سیلی سنگین سیل

به گزارش خبرنگار ایمنا، فراخوان دریافت کمک‌های مردمی در سراسر شهر دیده می‌شود، دیار نصف جهان پر شده از سیل مهربانی؛ در این بین آفرودی‌های اصفهان نیز از غافله کمک به سیل زدگان عقب نمانده و پا به پای مردم برای کمک به آسیب دیدگان به میدان آمده‌اند.

دفتر مرکزی هلال احمر اصفهان واقع در خیابان کاشانی مملو از ماشین‌های بزرگ جثه آفرود است، خودروهایی که توسط مالکانشان طراحی شده تا از مسیرهای صعب‌العبور و بی راهه عبور کنند. هدف اصلی آفرود سواران، سفر به مناطق بکر و بی‌نظیر و کشف مکان‌های تازه در بی‌راهه‌ها است، اما این ماجرا جویان در بحران‌ها نیز همیشه به صورت خودجوش آماده‌باش هستند.

در بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله همیشه بیشترین آسیب به دلیل خرابی جاده‌ها و بسته شدن راه‌های ارتباطی به مردم می‌رسد، اما خودروهای آفرود آماده هستند تا این مشکل را حل کنند.

در مقر اصلی کمک‌های مردمی استان اصفهان یعنی هلال احمر، چند خودرو آفرود به صف ایستاده‌اند تا کمک‌های مردمی را بارگیری کنند و به دوستان خود در مناطق سیل زده لرستان برسانند. اقلام‌هایی نظیر تن و کنسرو، چکمه، بخاری و فرش که توسط مردم اهدا شده بر روی ماشین‌ها قرار گرفته تا به دست مردم برسد. فردا دوباره در این مقر قصه به همین شکل است، خودروهای جدید بارگیری می‌شوند و به منطقه می‌روند تا با نفسی تازه به امدادرسانی مشغول شوند. این امدادگران تمام وابستگی و مشاغل خود در شهرشان را کنار می‌گذارند و به کمک هموطن می‌شتابند؛ آن‌ها معتقدند "درد هم وطنان، درد خودشان است."

امیر آقایی که سرپرست یکی از گروه‌های آفرود اصفهان است، می‌گوید: "اولین تجربه کمک و امداد در زمان بحران را در زلزله سال ۱۳۶۹ منجیل و رودبار تجربه کردم. در آن زمان نیز با خودرویی که داشتم برای امداد و کمک رسانی به هموطنان در منطقه حاضر شدم. پس از آن نیز در بم و کرمانشاه حاضر شدم و الان هم لرستان، هدفی جز کمک و حل بخشی از مشکلات مردم ندارم. تمام خانواده آفرود اصفهان با عشق و علاقه به مناطق سیل‌زده آمدند و دست در دست هم سعی دارند تا به یاری مردم بشتابند و با خودروهای خود مواد مورد نیاز را به شهرها و روستاهایی که از دسترس خارج شده‌اند برسانند."

ایستگاه اول؛ روستاهای معمولان

پس از گذران شب در مدرسه ۱۲ کلاسه "جهاد سازندگی" خرم آباد که به عنوان مقر برای اسکان در نظر گرفته شده بود، صبح روز بعد خودروها آماده حرکت بودند. یک گروه به سمت روستاهای اطراف معمولان برای پیوستن به گروهی که از چند روز قبل آنجا حضور داشتند و گروهی به سمت روستاها و مناطق دور دست و صعب العبور کوهدشت حرکت کردند.

همه راه‌های ارتباطی تخریب شده است و برای یافتن راه باریکه‌ای برای عبور باید کیلومترها مسیر را طی کرد. برای رسیدن به معمولان و روستاهای اطراف آن باید پس از طی کردن حدود ۶۰ کیلومتر در بزرگراه از پل زال وارد یکی از راه‌های فرعی شد، راهی که بسیار پر پیچ و خم است و سیل بخش‌هایی از این جاده را نیز با خود برده و آسیب زیادی به آن زده. قسمت‌هایی از جاده به اندازه‌ای باریک است که فضای کافی برای عبور خودرو را ندارد. پس از طی کردن حدود ۴۰ کیلومتر در این راه پر پیچ و خم جاده به راهی میان اَفرینه و معمولان در کنار رودخانه کرخه می‌رسد، رودی که طغیان کرد و هر آنچه بود را با خود برد.

میزان تخریب‌ جاده‌ها به اندازه‌ای است که اگر قبلا از این منطقه گذر نکرده باشی باور اینکه دراین منطقه جاده‌ای بوده، سخت است؛ بخشی از جاده‌های تخریب شده توسط لودرها و ماشین‌های نیروهای مسلح و بولدوزرهایی که بنر اداره راهداری اصفهان بر روی آن دیده می‌شود، همچنین ماشین آلات سنگین شخصی به صورت خاکریز ایجاد شده است. عبور از این خاکریزها و تصور اینکه تا چه مقدار سیل در این محل بالا آمده بود بسیار سخت است.

در دو جهت شرق و غرب رود، روستاهای زیادی وجود دارد، روستاهای بخش غربی به دلیل از بین رفتن پل‌ها و راه‌های ارتباطی دچار مشکلات زیادی هستند و حتی در این چند روزی که از طغیان رود و سیل می‌گذرد به آن‌ها کمکی نشده است. یکی از مردم محلی درباره دو روستایی که در طرف غربی رود در کنار یکدیگر دیده می‌شوند، اظهار می‌کند: "پدر و خانوادم در یکی از این دو روستا هستند، در تمام این چند روز هیچ کمک رسانی به آن‌ها نشده است و حتی یک کنسرو به این روستا داده نشده است."

او ادامه می‌دهد: "راه ارتباط زمینی قطع شده اما با بالگرد می‌شود به این دو روستا کمک کرد. یک روستا دو کیلومتر بالاتر از این روستا وجود دارد و برای آن‌ها با بالگرد کمک رسانی شده اما به این روستاها کمکی نشده است."

این کشاورزبه یک زمین وسیع خالی اشاره می‌کند و می‌گوید: "دو هکتار باغ انگور آنجا داشتم و الان هیچ چیز از آن باقی نمانده است، آب همه چیز را با خود برد و روزی را از ما گرفت. هیچکس باورش نمی‌شد که آب تا این ارتفاع بالا آید."

آب زندگی بخش، زندگی را مختل کرد

همچنان که در راه معمولان پیش می‌رویم روستاها و شهرهای سیل زده بیشتری مشاهده می‌شود. در بخشی از جاده که قبلاً پلی بوده و در حال حاضر فقط دو ستون آن در دوطرف رود باقی مانده است، بکسلی کشیده شده که به وسیله آن می‌توان مقدار محدودی مواد غذایی و دارویی به روستاهای طرف دیگر پل منتقل کرد. از آنجایی که راه ارتباطی روستا قطع شده و هیچ یک از اهالی نمی‌توانند به این سمت بیاید، برخی از اقلام و مواد غذایی و دارویی توسط آفرود سواران اصفهانی به دهیار روستای این طرف پل تحویل داده می‌شود تا به روستای روبه‌رو منتقل کند.

در ادامه مسیر روستاهای زیادی وجود دارد که هر کدام مشکلات به خصوص خود را دارند، یکی از این روستاها "زورانتل زیودار" است که در نزدیکی افرینه قرار دارد. این روستا درست در کنار رود قرار گرفته و حدود ۴۰ درصد روستا در زمان سیل زیر آب رفته و به چندین خانه خسارات جدی وارد کرده است. هنوز می‌شود آثار گل و لای را بر روی در و دیوار خانه‌ها دید، تمام خانه‌هایی که در پایین روستا واقع شده‌اند سیلی سنگینی از سیل خورده‌اند.

یکی از اهالی روستا دعوت می‌کند به خانه‌اش برویم و شرایطش را از نزدیک ببینیم. رد گِل تا حدود دو متر داخل خانه دیده می‌شود و گِل و لای ناشی از سیلاب وسایل و اثاثیه این خانه‌ را بدون استفاده کرده و همچنین تکان دادن این اثاث نیز به دلیل سنگین شدن وزن آن‌ها در اثر برخورد گِل و لای بسیار سخت شده است.

برای روستاییانی که همیشه مهمان نواز بوده‌اند، سخت است که نتوانند مهمان تازه رسیده را به خانه دعوت کنند "کنار این آب زندگی کردیم، از آب این رود روزی گرفتیم و با این آب شکم خود را سیر کردیم. هیچکس باورش نمی‌شد که آب تا این اندازه بالا آید و همین آب زندگی را مختل کند."

روستای "زورانتل" تنها یکی از ده‌ها روستایی است که این مشکلات را دارد. در ورودی روستا بخشدار منطقه که از اهالی روستا نیز است به استقبال خودروهای آفرود اصفهان می‌آید. این روستاها بیش از هر چیز به تجهیزات برای خالی کردن گِل و لای از داخل خانه‌ها نیاز دارد. پس از صحبت با چند تن از ریش سفیدان روستا و اطمینان از رضایت اهالی به اندازه تعداد خانوار حاضر در روستا پک‌های غذایی، بهداشتی و دارویی در خانه بخشدار تحویل داده می‌شود.

روستاها در سیل بیشترین آسیب را دیده‌اند و زندگی اهالی روستا بیش از هر چیز تحت تأثیر قرار گرفته است. هر چند هنوز عمق فاجعه‌ای که سیل بر سر مردمان روستاهای لرستان آورده مشخص نیست اما رفته رفته با فروکش کردن آب، رنج مردمان این دیار نیز غلیان می‌کند.