استان ۲ میلیون نفری با تنها ۲ ملی‌پوش کاراته

رییس هیئت کاراته استان اصفهان گفت: به دلیل اینکه از کاراته‌کاها حمایت مالی نمی‌شود، ورزشکاران پس از فعالیت تا رده سنی امید از این رشته خداحافظی می‌کنند.

علی دوانیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در رابطه با اضافه شدن رشته کاراته در المپیک ۲۰۲۰ توکیو و حذف آن در المپیک ۲۰۲۴ پاریس، گفت: هر کشوری که میزبان المپیک است می‌تواند یک رشته ورزشی را به عنوان مهمان کمیته المپیک معرفی کند؛ ژاپن مهد کاراته است و این رشته ورزشی را به عنوان مهمان معرفی کرد؛ متأسفانه در سال ۲۰۲۴ این رشته از المپیک پاریس کنار گذاشته شده است.

وی با اشاره به کمبود بودجه هیئت‌های ورزشی، افزود: در رشته کاراته مثل فوتبال سرمایه‌گذاری زیادی نمی‌شود؛ زمانی که پول کافی نباشد امکان جذب مربیان مجرب وجود ندارد و به اجبار از حداقل امکانات استفاده می‌شود.

وی ادامه داد: کمتر از ۱۰ روز دیگر دوره چهار ساله دوم ریاستم در هیئت کاراته استان به اتمام می‌رسد و امیدوارم کسی برای این سمت انتخاب شود که بتواند به کاراته استان اصفهان کمک کند.

رییس هیئت کاراته استان اصفهان خاطرنشان کرد: در مدت فعالیتم در هیئت با بی‌پولی و وعده‌های اداره کل ورزش و جوانان کنار آمدم؛ برای المپیاد استعدادهای برتر حدود ۲۱ میلیون از جیب خودم خرج کردم و هنوز اداره کل بابت این هزینه‌ها مبلغی به من پرداخت نکرده است؛ وضعیت اقتصادی کشور خیلی سخت شده و امیدوارم مسئولان فکری به حال هیئت‌های ورزشی کنند.

دوانیان در پاسخ به این سوال که در این هشت سال برای پیشرفت و زیرساخت‌سازی کاراته اصفهان چه‌ اقداماتی انجام داده است؟ گفت: در این سال‌ها با توجه به کمبود امکانات و بودجه هیئت، توانسته‌ایم دو ملی‌پوش در سطح جوانان پرورش دهیم که هر دو از شهرستان گلپایگان هستند.

وی اضافه کرد: متأسفانه در کاراته اکثر افراد تا رده امید به صورت حرفه‌ای کار می‌کنند و بعد از آن به علت نبود حمایت‌های مادی، به سربازی یا به شغل جدیدی می‌روند؛ هادی عرب تنها کاراته‌کای اصفهانی است که با هزینه‌های شخصی در تورنمنت‌های مختلف شرکت می‌کند.

کد خبر 368581

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • IR ۱۲:۱۱ - ۱۳۹۷/۱۲/۰۸
    0 0
    سلام به خاطر حمایت نشدن کاراته کارها وباند بازی های که صورت میگیرد و نادیده گرفتن استعدادها انگیزه از ورزشکارها گرفته میشود .اگر ورزشکاری پدرش مربی یا داور باشد و یا کسی را در فدراسیون داشته باشد استرس ونگرانی در مسابقات انتخابی ندارد و این حا این سوال پیش می آید که ورزشکاری که از پنج سالگی زحمت کشید و در حال حاضر باید نتیجه بگیرد تکلیفش چیست پس چاره ای جز کنار گذاشتن ورزش ندار چون آینده ای نمی بیند. لطفا رده امید را بیشتر حمایت کنید