پیمان مولوی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه وقتی در انگلستان به سابقه شرکت‌ها و عمر فعالیتشان می‌نگرید با قدمت‌های حتی ۳۰۰ ساله روبرو می‌شوید، اظهار کرد: اگر تاریخ ایران را بنگرید، فراز و فرودهای بسیاری در آن می‌بینید و اگر خاطرات فعالان کسب و کار را حداقل در ۲۰۰ سال گذشته بخوانید به روشنی خواهید دید که عوامل متعدد داخلی و بین‌المللی در ایجاد فضای کوتاه مدت فعالیت اقتصادی ایران تاثیر گذار بوده است.
وی افزود: اولین عامل در ماندگار نبودن شرکت‌های ایرانی، نبود انسجام فکری توسعه در جامعه ایران است، این انسجام در مقاطعی از بالا ایجاد شده اما عمق نیافته است، برای مثال با اینکه بیشتر مردم در مورد بهتر شدن فضای اقتصادی صحبت می‌کنند اما تعداد افرادی که به صورت جدی به دنبال بهبود و ارتقای کسب و کار و توسعه هستند بسیار نیست.
دبیر کل انجمن اقتصاددانان ایران گفت: این ذهنیت را می‌توان در صنعت توریسم و کیفیت سرویس‌دهی رستوران‌های ایرانی و ترکیه‌ای مقایسه کرد، فرهنگ ارتقای کیفیت، فرهنگ برندسازی منسجم، اشاعه و رشد برند در ایران بسیار کمتر به چشم می‌خورد تا کشور همسایه ترکیه. ذهنیت توسعه، ذهنیت رشد کسب و کارهای کوچک، متوسط و بزرگ همه ابتدا از یک ذهنیت توسعه‌ای بر می‌خیزد.
مولوی در پاسخ به اینکه آیا معتقدید ذهنیت جامعه ایران موجب ماندگار نبودن شرکت‌های ایرانی شده است؟، گفت: بی‌شک یکی از دلایل خود ذهنیت جامعه ایرانی است، این ذهنیت به مرور شکل گرفته است، اما عوامل دیگری موجب به وجود آمدن چنین نگرشی در بین فعالان اقتصادی شده است.
مشاور مالی شرکت سرمایه گذاری کشاورزی ایران افزود: اگر بازگردیم به سال‌های اخیر و خاطرات فعالان اقتصادی ایران را بخوانید، چگونگی مصادره بنگاه‌های فعال کسب و کار را می‌بینید، کسب و کارهایی که در نوع خود در آسیا تازه بوده‌اند و البته موفق، وقتی ما دارایی‌های صنعتی فعالان کسب و کار را مصادره می‌کنیم، تمامی داشته‌هایشان را از آنها می‌گیریم، مدیریت آن را به افرادی می‌سپاریم که کار بلد نیستند و ایده‌ای در خصوص اداره آن بنگاه ندارند، شاهد تعطیلی بسیاری از آنها در سال‌های قبل و سال‌های اخیر بوده‌ایم، همانند شرکت ارج.
مولوی ادامه داد: فعال کسب و کار ایرانی همواره با شمشیر داموکلس تغییرات بنیادی روبرو بوده است و تضمینی برای ادامه دار بودن فعالیت‌هایش وجود ندارد اما در انگلستان چنین چیزی را به هیچ وجه نمی‌بینید، حفظ مالکیت و کسب و کار از اوجب واجبات حاکمیت در مقابل مردم است.
وی گفت: نکته دیگر که حائز اهمیت است، ذهنیت دولت‌ها به توسعه و ماندگاری بنگاه‌های ایرانی است و اینکه چقدر تصویب قوانین و مقررات این امر فارغ از شعارها پیگیری می‌شود.
مولوی برای ماندگاری بنگاه های بخش خصوصی ایرانی، تصریح کرد: بنگاه‌های بخش خصوصی ایران به سبب ریسک هایی که دارند باید سیاست متنوع سازی را در اولویت خود قرار دهند، این سیاستگذاری حاکم بر متنوع سازی مکانی و محصولی است.
دبیر کل انجمن اقتصاددانان ایران افزود: به عنوان نمونه در صنعت لوازم خانگی ، داروسازی و... چرا اقدام به ایجاد بسترهای مناسب در کشورهای هدف نمی کنیم؟ این تعلل در چهل سال قبل نیز وجود داشته است، به عبارت دیگر روند بین المللی شدن را با وجود پتانسیل ها جدی نگرفته ایم.
وی خاطرنشان کرد: اقتصاد ایران به سبب سیکل‌های (دوره) غیر منظم خود نیازمند ایجاد سبدی از محصولات تولیدی متنوع است تا در هنگام بروز مشکلات بتوانند در کوتاه‌مدت خود را نجات دهند.
نظر شما