به گزارش خبرنگار ایمنا، اعضای خانه آنالیز از اسفندماه گذشته با هدف همنشینی هنرهای اجرایی مانند نمایش، موسیقی و نقاشی فعالیت های خود را آغاز کرده اند. این هدف در محیطی آکادمیک و صمیمانه در حال اتفاق است. گردهمایی با انگیزه تحلیل و اجرا و در قالب جلسات آنالیز و اجراهای هنری شکل می گیرند و در حال حاضر در دو بخش نمایش و موسیقی در حال فعالّیت است. فعالیت های خانه آنالیز در بخش بازی نویسی یا نویسندگی نمایش را سهیل شفیعی، بازیگری و اجرا را عرفان رجایی و بخش موسیقی را نیز علی عقیلی (نوازنده ی سه تار و گیتار الکتریک) و علی شوش (نوازنده ی گیتار بیس) دنبال می کنند.
سهیل شفیعی در گفت وگو با خبرنگار ایمنا در توضیح این فعالیت ها می گوید: مسیر ما با ایده پردازی آغاز می شود، سپس ایده ها تحلیل، ارزیابی و امکان سنجی می شوند و در صورت تایید اعضا به صورت پروژه وارد مسیر اجرایی می شوند. بدیهی است که این ایده ها حول محور هنرهای اجرایی هستند. اجرای «در باز است در بازی ...» اولین اجرای خانه آنالیز است که با هدف معرفی پروژه «آن» (به معنی لحظه) طراحی کرده ام. در این اجرا با نوعی تئاتر تعاملی روبرو هستیم، با این هدف که تماشاگر در خلال اجرا به اجراگر تبدیل شود و حضور او در روند ماجرا تاثیر بگذارد.
وی ادامه می دهد: برای این منظور مسیری ساخته شده است که تماشاگران در آن مسیر هر کدام قصه خودشان را می گویند، سپس قصه هایشان وارد نمایش می شود و در ادامه وارد یک بازی می شوند تا قصه یک شخصیت را بشنوند و در نهایت به هدف این اجرا که معرفی «آن» است رسیده و در نهایت «آن» را تجربه کنند. جریان دهنده ماجرا عرفان رجایی و شخصیت های آن آناهیتا حاجیلو و ریحانه کوهکن هستند که با همراهی «گروه موسیقی خرچنگ» به ایفای نقش می پردازند.
شفیعی درباره ایده اجرایی نمایش «در باز است در بازی ...» می گوید: ایده از جایی شروع شد که من از یک سال و نیم پیش شروع به نوشتن یادداشت های روزانه کردم و این روند نگارش آنی را هر روز انجام دادم. ابتدا انگیزه ام تنها نوشتن بود اما بعد از مدتی متوجه شدم که منبع عجیب و غریبی از نوشته ها دارم و همین سبب شد تا بیشتر و جدی تر به این کار ادامه دهم. دلیل دیگر هم توصیه جدی یکی از استادانم، امیر احمدی آریان بود و نوشتن یادداشت ها تا اسفندماه ۹۷ و آغاز فعالیت خانه آنالیز ادامه داشت در ابتدا بیشتر جنبه تمرین داشت اما به تدریج رشد کرد و به یک اجرا انجامید.
او در رابطه با مدل اجرایی نمایش و جایگاه مخاطب و اجراگران با توجه به نوع اجرا توضیح می گوید: اجرای تعاملی یا اینتراکتیو اسم مناسبی برای این اجرا است. ایده این است که تماشاگر خودش اجراگر باشد و تئاتر را با تمام وجود لمس کند.
شفیعی در پاسخ به این پرسش که تاکید بر واژه «بازی» در این اجرا چیست، توضیج می دهد: ماهیت تئاتر بازی است، ولی همه چیز از یک ترجمه‌ی اشتباه از اصطلاح PS می آید. واژه نمایشنامه ترجمه شده است اما در واقع این واژه مخفف play script یا متن بازی است. به این معنا که در حقیقت از ابتدا تاریخ تئاتر این مفهوم بازی بوده است که اهمیت داشته و دارد و خواهد داشت. ما به عنوان نمایشنامه‌نویس وظیفه داریم، بازی بنویسیم.
همچنین او به این پرسش که قصه چه نقشی در این اجرا داد؟ پاسخ می دهد: قصه‌ها ماده خام این اجرا هستند که در روند ماجرا با آن ها بازی می شود. به طور مثال تغییراتی که یک شب از امشب اتفاق می افتد این است که بعد از نگارش آنی و عوض شدن اسم ها و داستان ها در «اتاق فعل» از تماشاگر نوعی تست بازیگری گرفته می شود که باید شخصیت و داستان جدید خود را اتود کند و در نهایت یک نفر با رای جمعیت انتخاب می شود تا در اتاق دیگری با شخصتی به نام «تابان» روبرو شود. در این دیدار هر دونفر (تماشاگر منتخب و تابان) هر دو در حال ایفای نقش هستند. در نهایت شرکت کننده ها در اتاق «آن» با یک جمله کلیدی روبرو می شوند و باید با قصه‌های خودشان نقاشی اتاق «آن» را کامل کنند.
شفیعی در توضیح اینکه چرا الزاما از موسیقی زنده و حضور گروه موسیقی در این اجرا استفاده شده است افزود: حضور گروه و موسیقی زنده تاثیری بیشتری بر مخاطب دارد و موجب زنده تر بودن و در ماجرا تاکید بر «در لحظه» بودن دارد. به نظر من آنچه به عنوان «آن» یاد میکنیم تنها در هنرهای اجرایی مانند موسیقی، نقاشی، نمایش و ... می تواند وجود داشته باشد.
به گزارش ایمنا، اعضا گروه موسیقی خرچنگ عبارتند از: علی عقیلی (نوازنده ی گیتار الکتریک و بلز)، علی شوش (نوازنده ی گیتار بیس) و محمد عباد (نوازنده ی کلارینت و ساکسیفون). زمان اجرا هر شب غروب آفتاب (ساعت ۷:۳۰) و تا تاریخ ۲۰ اردیبهشت خواهد بود. مکان اجرا در خانه ی آنالیز واقع در ورودی شهرک امیریه است و ظرفیت هر اجرا هشت نفر است.
نظر شما