عبدالله اشتری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا به مناسبت روز کوهستان اظهار کرد: انجمن حفظ محیط کوهستان همسو با دیگر سازمانهای مردمی و دوستداران کوهستان، بیش از دو دهه در راستای ارتقای آگاهی مردم و مسئولان نسبت به اهمیت کوه‌ها فعالیت دارد، اما کماکان جای مسئولان اصلی به ویژه دولتی‌ها در عرصه خالی است تا با برنامه ریزی و اعمال سیاستهای لازم، اقدامات مؤثری در راستای توسعه پایدار کوههای کشورمان انجام دهند تا سهم نسل‌های آینده از این منابع محفوظ بماند.
وی گفت: متاسفانه در قوانین حوزه محیط زیست، کوه اصلاً تعریف نشده است و برنامه و قانونی برای نگهداری و حفظ پایداری کوهستان نداریم. در دهه‌های اخیر، تخریب کوه‌ها در کشور تشدید شده و به دلیل افزایش تعداد علاقه‌مندان به ورزش کوهنوردی، نمی‌توانیم کوهی را پیدا کنیم که زیر فشار حضور کوهنوردان نباشد.
مدیرعامل انجمن حفظ محیط زیست کوهستان معتقد است که حضور بیش از حد گردشگران در کوه، سبب تخریب و کوبیدگی خاک شده؛ بدین ترتیب، قابلیت نفوذپذیری هوا و آب را از دست می‌دهد. همچنین به دلیل وجود دو عامل شیب و ارتفاع، حرکت آب و خاک در کوهستان رو به پایین است، که فرآیند تخریب را مضاعف کرده و کوهستان در زمره محیط‌های حساس و شکننده قرار می‌دهد.
وی اظهار کرد: می گوییم کوهستان اکوسیستم کلان است، در واقع حداقل از چند اکوسیستم خرد مانند تالاب‌ها و رودخانه‌ها حمایت می‌کند یعنی آب مورد نیاز از آنها از کوهستان تأمین می‌شود بنابراین اگر بالادست نابود شود پایین دست نیز از بین می‌رود.
اشتری تاکید کرد: در شرایط فعلی به اندازه کافی استدلال محکم وجود دارد تا سازمان‌ها نگاهی هم به کوهستان داشته باشند کاری که تا کنون اتفاق نیفتاده است.
وی افزود: سه کوه برجسته کشور یعنی دماوند و علم کوه و سبلان زیر فشار مضاعف کوهنوردی قرار دارند. از نظر اکولوژیک هر سایت گردشگری یا طبیعی، ظرفیت خاصی دارد که باید بر اساس آن ظرفیت مورد استفاده و بهره‌برداری قرار گیرد.
اشتری اظهار کرد:کوهستان باید مدیریت خاص خود را داشته باشد و باید برای ارتفاعات مختلف آن، برنامه مشخصی داشته باشیم. سازمان حفاظت از محیط زیست یا سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری باید خط مشی‌های خاص کوهستان را تعریف کنند و متولی اجرای آن باشند.
نظر شما