به گزارش خبرنگار ایمنا، بعد از قرعهکشی جام ملتهای آسیا ۲۰۱۹، خیلیها مسیر را تا نیمهنهایی برای ایران هموار میدانستند و بازی سخت پیشرو را در نیمهنهایی مقابل ژاپن یا استرالیا حدس میزدند؛ الان میبینیم تقریباً همین اتفاق صورت گرفت؛ به هر حال تیم ملی ایران با هر قرعهای که برایش رقم میخورد جزو مدعیان بود و در حال حاضر رسیدن ایران به نیمهنهایی شاید برای اکثر ایرانیها اظهر من الشمس باشد البته نباید از این نکته غافل شد که فوتبال قابل پیشبینی نیست.
چوب زیر خاکستر کردن کیروش
مصاحبه کیروش بعد بازی با عراق انتقادات زیادی راه بوجود آورد که گهگاهی لحن انتقادات خیلی هم خیلی تند میشد؛ کارلوس کیروش راه را اشتباه رفت و مسیر نادرستی را انتخاب کرد؛ مصاحبههای او فقط یک معنی داشت" تلاش برای بقاء روی نیمکت تیم ملی"؛ اگر غیر از این بود، او هیچوقت پای مسئولان ورزشی و غیرورزشی را به ماجرا نمیکشید و سعی نمیکرد با ادبیاتی عجیب، فوتبال ایران را تحت تأثیر قرار دهد.
اما کارلوس کیروش در کنفرانس مطبوعاتی - بعد از بازی با عراق- حرفهای جالب دیگری هم بر زبان آورد، مثلا آنجایی که گفت: "از این بعد است که به طور واقعی جام ملتها شروع میشود ..."، این جمله همه را امیدوار کرد، امیدوار به اینکه کیروش هم خوب میداند بازیهای دور مقدماتی چندان مهم نبوده و تیمها نیز قدرت آنچنانی نداشتهاند که بیایند و حریف استخوانداری برای ایران باشند؛ گفتن این جمله که جام ملتها تازه شروع شده، شناخت کامل کیروش از رقبای آسیایی و تفاوت مرحله مقدماتی با حذفی را نشان میداد.
آب به آسیاب دشمن ریختن پرسپولیس
بازیکنان پرسپولیس کاش هرگز وارد این بازی نمیشدند؛ زشت و دور از ادب است که آنها علیه سرمربی تیم ملی با این عبارتها چیزی بنویسند و باشگاه پرسپولیس هم این بیانیه را به رسمیت بشناسد؛ فراموش نکنیم که کارلوس کیروش در تیم ملی ایران مربی بسیاری از این بازیکنان بوده است.
قابل درک است که "وسط دعوا، حلوا قسمت نمیکنند" اما در همین موقعیتها باید خویشتندار بود و نشان داد که سختترین و جدیترین بحثها را میتوان در آرامش جواب داد؛ خوشبختانه بعد از بازی با عمان و آن بُرد شیرین کیروش آب روی آتش ریخت و دیگر مصاحبهای نکرد که شرش دامن ما را بگیرد.
شادی هشتاد میلیون قلب ایرانی
تصویر دقیقه یک بازی مقابل عمان در جام ملتهای آسیا برای همیشه در ذهنمان میماند؛ رشادت بیرانوند با تقلبهایی که سردار به او داد باعث نجات دروازه ایران شد؛ بیادعا و پرتلاش، با انبوهی از استعداد که نمیدانیم چرا در ایران مانده و به اروپا صادر نمیشود؛ نفت شاید رکن اصلی صادرات ایران باشد اما در ورزش و به خصوص فوتبال، علیرضا بیرانوند اصلحترین است.
در پیروزی دو بر صفر ایران مقابل عمان، سردار آزمون و مهدی طارمی برای نخستینبار در جام ملتهای آسیا سهمی در گلهای تیم ملی نداشتند؛ در دو بازی مقابل یمن و ویتنام این دو مهاجم پنج گل زدند و در بازی مقابل عراق که بدون گل به پایان رسید، طارمی دقایق کوتاهی در زمین بود.
تیم ملی در این تورنمنت ۹ گل زده که پنج گل آن توسط این دو مهاجم بوده است؛ با این آمار خوب، خیلی عجیب است که بعد از بازی با عمان، آزمون و طارمی با عنوان «گلنزن» معرفی شدند و در سیبل انتقادات قرار گرفتند؛ این انتقادات تا جایی ادامه پیدا کرد که سردار گفت: اگر قرار بود همه توپها را گل کنم، در رئال و بارسا بودم.
به نظر میرسد انتقاد از این دو مهاجم بیش از آنکه فنی باشد، ریشه در اتفاقات و حواشی قبلی مثل جذب نشدن طارمی توسط برانکو یا قهر سردار بعد از جام جهانی و از این قبیل اتفاقات دارد؛ منتقدان به جای در نظر گرفتن آمار و حقایق، نگاهی غیرمنصفانه به ماجرا دارند؛ با نزدیک شدن به مراحل حساس جام، این انتقادات احساسی میتواند به تیم ملی لطمه بزند.
گاو را پوست کنده و به دم رسیدیم
از این حرفها که بگذریم، این روزها که حرف از جدایی کیروش به میان آمده، شاید حتی منتقدان سرسخت او نیز به این فکر کنند که دوران بعد از کیروش چه بلبشویی به پا خواهد شد؛ به این تیم، حتی اگر نخواهیم هم، باید امید ببندیم، تیمی قدرتمند که بعد از چند روزِ جنجالی، خوشحالمان کرد؛ بار سفر را از حالا برای فینال و قهرمانی میبندیم؛ اتفاقی که با این ستارهها و مردی مطمئن و کاردان روی نیمکت، استحقاقش را داریم منتظر مینشینیم و به این تیم دل میبندیم؛ انتظاری جمعی در روزهایی که ایرانیها حالشان شاید با فوتبال خوش شود.
نظر شما