به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان لنجان، افزایش مشکلات اقتصادی و معضلات معیشتی این روزها به تیتر نخست رسانه‌ها تبدیل شده و هرکارشناس از منظر خود تلاش می‌کنند تا تحلیل و راهکاری در این زمینه ارایه کند. برای بررسی بیشتر ابعاد این مسائل و نقش مجلس شورای اسلامی در رفع آن با محسن کوهکن، نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی گفت و گویی انجام دادیم که ادامه می‌خوانید:
با توجه به گذشت نزدیک به سه سال از عمر مجلس دهم، شما از ۲۰ به این دوره از مجلس چه نمره‌ای می‌دهید؟
من به مجلس ۱۲.۷۵ می دهم و این نمره را نیز خیلی با ارفاق داده‌ام.
دلیل دادن چنین نمره ضعیفی به مجلس دهم چیست؟
من برخلاف خیلی‌ها که سعی می کنند دارند تنها به مجلس نمره بالا بدهند، معتقد هستم بخش قابل توجهی از اشکالات و ایرادات به مجلس وارد است؛ بطور مثال تعدادی از نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی با سلایق مختلف و به دلایل متعدد و ضعف‌های موجود به یک جمع‌بندی رسیده که یک وزیر را استیضاح کنند، یکی از نمایندگاه که برای استیضاح یکی از وزرا رأی جمع می‌کرد برگه‌ای را نزد ما آورد و مطرح کرد که آیا طرح استیضاح فلانی را امضا می‌کنید؟ با شناختی که از فرد مذکور داشتم گفتم بله این برگه را امضا می‌کنم، اما به دو شرط، نخست اینکه امضایم را پس نخواهم گرفت و دوم اینکه حق ندارید بروی استیضاح معامله کند. امضاء نمایندگان از حد نصاب بالایی برخوردار بود و استیضاح مطرح شده قطعی شد و در دستورکار قرار گرفت. روز قبل از استیضاح جلسه‌ای برگزار و مقرر شد از هر سه سلیقه سیاسی مجلس پنج نفر انتخاب و صحبت‌های خود را ارایه دهند. صبح فردا که قرار بود استیضاح یکی از وزرا آغاز شود، سه نفر از این پنج نفری که قرار بود صحبت کنند اعلام کردند که ما صحبت نمی‌کنیم! دلیل را جویا شدیم مطرح کردند در جلسه‌ای فردی مطلبی ارایه کرد و گفت این وزیر آدم خوبی است و زیربار این استیضاح نروید و معنای این سخنان نیز آن بوده که وقتی صحبت نمی‌کنند رأی به استیضاح هم نمی‌دهند و اینگونه رفتارها یکی از دلایل دادن چنین نمره‌ای به مجلس دهم است.
آیا ممکن است توضیح بیشتری در خصوص ارزیابی ضعیف عملکرد مجلس دهم ارایه کنید؟
باید توجه داشت که ۹۵ درصد نمایندگان به دنبال انجام وظیفه نمایندگی خود نیستند و در بسیاری از مواقع شاهد هستیم نماینده ای در قالب تذکر آیین نامه وقت مجلس را می‌گیرد، اما تذکر نمی‌دهد بلکه به مسئله‌ای از حوزه انتخابی خود و یا جای دیگر می پردازد.
من با صراحت این مسئله را مطرح کرده و ابایی از طرح آن نیز ندارم، بیش از ۹۰ درصد از نمایندگان در صحن مجلس و... فریاد می‌زنند، اما برای حل مشکلات نه وقت صرف می‌کنند و نه تمهیدات لازم را اتخاذ می‌کنند.
بالاترین خدمت به مردم این است که روحیه مطالبه‌گری که وظیفه اصلی نمایندگان مجلس است را به مردم انتقال بدهیم. تا زمانی که در کشور روش انتخابات نمایندگان مجلس شورای اسلامی به گونه‌ای باشد که در بخش‌هایی از کشور آقا و یا خانم کاندید قرآن در سینی گذاشته و قبیله به قبیله مردم را قسم می‌دهد که به او رأی بدهند و فرد بعدی که برای تبلیغ به این قبیله‌ها مراجعه می کند به او می‌گویند ما قسم خورده‌ایم به فلانی رأی بدهم این وضعیت ادامه خواهد داشت.
تا زمانی که مردم از دواطلبان مجلس سوالات کارشناسی شده نکنند و از از سوی دیگر از افرادی که نماینده مجلس بوده‌اند در خصوص عملکردشان سوال نشود و آنان نیز نه به صورت شعاری و به صورت عالمانه و به استناد اقدامات انجام شده پاسخگوی مردم نباشند این اشکالات وجود خواهد داشت.
متاسفانه مردم را به گونه ای عادت داده‌ایم که کاندیدایی که در انتخابات شرکت کرده و اشکالات را داد می‌زد فکر می‌کنند فردی کارامد است و درمان مشکلات را هم خوب می‌داند، درصورتی که در عمل شاهد هستیم بسیاری از مواقع اینگونه نیست.
آخرخط به جایی می‌رسم که بسیار حساس است. نماینده مجلس داریم که استاد بوده و حتی دکترا نیز دارد، اما به دولت انتقاد می‌کند که چرا خدماتی که شهرداری تهران به مردم ارایه می‌دهد بسیار بالا است و خدماتی که فلان شهر می‌دهد پایین است، این مسئله بیانگر این مسئله بوده که چهارچوب فکری وی به گونه‌ای است که در جریان مسایل اجرائیات نیست ومتوجه نیست کاری که شهرداری تهران انجام می‌دهد از پولیست که مردم تهران به صورت عوارض پرداخت کرده‌اند و از اعتبارات دولت نبوده که به دولت انتقاد می‌کند. باید توجه داشت در بسیاری از مواقع افرادی که اینگونه انتقادات را طرح می‌کنند وسعت شهر حوزه انتخابیه آنها قابل مقایسه با شهر تهران نیست و قطعا شهرداری آن شهر از مردم پول کمتری دریافت می‌کند از این رو نباید از دولت انتقاد کرد بلکه نمایندگان مجلس باید در مجلس راه حل‌هایی را پیشنهاد کنند که درآمدهای شهرداری‌های کم جمعیت افزایش یابد تا سطح خدماتی که به مردم ارایه می‌دهد ارتقاء پیدا کند و از نماینده اینگونه عمل کردن انتظار می‌رود.
اما اشکال کار مجلس این است که نمایندگان یا وظیفه شان را انجام نمی دهند و یا اگر مشکلی دارند خیلی تند عمل می کنند و حاشیه قالب بر متن می شود از این رو نمی توان نمره بیشتری به مجلس دهم در مدت گذشته داد.
ارزیابی شما از طرح سوال از رئیس جمهور در مجلس دهم چیست؟
بنده جزء امضاکنندگان سوال از رییس جمهور بودم و امضای خود را نیز پس نگرفتم، اما باید به این نکته توجه داشت که ما باید حرمت رییس جمهور را حفظ کنیم و در طرح سوال از رییس جمهور نیز نمایندگان مجلس با در نظر گرفتن اخلاق و جامه عمل پوشاندن به توصیه‌های مطرح شده از سوی مقام معظم رهبری به گونه‌ای طرح سوال از رییس جمهور را برگزار کردند که اخلاق مداری مجلس مورد تایید معظم‌له نیز قرار گرفت.
به نظر شما مردم چه نمره‌ای به دولت دوازدهم می‌دهند؟
باید بگوییم در حوزه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاست خارجی چه نمره‌ای کسب می‌کند. انصاف می‌گوید وقتی حوزه‌های مختلف مورد آنالیز قرار گرفت به عملکرد آن نمره دهیم، وقتی به صورت کلی مطرح شود سوال سختی است.
مردم برداشتی که از مسئله‌ای دارند براساس چیزی است که مشاهده می‌کنند و می‌توان گفت نمره دولت زیر ۱۰ بوده است. شش نفر از هر ۱۰ نفر گلایه دارند.
وقتی نمره می دهیم علی‌رغم اینکه مردم در تصمیم گیری‌ها گاهی اوقات نگاهشان منطقه‌ای است، اما نمره دادن به دولت معدل نمره دادن به دستگاه های اجرایی شهرستان‌ها نیست. یعنی امکان دارد در یک شهرستان از مردم در مورد عملکرد دستگاه اجرایی دولتی نظرخواهی کنید و در آن شهرستان به آن دستگاه‌ها نمره قبولی بدهند، اما وقتی از آن ها سوال می کنید که نمره کلان و عملکرد دولت در حوزه اقتصادی چیست نمره منفی می‌دهند و این مسئله را نباید به حوزه استانی و شهرستانی تسری داد.
البته به این نکته نیز باید توجه داشت که کارشناسان مسایل را به صورت کارشناسی و میدانی تحلیل کرده و بعد اظهارنظر می‌کنند. کارشناس‌هایی هم هستند که واقعیت‌های اجتماعی را درک نمی‌کنند و این یک پارادوکس و چالشی است که بعضی از مسئولان و نمایندگان نیز دچار آن شده‌اند؛ یعنی زمانی که نمایندگان مجلس به حوزه انتخابیه خود می‌روند و به مجلس باز می‌گردند طرف‌های مشورتی و دوستان آنان کسانی هستند که وقتی به آنها می‌گویید مشکلات مملکت چیست؟ آنان معتقد هستند راه‌حل ۸۰ درصد از مشکلات اقتصادی کشور به رفع حصر باز می‌گردد و این در حالیست که برای مردم و کسانی که کف جامعه هستند حتی یک نفر نیز در جلسات برگزار شده چنین اعتقاد و خواسته‌ای را نداشته و حتی یک کارشناس اقتصادی نیز اینگونه سخنان را مطرح نمی‌کند، اما چرا آن مسئول و یا نماینده مجلس چنین مسئله‌ای را مطرح می‌کند؟ برای اینکه او در محاصره کسانی قرار گرفته که مشکل اقتصادی نداشته، از وضعیت اقتصادی بخش عمده‌ای از جامعه اطلاعات درستی در دست ندارند و تنها مطالباتشان آزادی در حوزه سیاسی و جناحی است.
نظر شما