به گزارش خبرنگار ایمنا، صدرالدین طاهری، استاد دانشگاه هنر اصفهان، در نشستی پیرامون نشانه شناسی موزه، درباره تفسیر میراث اظهار کرد: یک زمانی اوج تفسیر ما از یک موزه یا یک بنای تاریخی، این بود که بگوییم "اینجا زیباست" اما اکنون سعی می‌کنیم که لایه‌های معنایی و موضوعات مختلف را کاوش کنیم تا دیدگاه عمیق تری به دست آوریم.
وی افزود: همچنین وظایف موزه داران دیگر نشان دادن مسیر بازدید از موزه یا توصیه‌های ایمنی به بازدیدکنندگان نیست، بلکه بخشی از کار آن‌ها، تفسیر میراث است و این یعنی آن‌ها باید بر روی آثار مختلف، کاوش و تحقیق کنند و نتایج آن را منتشر نمایند.
این استاد دانشگاه، با بیان اینکه آثار موزه‌ای در نگاه اول حرفی برای گفتن ندارند، تصریح کرد: آثاری که در موزه ها نگهداری می‌شوند، به خودی خود صامت هستند و یکی از دلایلی که بازدیدکنندگان ایرانی موزه‌ها، به سرعت از کنار آثار می‌گذرند و از موزه خارج می‌شوند این است که با آنآثار آشنایی ندارند.
طاهری با تاکید بر اینکه یکی از ویژگی‌های آثار موزه‌ای باید شناس بودن باشد، افزود: در حالیکه تحت تاثیر ناشناسی، بخش زیادی از آثار ایرانی هیچ سخن و هیچ تکان‌دهندگی برای مخاطب ندارند، می‌توان دید که آثار خارجی نظیر تابلوی مونالیزا، سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده دارد، چرا که تمام دنیا، تحت تاثیر تبلیغات گسترده، فیلم‌های ساخته شده درباره آن و مقالات نوشته شده پیرامون داوینچی و لبخند ژکوند، آن را می‌شناسند.
وی اضافه کرد: آیا هیچ اثری در ایران ارزشی حتی نزدیک به تابلوی مشهور داوینچی ندارد؟ مسئله‌ای که وجود دارد، این است که در پشت پرده تابلوی مونالیزا، یک دغدغه صنعتی و فرهنگی قدرتمند وجود دارد که باعث شده این اثر هر ساله نزدیک به ده میلیون بازدیدکننده داشته باشد و این یعنی در آن حوالی، میلیون‌ها اتاق هتل، میز رستوران و صندلی تاکسی پر می‌شود که به اقتصاد آن‌ها کمک می‌کند.
این استاد دانشگاه، درباره عدم توجه به میراث داخلی، ادامه داد: تمامی ما، از سنین کودکی، رویای قدم زدن در خیابان‌های پاریس و موزه لوور را در ذهن پرورانده‌ایم که این‌ها همه تحت تاثیر صنعتی است ورای آن‌ها وجود دارد، نظیر انیمیشن‌ها، فیلم‌ها و کتاب‌هایی که درباره آن‌ها و در فضای آن‌ها ساخته می‌شود.
طاهری افزود: مشکل اینجاست که ما چندان فضای موثری برای ارتباط مخاطب و گردشگر با میراث خود، نظیر خیابان‌های مهمی که در شهرهایمان وجود دارد، ایجاد نکرده‌ایم، در حالی که به جرات می‌توان گفت که همین خیابان جلفای اصفهان، تفاوت آنچنانی با خیابان‌های پاریس ندارد، اما قضیه این است که درباره اصفهان و شب‌های آن، تولیدات رسانه‌ای نظیر موسیقی و فیلم، به میزان کافی نداریم.
نظر شما