محمد جویبار در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: با هر بار ساخت بتن، تولید آن و ساخت یک ساختمان به محیط زیست آسیب وارد میکنیم و در عین حال سرمایهگذاری صورت گرفته است، اگر عمر این سرمایهگذاری کوتاه باشد به این معنا است که ما منابع محدود سرزمینمان را به شکل نامناسبی هدر میدهیم و منابع ملی به جای آنکه صرف سرمایهگذاری مولد و پایدار شود دوباره در همین سیکل میچرخد و هدر میرود.
یک کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان با بیان اینکه دلیل هدررفت انرژی در ساختمانها تعدد پکیجها است، گفت: اگر از سیستمهای تهویه متبوع و موتورخانه های مرکزی استفاده کنیم، با ایجاد سیستمهای بازرسی دقیق میتوان استفاده از انرژی را تا جای ممکن کاهش داد.
دیدگاهها نسبت به موتورخانههای مرکزی باید اصلاح شود
وی با بیان اینکه با اصلاح الگوی ساختمان سازی در ساختمانهای متراکمتر میتوان از موتورخانههای مرکزی بهره برد، اظهار کرد: اساس هدر رفت انرژی اکنون تعداد زیاد پکیجها است، ظرفیت پکیجها معمولا بیش از نیاز طراحی شده ساختمان است و نمیتوان بازرسی دقیقی بر آن داشت زیرا برای این کار باید به حریم شخصی خانهها وارد شویم، و به نظر من برای ساختمانهایی که بیش از ۱۰ واحد دارد باید از سیستمهای مرکزی استفاده کنیم.
جویبار با اشاره به اینکه موتور خانهها به دلیل نبود کنترل با راندمان کم کار کنند، آلاینده است، گفت: اگر کنترل و نظارت دقیقی بر آن صورت بگیرد و کارایی آن افزایش یابد میتواند به میزان قابل توجهی از هدر رفت انرژی در ساختمانها جلوگیری کرد.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان با بیان اینکه ظرفیت ساختمانهای کنونی برای پکیج هایی است که در آنها به کار برده میشود، پاسخگو نیست و با تکثر این پکیجها در واحدهای ساختمانی جداگانه، علاوه بر حذف امکان کنترل این سیستمها، میزان آلایندگی شهرها نیز افزایش مییابد، افزود: با توجه به اینکه سیستمهای مرکزی فضایی را اشغال میکند میتوان از بام ساختمانها برای موتورخانههای مرکزی استفاده کرد.
جویبار در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه هر کولر آبی در هر ساعت ۷.۶ لیتر آب مصرف میکند، گفت: در شهر اصفهان سالانه بیش از ۲۰ میلیون لیتر آب از طریق کولرهای آبی تبخیر میشود در حالی که این آب خیلی از مشکلات زیستی استان را میتواند حل کند.
سیستم های تراکمی باید جایگزین کولر آبی شود
وی افزود: یک کولر آبی با مصرف حدود ۹۰۰وات الکریسیته در ساعت نزدیک به هشت لیتر آب در شرایط ایدهآل تبخیر میکند اگر همان ساختمان با استفاده از سیستم سرمایش تراکمی (گازی) خنک شود حدود ۲ تا ۲.۵ کیلووات انرژی الکتریکی نیاز دارد که ما آن را ۱.۵ کیلووات بیشتر از سیستم تبخیری کولر آبی فرض میکنیم، در چنین شرایطی برای صرفه جویی ۱.۵کیلو وات، هشت لیتر آب مصرف کردهایم و ۱۴ برابر بیشتر از تولید برق معادل در نیروگاه آب هدر دادهایم.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان خاطر نشان کرد: برای تامین برق کل کشور با نیروگاههای موجود سالانه ۱۰۴.۹ میلیون لیتر مترمکعب آب نیاز است که این رقم کمتر از یکسوم آبی است که سالانه با کولرهای آبی هدر میدهیم.
جویبار با اشاره به آلایندگی کولرهای گازی، گفت: متاسفانه نظارت دقیقی بر استفاده از گاز R-۲۲ در کولرهای آبی وجود ندارد، در حالیکه مشکل آلایندگی کولرهای گازی با استفاده از گازهای R-۱۳۴ و R-۴۱۰ حل شدهاست و استفاده از این گازها خطری برای محیط زیست ایجاد نمیکند.
وی با بیان اینکه استفاده از کولر گازی در شرایط کنونی الزامی است، تصریح کرد: اگر زمانی آب شرب نداشته باشیم همانطور که شاهد سهمیهبندی آب هستیم، سیستم کولرهای آبی از کار میافتد و باید جایگزینی برای آن در نظر بگیریم.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان با بیان اینکه مازاد مصرف برق سیستمهای تراکمی را به راحتی به وسیله انرژی خورشیدی میتوان تامین کرد، گفت: اکنون اسپیلیترهایی طراحی شده که به طور خودکار نیاز انرژی را از طریق انرژی خورشیدی تامین میکند.
جویبار با بیان اینکه ساختمان پایدار باید برای زمان طولانی مطلوب باشد، گفت: اولین چیزی که عمر ساختمان را تامین میکند مطلوبیت است چیزی که ساختمان را زیست پذیر میکند تاسیسات ساختمانی است اما متاسفانه در ساختمانها به نمای خارجی بیشتر اهمیت میدهند.
وی افزود : یکی از معضلات اساسی در ساختمان، طراحی است متاسفانه اکنون طراحی ها کنترل کیفی مناسبی ندارد، دفاتر مهندسی دارای ساختار منظم و منسجم تشکیل شده از مهندس چهار گانه برق عمران معماری و مکانیک نیست که بتواند برای طراحی یک ساختمان پایدار عملکرد مناسبی داشته باشد.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان با بیان اینکه به شهرها باید از دید توسعه پایدارو پویا نگاه کرد، گفت: شهرها را فقط به دید سود آوری اقتصادی نمیشود بررسی کرد زیرا شهرها باید برای بازههای زمانی بلند مدت به اندازه چند قرن طراحی شوند.
دید جزئینگر، مانعی برای رسیدن به توسعه پایدار
جویبار افزود: در دیدگاه شهرسازی از جزء به کل حرکت می کنیم در صورتی که برای توسعه پایدار باید از دید کلی، جزییات شهرها را ساخت به این معنا که خرد را در قالب طرحهای کلان بسازیم، در ۴۰سال گذشته بدون چشم انداز حرکت و توسعه ناپایدار ایجاد کردیم.
وی با بیان اینکه افراد، سازمانها و کشورهایی آیندهای پویا خواهند داشت که در برههای از زمان چشم انداز آیندهشان را ترسیم کردهاند، افزود: این چشم انداز باید چراغ راه آینده باشد تا بدانیم به سمت چه نقطه ای میخواهیم حرکت کنیم و ارکان توسعه را برپایه مزیتها شکل دهیم.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان تاکید کرد: باید جامعه را با توسعه پایدار آشنا کنیم تا مطالبه گر آن باشد، با ایجاد امید و چشم انداز که اگر من نتوانستم زندگی خوبی داشته باشم نسلهای آینده میتوانند داشتهباشند، تعلق خاطری نسبت به توسعه پایدار در جامعه ایجاد کنیم.
عمر مفید ساختمانهای ما به ۳۰ سال نمیرسد
جویبار با بیان اینکه ساختمانها سرمایههای بلندمدت هستند، گفت: سرمایه گذاری بلند مدت در یک سیستم درست، باید به شکل پایدار انجام شود و برای تحقق آن باید در ساختمان سازی حداقل آسیب به محیط زیست را در نظر بگیریم.
وی افزود: با هر بار ساخت بتن، تولید آن و ساخت یک ساختمان به محیط زیست آسیب وارد میکنیم و در عین حال سرمایهگذاری صورت گرفته است، اگر عمر این سرمایهگذاری کوتاه باشد به این معنا است که ما منابع محدود سرزمینمان را به شکل نامناسبی هدر میدهیم و منابع ملی به جای آنکه صرف سرمایهگذاری مولد و پایدار شود دوباره در همین سیکل میچرخد و هدر میرود.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان با بیان اینکه عمر مفید ساختمانهای ما به ۳۰ سال نمیرسد، افزود: این میزان در اروپا بیش از ۱۰۰ سال است، ساختمانی پایدار است که پس از گذشت ۵۰ سال با فرایند بازسازی ساده بتوان آن را به بهرهبرداری مجدد رساند.
سبک شهرسازی کنونی باید اصلاح شود
جویبار در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه نوع شهرسازی کنونی ما که در آن زمین ها به قطعات کوچک ۲۰۰ متری تقسیم میشود و مجوز ساخت به آن دادهمیشود، آسیبزا است، گفت: این ساختمانها در بیشتر موارد توسط سازندههای غیر حرفهای ساختهمیشود و امکان کنترل مشخصات فنی از جمله استفاده از عایق بندی صحیح و رعایت مقررات ملی ساختمان وجود ندارد.
وی تصریح کرد: منظر شهری ما اکنون زیبا نیست و هر ساختمان ظاهر متفاوتی از بقیه ساختمانها دارد و در خیابانها ناهمگونی تودهوار بی شکلی از ساختمانها مواجه میشویم که گویایی فرهنگی در آن دیده نمیشود.
کارشناس بازرسی انرژی در ساختمان با بیان اینکه ساختمانهای ما دارای محدودیتهای فروانی است و از دو جهت بیشتر نمیتواند نور دریافت کند و این برای سلامتی ساکنان آن ساختمان ایجاد مشکل میکند، گفت: ساختمانهای کنونی فضایی برای تعامل اجتماعی و بازی کودکان ندارد اکنون آپارتمانهای ما رو به خیابان ساخته میشود و کودکان هیچ فضایی برای بازی در اختیار ندارند.
جویبار با بیان اینکه وقتی ساختمانها کوچک ساخته میشود به ازای هر کدام یک آسانسور و راهپله اضافه میشود و هزینهها تلف میشود، گفت: اگر به جای اینکه در یک کوچه ۱۰ پلاک ۲۰۰متری که فاقد فضای سبز موثر خواهد بود، یک مجموعه ساختمان مرکزی بسازیم با کاهش تعداد آسانسورها و استفاده از سیستم مرکزی تهویه متبوع علاوهبر کنترل و ایمنی بیشتر، کنترل میزان مصرف انرژی و ممیزی میزان آلایندگی ساختمانها نیز عملیتر و راحتتر خواهد بود.
وی با تاکید بر اینکه باید از تصور کوچه به ذهنیت فضا برسیم، خاطر نشان کرد: دیدگاهمان به شهرسازی را تغییر دهیم و متوجه شویم دیگر با شهرهای کوچک مواجه نیستیم، باید دید شهرسازی جدیدی برای کلانشهرها تعریف کرد.
نظر شما