به گزارش ایمنا، در اصول شهرسازی کاربری اراضی به نوعی استفاده از زمین اطلاق می‌شود که بر اساس طرح‌های مصوب شهری تعریف شده باشد. یکی از عمده‌ترین وظایف کمیسیون ماده پنج موضوع تاسیس شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران، تصویب طرح های توسعه شهری از جمله طرح‌های جامع و تفصیلی و همچنین تغییرات بعدی آن است.
طبق قانون شهرداری هیچ گونه اختیاری برای تغییر کاربری اراضی ندارد و تنها مرجع ذی صلاح کمیسیون ماده پنج شورای عالی شهرسازی و معماری است؛ تصمیم گیری برای تغییر کاربری اراضی در کمیسیون ماده پنج به ریاست شخص استاندار و معاونت امور عمرانی استانداری انجام می‌شود و با تشکیل جلساتی با حضور اعضاء آن شامل مدیر کل راه و شهرسازی استان به عنوان دبیر جلسه، شهرداری به عنوان عضو جلسه، رییس سازمان جهاد کشاورزی استان به عنوان عضو جلسه و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مورد بررسی قرار می‌گیرد؛ در این جلسات درخواست‌هایی که از طریق شهرداری به دبیرخانه ارسال شده، مورد بررسی قرار می‌گیرد و در نهایت برای آنها تصمیم‌گیری می‌شود.
عمده کاربری زمین‌های داخل شهری مسکونی هستند، برخی از کاربری های خدماتی نیز مانند کاربری‌های بهداشت و درمان، پارکینگ، فضای سبز، آموزشی، ورزشی، فرهنگی و مذهبی و شبکه معابر وجود دارند که ممکن است املاک شهروندان در مسیر اجرای آنها قرار گیرد و در زمان مراجعه برای دریافت استعلام یا برای صدور پروانه باخبر شوند که پلاک آنها در طرح قرار گرفته باشد.
قانون پیش بینی کرده که اگر پلاکی در طرح قرار گرفته باشد باید متولی کاربری‌ها برای آنها تعیین تکلیف کند؛ در این رابطه در قانون سه اولویت زیر ۱۸ ماه اعلام شده از جمله اینکه دستگاه مربوطه باید تا ۱۸ ماه پس از تشخیص و ابلاغ طرح مبادرت به تملک اراضی کند و در صورتی که بودجه لازم برای آزادسازی این اراضی را نداشته باشد باید اولویت‌بندی به صورت زیر پنج سال و بالای پنج سال انجام شود.
در حالت زیر پنج سال، مالک این تعهد را می‌دهد که در زمان اجرای طرح، مبلغی را به عنوان ساخت تقاضا نکند و در صورتی که بالای پنج سال باشد مالکان از تمام حقوق مالکیت‌ها برخوردار می‌شوند. متولی کاربری‌های سبز، پارکینگ و شبکه معابر شهرداری‌ها و متولی کاربری‌های آموزشی آموزش و پرورش، ورزشی تربیت بدنی، بهداشت و درمان دانشگاه علوم پزشکی و مذهبی و فرهنگی ارشاد اسلامی هستند.
نظر شما