به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کشف گودال‌های سیاه موسوم به "سیاه چاله‌ها" در کهکشان امر بسیار پیچیده ای است مگر این که فعالانه در حرکت باشند یا با هم برخورد کنند، زیرا هیچ گونه تابش الکترو مغناطیسی از خود منتشر نمی‌کنند و چرا که تابش الکترومغناطیسی دارای سرعت گریز بالایی است و در نتیجه کشف این سیاه‌چاله‌ها بدون مشاهده فعالیت آن ها تقریباٌ غیر ممکن است.
منجمان رصد خانه ملی ژاپن در مقاله ی جدیدی که اخیراٌ منتشر کرده اند، به شواهدی مبنی بر وجود یک سیاه‌چاله در مرکز کهکشان راه شیری اشاره کرده اند. آن ها با استفاده از داده‌های تلسکوپ میلی‌متری آتاکاما (ALMA) متوجه وجود گاز مولکولی شدند که در اطراف یک شی بزرگ نامرئی می چرخید. پیش از این نیز یک تحقق دیگر، که آن نیز در رصد خانه ملی ژاپن انجام شد، به وجود احتمالی یک سیاه‌چاله بزرگ در کهکشان اشاره کرده بود.
اما تحقیقی که اخیراٌ بر اساس شکل و حرکت جریان‌های گاز انجام شد به وجود یک توده حدود ۳۲ هزار برابر خورشید اشاره کرد. این پژوهش علاوه بر کشف احتمالی یک سیاه‌چاله، منجر به اختراع یک روش جدید برای کشف سیاه‌چاله‌های غیر فعال شد.
علاوه بر حرکت گاز، یونیزاسیون گاز در بخش داخلی مدار تا حدی حاکی از یونش نوری یا شوک تجزیه ای است که در سیاه‌چاله های فعال اتفاق می افتند. بنابراین اگر یک سیاه‌چاله به طور متناوب فعال باشد، ممکن است باعث تولید یونش شود که این یونش پس از آرام شدن مجدد، قابل کشف است.
نتایج حاصل از این تحقیق شواهد کامل و جدیدی مبنی بر وجود یک سیاه‌چاله سرگردان در مرکز کهکشانی ارائه داده است و نشان می‌دهد که ابرهای متراکم با سرعت بالا می توانند به کشف سیاه‌چاله‌های غیرفعال در اطراف کهکشان کمک کنند.
نظر شما