به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بررسی‌های محققان نشان داده است که بیماری دیابت، ارتباط مستقیمی با کبد چرب دارد؛ بدین معنی که با افزایش سطح قند خون، لوزالمعده شروع به ترشح انسولین می‌کند و سیگنال‌هال لازم برای جذب قند خون ارسال می‌شود. پس از آن، کبد قند اضافی را به صورت گلیکوژن ذخیره و در صورت نیاز به شکل گلوکز در اختیار بدن قرار می‌دهد. هنگامی که فرد به بیماری دیابت مبتلا شود، کبد این توانایی خود را از دست می‌دهد و بدین ترتیب افزایش بیش از حد قند اضافه منجر به تجمع چربی در آن می‌شود.
وجود بعضی از چربی‌ها در کبد عادی است اما در صورتی که بیش از پنج تا ۱۰ درصد از وزن کبد را چربی تشکیل دهد، بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD ) ایجاد می‌شود. این نوع کبد چرب که به مصرف الکل وابسته نیست، علت اصلی بسیاری از بیماری‌های کبدی در سراسر جهان محسوب می‌شود و شیوع آن به موازات چاقی و دیابت نوع دو رو به افزایش است.
بیماری استاتوهپاتیت (NASH)، شکلی از کبد چرب غیرالکلی است که می‌تواند به سیروز کبدی یا سرطان کبد منجر شود. این بیماری یک نفر از هر ۶ فرد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. محققان دانشگاه "Queen Mary" در لندن و دانشگاه "Glasgow"در انگلستان، دریافتند که دلیل این موضوع تشخیص دیرهنگام استاتوهپاتیت است چرا که فرد مبتلا ممکن است سال‌های طولانی بدون آگاهی از وجود این بیماری زندگی کند و در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی به نشانه‌هایی از وجود آن پی ببرد.
NASH در نهایت منجر به تورم و آسیب کبد، سیروز کبدی و نارسایی این عضو حیاتی می‌شود و حتی در بعضی موارد سرطان کبد را به ویژه در میان زنان به همراه دارد. محققان انگلیسی متوجه شدند که این بیماری اغلب در شرایطی تشخیص داده می‌شود که زندگی فرد به شدت در معرض خطر قرار دارد. بنابراین از آنجا که مبتلایان به دیابت نوع دو در معرض خطر ابتلا به کبد چرب قرار دارند، توصیه می‌شود این افراد به طور منظم عملکرد کبد خود را چک کنند.
نتایج این مطالعه در مجله BMC Medicine منتشر شده است.
نظر شما