به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، علائم این بیماری معمولا حدود هفت تا ۱۴ روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری آغاز می‌شود و شامل تب بالا، سرفه، آبریزش و قرمزی بینی و آبکی شدن چشم‌هاست. تحریکات و خارش پوست در بیماری سرخک نیز چند روز بعد از ظاهر شدن این نشانه ها ایجاد می‌شود.
سه دهه پس از معرفی واکسن سرخک در سال ۲۰۰۰، این بیماری در ایالات متحده ریشه کن شد اما در سال‌های اخیر تعداد زیادی از والدین از واکسیناسیون فرزندان خود دست کشیدند. بنابراین سرخک که مسری‌ترین بیماری قابل پیشگیری با واکسن است دوباره شیوع یافت.
در برخی افراد سرخک با علائمی بیش از تب و تحریکات پوستی همراه است. موضوع مهم اینکه برای این بیماری درمانی وجود ندارد و ممکن است عوارض جدی برای سلامت افراد به ویژه سلامت کودکان همراه داشته باشد.
برخی افراد به علت آلرژی شدید به واکسن سرخک یا به دلیل سیستم ایمنی ضعیف خود واکسینه نمی‌شوند. محافظت از این افراد از طریق واکسینه شدن دیگران و یا ایمنی جامعه انجام می‌شود. این نوع محافظت نوزادان را نیز در برابر بیماری ایمن می‌کند، زیرا کودکان تا پیش از یک سالگی در برابر این بیماری واکسینه نمی‌شوند.
افراد مبتلا به سرخک از چهار روز پیش از ظهور علائم بیماری، ویروس آن را انتقال می‌دهند. این ویروس با سرفه یا عطسه فرد آلوده در هوا پراکنده می‌شود و به مدت دو ساعت در خارج از بدن انسان زنده می‌ماند. بنابراین افراد در صورت ایمن نبودن، حتی با ورود به یک اتاق خالی نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.
بنابراین چنانچه والدین در واکسینه کردن فرزندان خود نسبت به سرخک کوتاهی کنند، این بیماری تهدید دائمی محسوب می‌شود. واکسن سرخک معمولا به کودکان یک تا شش سال و در دو دوز تزریق می‌شود که نخستین بار در ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و مرحله دوم در چهار تا شش سالگی صورت می گیرد. در صورتی که نیاز باشد دوز دوم واکسن ۲۸ روز پس از اولین دوز تزریق می‌شود.
نظر شما