۱۱ دی ۱۳۹۷ - ۱۰:۵۹
فرهنگ و هنر در چین لباس‌ها

این روزها بیش از ۷۰ درصد مردم در سراسر جهان، لباس‌هایی شبیه به هم و در مدل‌های گوناگون می‌پوشند اما نمی‌توان این حقیقت را نادیده گرفت که هر قوم و ملتی لباس‌های خاص خودش را دارد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، لباس‌های سنتی زنان ایرانی در بین لباس‌های سنتی و قومیتی، جلوه و زیبایی خاصی دارد که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند. از آن جایی که تنوع قومیت‌های مختلف در سراسر ایران منجر به تنوع پوشش‌های زنان و مردان هر قوم و عشیره‌ای شده ، یک تنوع و طیف رنگی جالب را در پوشش‌ها به وجود آورده است. سوالی که ممکن است برای شما پیش بیاد این است که دلیل اصلی این همه تنوع در چیست؟

در جواب این سؤال باید بدانید که تنوع آب‌ و هوایی، پیشینه تاریخی و خلق و خو و فرهنگ خاص هر قومی، لباس‌های خاص هر منطقه و عشیره را شکل داده است. متاسفانه این روزها این شکل و مدل لباس‌ها، بسیار کم تولید شده و حکم  لباسی که انگار قرار است هیچ وقت پوشیده نشود را پیدا کرده‌اند. این لباس‌های سنتی در زمره‌ی بازرترین نمادهای فرهنگی کشورمان است که باید به هر صورتی که ممکن است آن‌ها را حفظ نمود. در این میان لباس‌های سنتی زنان ایرانی نیز بسیار بارز و متنوع هستند و گویی هر کدام قصه‌ای برای گفتن دارند.

زهرا دهقان نژاد کارشناس و پژوهشگر اقوام ایرانی معتقد است که لباس زنان در هر خطه بر اساس آب و هوای منطقه متفاوت است.

او در معرفی لباس‌های زنان ایرانی ابتدا پوشش را مهمترین شاخصه لباس زنان بلوچ می‌داند و می‌گوید: زنان بلوچ همراه با جامگ و پاجامگ که عضوی از لباس مردان است، به خاطر پوشیدگی خود و با ترکیب ظرافت و سلیقه‌ی زنانه‌ی آن‌ها با تکو (چارقد) و سریگ (روسری بزرگ‌تر از چارقد)، لباسی راحت و سنتی برای خود به وجود آورده‌اند. کفش و جوراب زنانه‌ی خانم‌های قوم بلوچ نیز در میان همان پوشش‌ها که نام بردیم، جای می‌گیرد.

این کارشناس و پژوهشگر اقوام ایرانی لباس‌های سنتی زنان ایرانی در خطه‌ی گیلان را پر از چین و واچین می‌داند و ادامه می‌دهد: روسری و سربند یا به عبارتی دیگر لچک به همراه پیراهن یا جبه، جلیقه‌ی کت، الجاقبا، دامن، شلیته، شلوار و چادر کمر؛ از بخش‌های اصلی لباس‌های محلی زنان در استان گیلان است. بیشترین چیزی که در میان لباس‌های زنان گیلانی توجه را به سوی خود جذب می‌کند، دامن‌های شلیته و پر از چین است و آن‌ها این دامن‌های منحصر به فرد را با پوشیدن یک جلیقه‌ی پولک ‌دوزی شده نما و زیبایی بیشتری می‌بخشند.

دهقان نژاد با اشاره به اینکه پوشش زنان ابیانه‌ای، یکی از معروف‌ترین لباس‌های سنتی زنان ایرانی است، توضیح می‌دهد: بانوان ابیانه گاهی اوقات از چادرشب یا کَجی استفاده می‌کنند که پارچه‌ای ابریشمی شطرنجی و چهارگوش است و از قطر آن، روسری را تا زده و به ‌صورت سه‌ گوش به دور کمر می‌بندند و یا روی سر می‌اندازند. دختران جوان کجی زرد رنگ و زنان مسن‌تر از کجی‌های قرمز استفاده می‌کنند.

او با بیان اینکه لباس‌های سنتی زنان ایرانی در بخش لباس‌های محلی زنان بوشهری، دارای خصوصیت زیبایی اما با رنگ‌هایی تیره هستند می‌افزاید: بانوان در استان بوشهر پیراهن‌های بلند دورچین به همراه عبای سیاه، مقنعه‌ی نازک سیاه ‌رنگ، روبنده‌ی نازک، شلوار چیت و نوعی کفش صندل به نام کوش، می‌پوشند پیراهن رسمی بانوان بوشهر لباسی است که هم بسیار جادار است و هم به آن پیراهن عربی می‌ گویند و دارای تزئینات ظریف و زیبایی است.

این کارشناس و پژوهشگر معتقد است که در تمامی مناطق ایران می‌توان لباس‌های متعدد و رنگارنگ را یافت ، شهرهایی چون هرمزگان، کردستان ، ایلام و آذربایجان لباس‌های خاص و منحصر به فردی دارند و هر کدام از این لباس‌ها بنا بر منطقه و آب و هوای شهر دوخته می‌شوند.

دهقان نژاد می‌گوید: متاسفانه امروزه شاهد این موضوع هستیم که لباس‌های محلی هر منطقه کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند در صورتی که این لباس‌ها شناسنامه هر منطقه و مکان هستند و باید مورد توجه قرار بگیرند.

کد خبر 363211

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.