صادق صید بیگی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: در گذشته ورودی شهرها اولین سطح برخورد مسافران، شهروندان و بیگانگان با شهرمقصد را شکل می داد، از این رو حاکمان همواره درصدد بودند تا با احداث دروازه‌ها گرداگرد شهر به معرفی ویژگی‌ها و شخصیت قلمرو خود بپردازند؛ اما امروزه با توجه به گسترش شهر و شهرنشینی و اقدامات نامناسب شهری، ورودی اکثر شهرهای جدید بدون طراحی ویژه و مشخصی شکل گرفته و ورودی قدیمی شهرها نیز به مرور زمان تخریب شده، این در حالی است که توجه به مولفه‌های کیفیت در ورودی شهر برای ارتقاء و بهبود وضعیت به لحاظ کاربری و کیفیت زندگی و همچنین ایجاد سرزندگی در ورودی شهرها قابل توجه است.
وی با اشاره به تعریف فضای ورودی شهر خاطرنشان کرد: فضای ورودی شهر عرصه در برگیرنده یک مسیر حرکتی است که جریان ورود به شهر از طریق آن میسر می‌شود، این مسیر که حدفاصل بستر طبیعی بیرون شهر و محیط مصنوع درون شهر است، ضمن آنکه از مختصات نسبی هر دو محیط ( بیرون و درون شهر) بهره برده از شخصیت و هویت مستقلی برخوردار است.
این کارشناس برنامه‌ریزی شهری تصریح کرد: ورودی‌های شهر اصفهان که از خیابان آغاز می‌شود باید دارای جهت‌یابی مناسب باشد که وقتی مسافر غریبی وارد شهر می شود، بتواند دریابد که در کدام قسمت شهر قرار دارد؛ بنابراین ورودی های شهر باید به نوعی معرف آن باشد و انسان را برای دیدن و تجربه کردن شهر آماده کند، اما امروزه مبادی ورودی شهر فاقد احساس سر زندگی است. در حال حاضر مناظر ورودی شهر به علت سرعت برای اتومبیل‌رانان قابل درک و تجربه نیست و آن ها به نوع دیگری از منظر و خیابان نیاز دارند، منظری که به هنگام حرکت با سرعت زیاد قابل درک و تجربه باشد.
صید بیگی با اشاره به وضعیت ورودی شهر از سمت ایستگاه راه آهن اظهار کرد: ورود به شهر با قطار بسیار متفاوت از ورود به شهر با خودرو است، زیرا مسافر مسافت محدوده خارج از شهر به طرف شهر، معماری ورودی ایستگاه راه آهن، ورود به ایستگاه و محوطه اطراف را به خوبی می‌بیند، بنابراین با توجه به اینکه امروزه حجم بسیاری از مسافران توسط قطار جابه جا می‌شوند توجه به این ورودی بسیار مهم است.
وی افزود: ورودی شهر از جاده فرودگاه نیز باید به گونه‌ای باشد که نوع رابطه اش با شهر مورد توجه جدی و بازبینی قرار گیرد، امروزه هواپیما تصویر کلی و کاملا واضح از شهر از ارتفاع بالا به ما ارائه می‌کند، اما درک درستی از سیما و منظر و معماری شهر به دست نمی دهد در هر صورت با عنوان یک وروردی به شهر مطرح است.
این کارشناس برنامه‌ریزی شهری با تاکید بر نقش ورودی طبیعی شهر گفت: عواملی نظیر موقعیت طبیعی و توپوگرافی کوه، دره و رودخانه در ارتقا کیفی ورودی شهر تاثیرگذار بوده است؛ در نتیجه می‌توان به این نتیجه رسید که پهنه‌های ورودی- خروجی به شهر، حاصل همپوشانی محیط شهری و برون شهری و در خصوص کلان شهر اصفهان، حاصل تداخل شهر و حوزه شهری است.
صیدبیگی اضافه کرد: امروزه چگونگی وضعیت کیفی و خدماتی این ورودی‌ها تا حدود زیادی مورد غفلت قرار گرفته است؛ این غفلت در ابعاد مختلفی از جمله نابسامانی حوزه‌های ورودی، نامشخص بودن جایگاه حقیقی این عرصه‌ها در سلسله مراتب فضاهای شهری، برخوردهای سطحی و بی‌برنامه با مسئله ساماندهی فضاهای شهری به طور کلی و در خصوص حوزه‌های ورودی - خروجی به طور خاص و ده‌ها مسئله دیگر بروز و ظهور کالبدی و فضایی کرده است.
وی افزود: فضاهای ورود به شهر اصفهان ( ورود از طریق خیابان، راه آهن و هواپیما و ورودی طبیعی شهر) با افت کیفی از جمله کیفیت ادراکی بصری به عنوان مهم‌ترین عوامل سازنده ورودی شهرها مانند خوانایی، پذیرندگی، هویت مندی، تبدیل پذیری و خاطره انگیزی مواجه است؛ برای ساماندهی مطلوب و پایدار این فضاها از یکسو نیاز به آگاهی از نیازها و توقعات انواع گروه‌های استفاده کننده از فضا وجود دارد و از سوی دیگر وجود یک تئوری مناسب هدایت کننده توسعه این فضاها ضروری است؛ بنابراین ضرورت ساماندهی مبادی ورودی در شهر اصفهان که نماد توسعه و کیفیت شهری در سطح ملی و بین المللی است بیش از پیش آشکار می‌شود.
نظر شما