وقوع جنایتی هولناک در «اتاق» !

به گزارش خبرنگار ایمنا، ‌ مجموعه نشست های سینماگپ که با رویکرد اکران آثار شاخص سینمای جهان و ارائه تحلیل های روانشناختی از این آثار، از ۱۶ دی ماه آغاز شده، در چهارمین نشست خود به اکران فیلم «اتاق»، ساخته «لنی آبراهامسون» پرداخت. فیلم محصول سال ۲۰۱۵ و فیلمنامه آن اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته «اما داناهیو» است که توسط همین نویسنده در سال ۲۰۱۲ نوشته و منتشر شده است. این کتاب در ایران نیز با ترجمه فارسی «علی قانع» از سوی انتشارات آموت در اختیار علاقمندان قرار گرفته است.

فیلم «اتاق» روایتی دلخراش و تکان دهنده از زندگی زنی است که مدت هفت سال در زیرزمین خانه مردی که او را ربوده، محبوس شده و مورد آزار و اذیت فراوانی قرار می گیرد. او حالا به همراه فرزند پنج ساله اش در این مکان گرفتار شده و سعی دارد دنیای ذهنی فرزندش را بی آنکه به ورطه نابودی کشیده شود همانند یک بچه عادی پرورش دهد و در عین حال امیدش را برای فرار از این موقعیت بغرنج و زجرآور از دست ندهد. زن قصد دارد به فرزندش بفهماند که دنیا فراتر از آن چیزی است که در محیط کوچک این اتاق از لحظه تولد در ذهن او نقش بسته، اما این دنیای بزرگ تنها از دریچه تلویزیون قابل مشاهده است و فعلا برای او قابل دسترسی نیست. اگرچه این فیلم تصویری هولناک و افسارگسیخته از یک جنایت آشکار و سقوط اخلاقی در جامعه را برای مخاطب به نمایش می گذارد و در پایان هم حزن قابل توجهی را در وجود او بر جای می گذارد، اما در عین حال یادآوری می کند که در هر شرایطی هرچقدر هولناک و مایوس کننده، همچنان جایی برای امیدواری وجود دارد.

پس از اکران فیلم، احسان شاهپیری، مشاور و روانشناس نکاتی را پیرامون این فیلم بیان کرد. او «اتاق» را فیلمی پست مدرن دانست که تنها هدفش طرح یک آسیب اجتماعی نیست و به دنبال طرح مسائلی فراتر از اشاره به سقوط اخلاق در یک جامعه است.

او ادامه داد: کارگردان در این فیلم سعی دارد در راستای طرح این داستان، به نکاتی ظریف اشاره کرده و مخاطب را با آن درگیر کند. چه بسا که آزادی زن و فرزندش از اتاق ساده تر از آنچه فکر می کنیم اتفاق می افتد و آنها پا به دنیای تازه ای می گذارند و کارگردان در مابقی فیلم به مواجهه این دو شخص با دنیای تازه می پردازد.

او با اشاره به سکونت اجباری زنی جوان در یک اتاق، اظهار کرد: این زن پس از آزادی به اتاق خودش در خانه پدری بازمی گردد. اتاقی مملو از امکانات و آزادی عمل. اما چنانچه مشاهده می کنیم زن پس از آزادی وضعیت روحی و روانی بدتری نسبت به قبل پیدا می کند. درحالیکه فرزندش که از ابتدای تولد به مدت پنج سال در آن اتاق کوچک زندانی بوده، از اوضاع روحی و روانی بهتر و سالم تری برخوردار است و نگاه عادی تری به دنیا دارد.

او اشاره به جایگاه و نقش مادر در تربیت انسان را از دیگر نکات بارز فیلم دانست و تشریح کرد: امروزه در علم روانشناسی مسئله تربیت فرزند از آموزش او جایگاه بالاتری دارد، اما متاسفانه اکثر والدین جای این دو را با همدیگر عوض می کنند!

این روانشناس اضافه کرد: در این فیلم یک مادر با تمامی جنبه های وجودی خود به تربیت فرزندش پرداخته و علیرغم اینکه این بچه از ابتدای تولد از بسیاری از امکانات آموزشی که دیگر همسالان او از آن برخوردارند، محروم بوده، اما کودکی بسیار امن و فهیم است. این بچه الزاما باهوش نیست، اما به دلیل امنیت مناسبی که از مادرش دریافت کرده، پس از آزادی ارتباط بسیار خوبی با دنیای اطرافش برقرار می کند.

شاهپیری، وجوه معنوی این فیلم را دلیل جذابیت آن برای بسیاری از منتقدان و کارشناسان مسلمان و مسیحی در جهان دانست و گفت: به زعم این افراد اتاق کوچک این فیلم همین دنیایی است که در حال حاضر در آن سکونت داریم و دنیایی که زن و فرزندش پس از تلاش بسیار برای آزادی به آن قدم می گذارند، نمادی از جهان پس از مرگ. اشتیاق زن به خروج از این اتاق به معنای آگاهی او از وجود جهانی بزرگتر و کامل تر است و بی رغبتی کودک به این اقدام نشان از این دارد که او از بدو تولد در این اتاق بوده و هیچ خبری از وجود چنان دنیایی ندارد.

سلسله نشست‌های «سینما گپ» در قالب نمایش و تحلیل روانشناختی فیلم‌های برگزیده سینمای جهان از سوی معاونت اجتماعی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان و با همکاری حوزه هنری استان در زمستان ۹۷ در حال برگزاری است.