به گزارش ایمنا، مجتبی شاکری‌روش با اشاره به اینکه توجه به الگوی سکونت و سبک زندگی ساکنان در محلات هدف بازآفرینی، ضرورتی است که نمی‌توان در برنامه‌ریزی‌های تامین مسکن از آن چشم‌پوشی کرد، اظهار کرد: تجربیات گذشته تولید انبوه مسکن در مناطق حاشیه شهر نشاندهنده توفیق مناسب و قابل توجهی در جذب ساکنان بافت‌های ناکارآمد شهری مجاور اینگونه از پروژه‌ها نیست.
مدیرعامل سازمان بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری مشهد یکی از دلایل مهم این ناکامی را عدم توجه کافی به ضروریات و الزامات ناشی از سبک زندگی، ویژگی‌ها و توانمندی اقتصادی ساکنان بافت‌ها برشمرد و گفت: برای تولید مسکن متناسب با محلات هدف بازآفرینی، انجام مطالعات اجتماعی به حد کافی و طراحی مدل اقتصادی که بتواند توجیه لازم اقتصادی برای سرمایه‌گذاران را در عین در نظر گرفتن تمامی مشخصه‌های فنی و کیفی ساختمانی فراهم سازد ضروری است.
شاکری‌روش با تاکید بر اینکه طراحی الگوهای اقتصادی اجتماعی جدید و خلاقانه برای تولید مسکن، به‌ویژه در شرایط اقتصادی موجود ضروری است، افزود: باید شرایط متفاوتی را برای جلب و ایجاد انگیزه برای مشارکت‌کنندگان و سرمایه‌گذاران فراهم ساخت و مبنا قرار دادن اصول مشارکت اقتصادی و سرمایه‌گذاری در تولید مسکن در سایر مناطق شهری هیچ تناسبی با سرمایه‌گذاری در بافت‌های ناکارآمد شهری ندارد.
وی تصریح کرد: تصور نمی‌شود بتوان الگوهای ساخت و تولید مسکن انبوه در سایر نقاط جهان را عینا در کشور به کار گرفت، چرا که ظرف شرایط و اقتضائات کاملا متفاوت است و صرفا می‌توان الگوبرداری را در حد استفاده از تجربیات مثبت و منفی انجام داد و همه بررسی‌ها گویای این حقیقت است که بدون توجه به مشخصه‌های اقتصادی، اجتماعی و زیستی محلات، انبوه تجربیات ناموفق در تولید مسکن شکل گرفته است.
مدیرعامل سازمان بازآفرینی فضاهای شهری ادامه داد: نمی‌توان هیچ نسخه واحد و یکسانی را برای تولید و تامین مسکن در محلات مختلف ارائه کرد و از همین بابت این موضوع به دشواری و کندی پیش می‌رود چراکه شناخت از محلات هدف بازآفرینی نیز در حال حاضر به حد کفایت مهیا نیست و نیازمند صرف زمان و بررسی‌هایی بسیار دقیق‌تر از برداشت‌های عمومی است.
شاکری‌روش اظهار کرد: واقعیت این است که حتی اگر صرفا با الگوهایی اقتصادی براساس کاهش قیمت تمام‌شده ساخت و نحوه واگذاری مسکن به‌توان شرایط را به گونه‌ای فراهم کرد که توان اقتصادی ساکنان بافت‌های حاشیه‌ای شهر تناسب داشته و برای این افراد توجیه اقتصادی جابه‌جایی محل سکونت مهیا شود، نامتناسب بودن الگوی ساخت و سکونت با نیازهای ناشی از سبک زندگی، می‌تواند در بهره‌برداری معضلات و مشکلات اجتماعی جدیدی را موجب شود. در نتیجه توجه همزمان به همه ابعاد ضروری است تا امکان برنامه‌ریزی و اقدامی اثربخش، کارآمد و پایدار فراهم آید.
نظر شما