به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سراسر دنیا، از هر هشت نفر یک نفر در محله‌های فقیرنشین زندگی می‌کند. معمولا این محله‌ها توسط خود ساکنان شهر و اغلب در کشورهای در حال توسعه ساخته می‌شود و دولت کم‌ترین نقش را در طراحی و ساخت آن‌ها ایفا می‌کند. شرایط زندگی در این‌گونه زاغه‌ها بسیار بی ثبات است و ایجاد فضای عمومی معمولا جز اولویت‌ها به شمار نمی‌رود.
امروزه، مشارکت عمومی در طراحی شهری باعث ایجاد فضاهای عمومی هر چند کوچک توسط ساکنان در کشورهایی مانند شیلی، هند، ایالات متحده امریکا و ونزوئلا شده است؛ فضاهای ایجاد شده توسط مردم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و باعث قدرت دادن به جوامع در طی فرآیند ساخت می‌شود.
در کشور ونزوئلا برای پیاده سازی طرح ایجاد فضای عمومی توسط خود ساکنان شهر، کارگاه‌هایی با هدف برانگیزی کودکان بین ۱۱ تا ۱۶ سال تشکیل و سه مرحله آموزشی برای آن‌ها برگزار می‌شود؛ مرحله اول "مشاهده" است که طی آن کودکان توجه به جامعه و محیط پیرامون خود را می‌آموزند و آمادگی لازم برای مداخله در تغییر آن را کسب می‌کنند.
مرحله دوم مرحله "طراحی" است که در این مرحله کودکان طرح‌های پیشنهادی خود را در گروه‌های مختلف مطرح و در نهایت آن را به مقامات بالاتر پیشنهاد می‌کنند. در صورت پذیرش طرح پیشنهادی، نوبت به مرحله سوم یعنی پیاده‌سازی طرح می‌رسد که برای این کار به کمک افراد بیشتری نیاز است.
از مهم‌ترین مزایای سهیم کردن کودکان در طراحی شهری می‌توان به تقویت هویت شخصی کودکان، مشاهده معنادار محیط، ایفای نقش برای تغییر محیط و اعتماد به نفس برای ارائه طرح‌های پیشنهادی از همان سنین پایین اشاره کرد؛ به این ترتیب در آینده ما با نسل جدیدی از معماران، طراحان شهر، شهروندان آگاه و رهبران روبرو خواهیم بود.
نظر شما