عشق، دلباختگی و زایش در هفت سین

به گزارش خبرنگار ایمنا، جشن نوروز یکی از قدیمی‌ترین و باشکوه‌ترین جشن هایی است که همچنان در بین مردم ایران از اهمیت بالایی بر خوردار است. پیشینه نوروز به پیش از شکل گیری ایران و قبل از دوره مادها و هخامنشیان بر می‌گردد. از سه هزار سال پیش از میلاد در آسیای میانه و آسیای غربی دو جشن رواج داشته است، عید رستاخیز که در ابتدای فصل بهار بود و عید آفرینش که در ابتدای فصل پاییز جشن گرفته می‌شد. پس از گذشت سالها این دو عید با هم تلفیق شدند و درنهایت به نوروز تغییر نام دادند.

نوروز در روز اول فصل بهار جشن گرفته می‌شود که همچنان پابرجاست و یکی از سنت‌های اصیل ایرانیان به حساب می‌آید. واژه نوروز همانطور که از نامش پیداست به معنی روز نو می‌باشد و به گفته ابوریحان بیرونی که نوشته‌هایش در زمینه نوروز از غنی‌ترین و معتبرترین آثار مکتوب است، «نوروز نخستین روز است از فروردین ماه و از این جهت روزِ نو نام کردند که پیشانی سال نوست.»

در این روزها همیشه بوی سنبل‌ها و شب بوها نوید آن را می‌دهد که باید کم کم اجزا سفره هفت سین را آماده کرد و ماهی سرخ را در تنگ انداخت و به خانه برد اما همانطور که هر کدام از این اجزا را تهیه می‌کنید بی لطف نیست اگر بدانید که هر کدام نماد چیست؟

سنجد، در سفره هفت سین نماد عشق و دلباختگی است و از مقدمات اصلی تولد و زایندگی. عده‌ای عقیده دارند که بوی برگ و شکوفه درخت سنجد محرک عشق است.

سبزه، نماد شادابی و سرسبزی و نشانگر زندگی بشر و پیوند او با طبیعت است و سمنو، نماد زایش و باروری گیاهان است و از جوانه‌های تازه رسیده گندم تهیه می‌شود.

سکه، نمادی از خیر و برکت و درآمد و سیب هم نماد مهر و مهرورزی است.

سماق و سیر نماد چاشنی و محرک شادی در زندگی به شمار می‌روند. اما غیر از این گیاهان و میوه‌های سفره نشین، خوان نوروزی اجزای دیگری هم داشته است.

دراین میان «تخم مرغ» نماد زایش و آفرینش است و نشانه‌ای از نطفه و نژاد. «آئینه» نماد روشنایی است و حتماً باید در بالای سفره جای بگیرد. «آب و ماهی» نشانه برکت در زندگی هستند. ماهی به عنوان نشانه اسفند ماه بر سفره گذاشته می‌شود.

کتاب مقدس هم یکی از پایه‌های اصلی سفره هفت سین است و براساس آن هرخانواده ای به تناسب مذهب خود، کتاب مقدسی را که قبول دارد بر سفره می‌گذارد. چنانچه مسلمانان قرآن، زرتشتیان اوستا و کلیمیان تورات را بر بالای سفره‌هایشان جای می‌دهند.

در سفره هفت سین زرتشتیان درکنار اسپند و سنجد، «آویشن» هم دیده می‌شود که به گفته موبد فیروزگری خاصیت ضدعفونی کننده و دارویی دارد و به نیت سلامتی و بیشتر به حالت تبرک بر سفره هفت سین گذاشته می‌شود.

شاخه‌های سرو، دانه‌های انار، گل بیدمشک،شیر، نارنج، نان و پنیر، شمعدان و... را هم می‌توان جزو اجزای دیگر سفره هفت سین دانست.