به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان نجف آباد، "علیرضا صالحی" جوان ۳۶ ساله‌ای که تا چندی پیش در یکی از کارخانه‌های نجف آباد مشغول کار بود با اراده و همت والای خود همچون بسیاری از جوانان این مرز و بوم با زدن جرقه‌ای در ذهنش توانسته به یکی از کارآفرینان موفق تبدیل شود.
او به کمک همسرش و بدون دریافت تسهیلات دولتی برای حداقل ۳۰ نفر ایجاد اشتغال کرده است و با تولید بیش از ۳۴ محصول مختلف، یکی از مهم‌ترین قطب‌های تولید لوازم زنبورداری کشور را ایجاد کرده است.
او که تحصیلات را تا راهنمایی بیشتر ادامه نداده است، تا قبل از ازدواج کار زنبورداری را کنار دایی‌اش یاد گرفته بود، ولی بعد از متاهل شدن امکان ادامه این کار را به دلیل شرایط خاص پیدا نکرد و از سال ۸۰ کارش را به عنوان کارگری ساده در یک کارخانه کاشی و سرامیک آغاز کرد.
سه سال بعد به پیشنهاد فامیل کار ساخت "دودی" یکی از ساده‌ترین ابزار زنبورداری را با کمک همسرش در اوقات فراغت از کارخانه شروع کرد، تا سال۸۵ این روند ادامه داشت.
«کارخانه نصف روز وقتم را می‌گرفت و بقیه‌اش را در گوشه‌ای از خانه مشغول ساخت دودی می‌شدیم، با همسرم سوار بر پیکان وانت در شهر می‌چرخیدیم و حلب‌های خالی را به عنوان ماده اولیه تولید جمع می‌کردیم. کارخانه که تعطیل شد، به پیشنهاد فامیل ساخت قطعات دیگری مثل کفی زیر و رو در کندو را هم شروع کردیم.» این‌ها را علیرضا می‌گوید و ادامه می‌دهد: «به تدریج کارمان را با تولید صافی و گاهی اوقات هم سطل زباله گسترش دادم و سوله‌ای کوچک جفت و جور کردم. در طول پنج سال میزان و تنوع تولیداتمان به حدی افزایش پیدا کرد که با مشکل کمبود فضا مواجه شدیم، زمینی ۱۶۰۰ مترمربعی خریدم و سوله فعلی را با اضافه کردن چندین دستگاه جدید راه انداختیم.»
برکت گرانی دلار
علیرضا عامل مهم رسیدن به موفقیت خود را همسرش می‌داند و می‌گوید: فوق دیپلم روانشناسی دارد ولی از روز اول در همه شرایط همراهم بوده است؛ از موقعی که همزمان با کار در کارگاه با وانت کار توزیع تولیدات را انجام می‌دادم تا الان که حسابداری مجموعه و نظارت بر تولید و فروش را عهده‌دار است.
او اضافه می‌کند: در ابتدای کارمان با مشکلی به نام واردات گسترده و ارزان تولیدات مشابه از کشورهایی مانند چین و ترکیه رو به رو بودیم ولی خوشبختانه در این چند سال با گران شدن ارز، واردات در این بخش تا حدود زیادی فاقد صرفه اقتصادی شده است و توانستیم با تولید بیشتر و سود کمتر سهم قابل توجهی از بازار را به خودمان اختصاص دهیم.
این کارآفرین جوان با اشاره به تجربیاتش در شغل زنبورداری اظهار می‌کند: حدود ۶۰ درصد تولیداتمان را از روی نمونه‌های خارجی الگوبرداری کردیم ولی در جزئیات آن‌ها متناسب با شرایط خاص زنبورداری ایران و بازخوردهایی که از زنبوردارها گرفتیم، تغییراتی دادیم، ابزارهایی را با کمترین هزینه ممکن تولید می‌کنیم که به درد زنبوردار بخورد.
وی تاکید می‌کند: قطعاتی که برای اولین‌بار در این مجموعه تولید می‌شوند، حداقل دو تا سه ماه توسط تعدادی از زنبورداران به صورت آزمایشی مورد استفاده قرار می‌گیرند و بعد از انعکاس نقاط قوت و ضعف آن‌ها و اصلاح ایرادات گزارش شده، وارد مرحله تولید انبوه می‌شود.
صالحی تصریح می‌کند: از جمله تولیدات جدید ما در این‌سال‌ها قاب‌های پلاستیکی بوده است که به دلیل استحکام بیشتر و قیمت کمتر در مقایسه با نوع چوبی با استقبال خوب زنبورداران مواجه شده است ولی امسال به دلیل افزایش قیمت مواد بازیافتی از کیلویی ۱۲۰۰ تومان به بیش از ۴۳۰۰ تومان استقبال مردم تا حدودی کم‌رنگ شده است.
کسب و کار خانوادگی
بیشتر اعضای خانواده علیرضا صالحی و همسرش به گونه‌ای درگیر این کار شده‌اند؛ از برادر و پدر و مادر علیرضا گرفته تا خواهر و برادر همسرش که هر کدام در خانه یا مجموعه‌هایی مستقل لوازمی مانند لباس، کلاه، دریچه پرواز، دستکش، گرده‌گیر و موم‌دوز را تولید می‌کنند.
بخشی از این تولیدات برای فروش به این کارگاه و قسمتی نیز به صورت مستقیم به فروشگاه‌های سطح شهر یا دیگر نقاط کشور انتقال داده می‌شوند. این شکل از تولید شرایطی را ایجاد کرده است که بیشتر زنبورداران کشور مجبور هستند برای فروش موم، عسل یا دیگر تولیدات خود و خرید لوازم مورد نیازشان حداقل سالی یک‌بار به نجف‌آباد سفر کنند.
علیرضا از امکانات می‌گوید: به خاطر کمبود فضا و نداشتن برق سه فاز مستقل، چندین زیرمجموعه مثل کارگاه پرس، تولید دودی، ساخت دریچه و دستگاه تراش را خارج از سوله مرکزی فعال کرده یا در مورد برخی نیز امکان راه‌اندازی تجهیزات را پیدا نکردیم، همین موضوع بازدهی کارمان را حدود ۲۰ درصد کاهش داده است و دستمان برای تولید و اشتغال بیشتر را به نوعی بسته است.
او با اشاره به همکاری جهاد کشاورزی شهرستان برای کمک به صدور مجوزهای ساخت سوله فعلی اضافه می‌کند: بیشترین کمکی که از مسئولان انتظار داریم، کمک برای صدور مجوز قانونی طرح توسعه کارگاه است، چرا که کنار مجموعه فعلی زمین مناسب هم تهیه کردیم و امکان توسعه تا ۱۰ هزار مترمربع و تجمیع واحدهای پراکنده‌مان نیز وجود دارد ولی هزینه پروانه ساخت و ساز به قدری زیاد است که تا حالا هر چه سعی کردیم نتوانستیم به این عرصه راه پیدا کنیم.
این جوان نجف آبادی ادامه می‌دهد: این کارگاه در غرب نجف‌آباد فعال است و طبق قوانین، پروانه‌های ساختمانی آن با تعرفه شهری محاسبه می‌شود البته در شهرک‌های صنعتی اطراف که از معافیت‌های خاص در این مورد بهره می‌برند، زمینی برای این کار باقی نمانده است یا قیمت‌ها به حدی بالا است که اجرای طرح توسعه صرفه اقتصادی ندارد.
او می‌افزاید: با وجود شرایط اقتصادی موجود، بسیاری از تولیدکنندگان کوچک و بزرگ با مدیریت بهتر و تلاش شبانه‌روزی چرخ تولیدشان به خوبی می‌چرخد البته مسئولان هم می‌توانند با رفع موانع کسب و کار زمینه گسترش تولیدات و میزان اشتغال‌زایی آن‌ها را فراهم کنند.
نظر شما