به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گروهی از معماران ویتنامی گروه VTN با استفاده از ترکیب مواد بومی و ارزان قیمت و با استفاده از مهارت‌های سنتی و بهره‌گیری از زیبایی‌شناسی معاصر و شیوه‌های مدرن طراحیT اقدام به ایجاد نوعی معماری پایدار کرده‌اند. تمامی معماران این گروه، کارشناسان پروژه‌های بزرگ و دوستدار محیط زیست هستند که با ترکیب ساختارهای بتنی با پوشش‌های گیاهی و استفاده از گیاهانی همچون بامبو در ترکیب خانه‌ها، پروژه‌هایی نظیر Jardines de Mexico را طراحی کرده‌اند و یا به سازه‌هایی همچون دانشگاه FPT در بزرگترین شهر ویتنام، "هوشی‌مین" شکل داده‌اند.
معماران VTN، متخصصان تغییر چشم‌اندازهای شهری هستند و به منظور کشف راه‌های جدید برای ایجاد معماری سبز و به ارمغان آوردن آرامش برای جنگل‌های بتنی شهری، آب، باد، نور و مواد بومی را مورد آزمایش قرار می‌دهند. مجتمع‌های مسکونی موجود در محله‌های شلوغ و متراکم شهرها، بهترین گزینه برای ادغام سرسبزی محیط با جنگل‌های بتنی انبوه به حساب می‌آید.
گروه VTN در شهر هوشی‌مین، از فضای خالی باریک موجود میان دو ساختمان، به عرض هفت و طول ۲۰ متر به عنوان یک محوطه برای تهویه طبیعی فضا استفاده کردند. یک تراس دنباله‌دار در سراسر کل ساختمان تاب می‌خورد و محوطه بیرونی را به محوطه درونی وصل می‌کند.
از دیگر پروژه‌های تحت مدیریت این گروه معماری در شهر هوشی‌مین، ایجاد یک فضای سبز در محوطه‌های باریک شهری است. در یکی از این محوطه‌ها که کمتر از چهار متر پهنا دارد، یک پوشش سبز در سراسر کل یک ساختمان ایجاد شده است که در ترکیب با فضاهای خالی، این ساختمان را تبدیل به یک "خانه تنفسی" در یکی دیگر از محله‌های پرجمعیت و متراکم شهر کرده است.
در هر کدام از این موارد، هیچ فضایی در ساختمان‌ها اشغال نشده است و به این ترتیب امکان دمیدن هوای پاکیزه به درون بخش‌های داخلی ساختمان وجود دارد؛ این یکی از مزایای فضای سبز درون شهری برای داشتن کمی آرامش و آسایش در محیط‌های شلوغ و پر جمعیت شهرهای معاصر به حساب می‌آید.
نظر شما