به گزارش خبرنگار ایمنا، محمود درویش در سلسله روایت‌های راوی شهر با عنوان " از اصفهان تا خانه اصفهان" اظهار کرد: برنامه‌ریزی و توسعه شهری نیاز به شناخت کامل دارد؛ در واقع تصمیم‌گیری درباره هر موضوع و برنامه‌ای باید مبتنی بر شناخت کامل آن سوژه باشد.
وی ادامه داد: کاش این مرزهای جغرافیایی و سیاسی نبود و ما می‌توانستیم با یک تفاهم بین المللی، یک برنامه ریزی و نگاه درستی برای حفظ این سیاره داشته باشیم، اما چه باید کرد که متاسفانه این مقدرو نیست؛ بسیاری از گرفتاری هایی که کشورهای دنیا با آن مواجه هستند به دلیل همین تعرضاتی است که در یک محدوده جغرافیایی خاص داریم.
این کارشناس شهرسازی و معماری در تعریف آمایش سرزمین گفت: اینکه بر اساس شناخت کامل امکانات و پتانسیل‌های هر منطقه و شهر برنامه‌ریزی داریم را اصطلاحا آمایش سرزمین می‌گویند؛ یعنی باید پتانسیل‌های جغرافیایی، اقلیمی , اجتماعی منطقه و شهر خود را بشناسیم، زیرا "شناخت" پایه تمام مطالعات و تصمیم‌گیری‌هایی است که باید برای هر نوع توسعه‌ای داشته باشیم.
درویش خاطرنشان کرد: در این رابطه باید نقشه ملی داشته باشیم، اما اکنون این مهم را در اختیار نداریم و یا حداقل به طور دقیق نداریم؛ بنابراین باید نقشه استانی و منطقه‌ای آن را تهیه کنیم.
وی خاطرنشان کرد: طی ۵۰ سال گذشته در مجامع مختلف تلاش شد تا یک برنامه‌ریزی منطقه‌ای داشته باشیم تا بتوانیم تکلیف شهرها و روستاها و شهرک‌هایی را که در این محدوده قرار می‌گیرد مشخص و بهتر برای آن‌ها تصمیم‌گیری کنیم.
این کارشناس شهرسازی و معماری اظهار کرد: خوشبختانه یا متاسفانه دستمان خالی است. "متاسفانه" از این نظر که چیزی که اتفاق افتاده بر مبنای ایده‌آل و درست نبوده و" خوشبختانه" از این منظر که فرصت برای نسل جوان فراهم شده است.
درویش در خصوص تهیه طرح جامع برای شهر گفت: معمولا زمان تهیه طرح‌های جامع و مدت زمان از تدوین تا تصویب طولانی است؛ به طوری که زمانی تصویب و ابلاغ می‌شود که دیگر طرح قدیمی شده، زیرا شهر منتظر تهیه این طرح نبوده و زندگی خود را ادامه می داده است؛ بنابراین هنوز طرح نیامده، دستور طرح جدیدی می‌دهند.
وی خاطرنشان کرد: یکی از معماران اصفهان " آقای ایرج قیایی" اصفهان را مانند یک کاسه دیده بود، به طوری که منطقه قدیمی شهر را کف کاسه، دور آن را توسعه شهر و حدکثر ارتفاع در منطقه قدیمی را ۱۲.۵ متر در نظر گرفته بود؛ با این استدلال که اگر ساختمان‌های ما در این محدوده پایین‌تر از درختان قرار بگیرد، خط آسمان شهر سبز دیده می‌شود.
درویش گفت: متاسفانه این کمترین را هم نتوانستیم حفظ کنیم؛ به یاد دارم زمانی که در شهرداری بودم و این طرح را تحویل گرفتم و خواستم امضا کنم باورم نمی‌شد که شهری به اندازه ۳۰، ۴۰ سانتی متر در ۳۰، ۴۰ سانتی متر محدوده خدماتی است و محدوده ۷۰، ۸۰ سانتی متر در اطرافش در مدت ۲۵ سال رشد داشته است؛ این برای من صد درصد غیر قابل تصور بود، اما ظاهرا اتفاق افتاد و از آن هم جلوتر رفت.
وی ادامه داد: در بازنگری این طرح، دلسوزان و متخصصان بسیاری از زمین‌های کشاورزی که در شهر نفوذ کرده بود را خارج کردند. این صورت مسئله پسندیده است، اما فارغ از شناخت جامعه ای بود که در آن زندگی می‌کردیم؛ اتفاقی که افتاد و یک مشکل ثبتی هم به آن دامن زد، روستاهای مشاعی بود که ما در شهر داشتیم، بنابراین شهرداری قادر به صدور پروانه برای محدوده های مشاع نبود. همزمان طرحی تهیه شد که این محدوده‌های مشاع را آن هایی که ساختند و ادعای مالکیت کردند، به عنوان مالکیت مفروض بشناسند و برای آن سند صادر کنند و یک شبکه دسترسی خدماتی هم برای آن تعریف شود، اما متاسفانه این مهم به فراموشی سپرده شد، اما شهر زندگی خود را می کرد، مردم به مسکن نیاز داشتند و مهاجرت ها به اصفهان هم به دلایل مختلف زیاد شده بود و نهایتا روستاییان بر تمام این زمین های مشاعی ساخت و ساز کردند.
وی اظهار کرد: بر اساس آن طرح جامع سه محدوده تعریف شده بود؛ محدوده خدماتی، محدوده ۲۵ ساله و محدوده حفاظتی که خیلی گسترده بود. شهرداری فقط قادر بود در محدوده خدماتی سرویس بدهد و اگر کسی می خواست در خارج از این محدوده در قسمت ۲۵ ساله ساخت و سازی انجام بدهد مشروط بر این بود که ارائه خدمات کند یعنی آب و برق و ... را خود فراهم کند.
این کارشناس شهرسازی و معماری در خصوص "خانه اصفهان" گفت: شبکه ارتباطی خانه اصفهان قسمتی است از شبکه پیشنهادی طرح ارگانیک بافت‌های پیرامونی که بدون پروانه به صورت خودرو شکل گرفته بود بنابراین شبکه ارتباطی نداشت؛ اصولا اگر برگردیم به طرح‌های جامع و تفصیلی، این نوع تفکر با توجه به تجربه ۵۰ ساله ای که داشت آنچنان که باید و شاید نتیجه مطلوبی نداده است؛ اما چرا ما هنوز آن را ادامه می دهیم سوال جالبی است.
درویش ادامه داد: با توجه به اینکه یک یا چند مشاور طرحی را پس از بررسی در یک یا چند ساعت تصمیم و تمام ضوابط را تغییر داده اند، تمام منازلی که می‌توانست عمری به مراتب طولانی‌تری داشته باشد، به دلیل تغییر ارتفاع تخریب شد؛ این اتفاقات در "خانه اصفهان" هم به شدت افتاده است، البته در تمام مناطق اصفهان این موضوعات رخ داده است؛ بسیاری خانه تخریب و به آپارتمان‌های جدید با معماری رایج روز تبدیل شده است.
این کارشناس شهرسازی و معماری خاطرنشان کرد: به هر حال سئوال اینجاست که اگر تجربه‌ای ۵۰ سال جواب لازم را نداده است یا ما برای نهفتن چه سنگ و چه زر طرحی تهیه کنیم و بعد آن بگذاریم و کار دیگری انجام دهیم پس اصلا چرا طرح تهیه کنیم؟ طرح جامع شهری باید بر مبنای نیاز روز طراحی شود؛ در این راستا اگر هر پروانه‌ای که صادر می شود روی نقشه ثبت شود همواره نقشه به هنگام شهر را در اختیار داریم و تصمیم‌گیری‌ها هم مطابق با نیاز روز خواهد بود.
نظر شما