به گزارش خبرنگار ایمنا، همانطور که فریدون مشیری می‌گوید "شیراز را همیشه بگردیم! / در کُنجِ حُجره‌های قدیمی/ در دِنجِ هر رباط / پستوی خانه‌ها / در گوشه‌های مسجد، میخانه، خانقاه..." باید شیراز را همیشه گشت؛ در هر گوشه کناری از شهر بوی بهارنارنج پیچیده، در پستوی هر خانه کتاب حافظی است و در هر کوچه باغی درختان سرافراشته شکوه این شهر را نشان می‌دهند.
شیراز با حدود یک میلیون و نیم جمعیت، ششمین شهر پرجمعیت ایران و یکی از ۱۸ کلانشهر کشور است که در مرکز ایران زمین قرار دارد؛ شیراز سومین شهر ایران بود که در سال ۱۲۹۶ در آن نهاد شهرداری تاسیس شد و ۱۱ منطقه شهری برای آن ایجاد شد. شیراز به واسطه دارا بودن جاذبه‌های فراوان گردشگری از مقاصد پرطرفدار برای گردشگران است.
درباره نام شیراز تحقیقات گوناگونی صورت گرفته؛ برخی شیراز را به "انگور خوب" معنا کردند و برخی دیگر شباهت این سرزمین به اندرون شیر را دلیل نامگذاری آن دانسته‌اند. در لوح‌هایی که از هزاران سال پیش کشف شده به سرزمین شیراز "تیرازیس" یا "شیرازیس" گفته‌اند، اما از زمان ساسانی شیراز نام رسمی این سرزمین در لوح‌ها و اسناد بوده است.
شیراز جاذبه‌های گردشگری فراوانی دارد. تخت جمشید و میراث هخامنشی در شمال آن شکوه ایران باستان را به رخ می‌کشد. حافظیه و سعدیه در قلب این کلانشهر بزرگیِ نظم فارسی را نمایان می‌سازد. ارگ کریم‌خان آن بازتاب عدالت و سلامت حکومت "وکیل الرعایا" است و مسجد نصیرالملک معماری اصیل ایرانی را نشان می‌دهد تا شیراز و فارس غرور ملی ایران زمین باشد.
شاهچراغ، چراغ شیراز نیز یکی از مهمترین مراکز مذهبی شیعه است. آرامگاه فرزند امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) که در خاک فارس آرام گرفت و در کنار شکوه تاریخی ایران دفن شد تا آرامگاه او سرپناه دوستدارانش باشد. آرامگاه شاهچراغ با معماری منحصر به‌فرد ایرانی اسلامی، رگه‌هایی از هنر اسلام را نیز در کهن شهر ایران وارد کرده تا رنگ و لعاب این شهر را دوچندان کند.
مجموعه بازار وکیل نیز در شیراز ارکان مختلف شهری را به رخ می‌کشد. بازاری که نشان از رونق و اقتصاد این شهر دارد و مسجدی که در کنار آن عدالت الهی را به رخ می‌کشد. این مجموعه قلب تپنده اقتصادی شیراز است که کریم‌خان برای این شهر به یادگار گذاشت.
جدا از جاذبه‌های فراوان گردشگری که شیراز داراست شهر ادب هم هست؛ شهری که شاعران زیادی در آن زندگی کردند و بسیاری از شاعران آرزوی زندگی در آن را داشته‌اند. شیراز شهر سه ستون فکری شعر فارسی است؛ سعدی، حافظ و خواجوی کرمانی که نقطه اتصال بین این دو شاعر بلند آوازه بوده است.
حافظ که غیر از یکی دو بار هرگز از شیراز خارج نشد درباره این شهر اینگونه می‌سراید "خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش / خداوندا نگه‌دار از زوالش // به شیراز آی و فیض روح قدسی / بجوی از مردم صاحب کمالش"؛ شیراز شهری است که از حافظ و سعدی تا بهار و مشیری برای آن سروده‌اند. شهر ادب ایران شاید درست‌ترین لقب برای این شهر است.
شیراز یکی از مهمترین و منحصربه فردترین شهرهای ایران است که روز ۱۵ اردیبهشت‌ماه را به افتخار غرور ایران زمین "روز شیراز" می‌نامند. شیراز شهر شعر، ادب، نارنج و باغ است و به قول سعدی " شنیدم هر چه در شیراز گویند / به هفت اقلیم عالم باز گویند. "
شیراز را همیشه بگردیم
با سالخوردگان بنشینیم
لای کتاب‌های کهن را
ده، صد، هزار بار ببینیم…
نظر شما