به گزارش ایمنا، شهرسازی مجموعهی تدابیر و روشهایی است که توسط کارشناسان امور شهری به کار گرفته میشود تا بر اساس آن شهرها بهتر ساخته و اداره شوند. با توجه به این تعریف قوانین شهرسازی به مجموعهای از قانونها گفته میشود که با آنها بتوان شهرها را به بهترین شکل ممکن مدیریت و برای آنها برنامهریزی کرد. یکی از موضوعات در شهرسازی قوانین مربوط به فضای سبز در ساخت و سازهای شهری است.
قوانین مربوط به فضای سبز در قوانین شهرسازی
اهمیت فضاهای سبز در معماری شهری بر هیچکس پوشیده نیست. متخصصان شهری به همان اندازه که به طراحی اتوبانها و برجها توجه دارند، به فضای سبز و توزیع مناسب آن در فضای شهری اهمیت میدهند. فضاهای سبز شهری به سه دسته تقسیم میشوند: فضای سبز عمومی که برای استفاده تمام مردم است؛ مانند پارکها و جنگلها، فضای سبز نیمه عمومی که برای استفاده سازمان و ارگانهای دولتی، بیمارستانی و… تعریف شده است و فضای سبز خیابانی که به پوشش گیاهی سطح خیابانها و بلوارها و حاشیه اتوبانها اختصاص دارد. بر اساس بند یک ماده ۱۴ مقررات مربوط به فضای سبز و پارکها تنها برخی از مجتمعها و مراکز با کاربریهای معین اجازه دارند در محدودهی فضای سبز تعریف شوند.
این کاربریها عبارتند از کتابخانه و کتابفروشی، مکانهای فرهنگی و اجتماعی، رستوران و چاپخانه و موارد مشابه، ساختمان اداری و نگهبانی پارک، گلخانه، ساختمان تأسیسات و تجهیزات فنی، موزه، نمایشگاه، مسجد، سرویسهای بهداشتی، فضاهای تفریحی کودکان، فضاهای ورزشی تئاتر و سینمای کودکان و آتلیههای هنری. همچنین بر اساس ماده ۱۷ همین قانون، پارکینگهایی که در نواحی اطراف پارکها وجود دارند، تنها میتوانند از سوی کاربران این مراکز مورد استفاده قرار گیرند. ماده ۱۸ همین قانون نیز احداث هرگونه حصار یا دیوار به دور فضاهای سبز عمومی را ممنوع میداند.
نظر شما