به گزارش خبرنگار ایمنا، نشست بیست سالگی خواهر خواندگی اصفهان و فلورانس شامگاه روز گذشته _چهارشنبه ۱۱ مهر_ به همت اتاق ایتالیایی رویش مهر برگزار شد. قرارداد خواهرخواندگی اصفهان و فلورانس در جریان سفر لامبرتودینی، وزیر امور خارجه وقت ایتالیا و هیات همراه در سال ۱۳۷۷ به امضای دو طرف رسید.
در این مراسم محمد حسن ریاحی با اشاره به نقش و تاثیرگذاری ملت‌ها و گروه‌های مختلف در فرهنگ، اظهار کرد: آنچه ما می توانیم در دنیای امروزی از آن استفاده کنیم، تعاملات فرهنگی و زبان فرهنگ است که نقش پررنگی در ارتباطات و پیشرفت‌های دانش بشری دارد. نقش ایران قبل و بعد از اسلام قابل توجه است. شهر فلورانس نیز با داشتن گروه‌های مختلف پیشرفت کرده است.
این باستان‌شناس و ایران شناس ادامه داد: شخصیت‌های برجسته فلورانس مانند داوینچی، میکل آنژ و رافائل باعث تغییرات فکری در سطح اروپا شدند و ایتالیا نقش مهمی در اشاعه فرهنگ مسیحیت و کاتولیک در سطح جهان داشته است.
وی با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ایتالیایی‌ها، ارتباط با زبان فارسی است، اضافه کرد: در تحقیقاتی که توسط ایتالیایی‌ها در مورد آثار حکیم ابوالقاسم فردوسی انجام شده است، آثار ارتباط آن‌ها با زبان فارسی را می‌بینیم و حتی چند سال پیش میدانی در شهر رم، پایتخت ایتالیا به نام فردوسی نام‌گذاری شد.
ما به آثار تاریخی خود کم توجه هستیم
در ادامه این مراسم علیرضا جعفری زند با اشاره به اینکه ارتباط ایران و ایتالیا در زمان صفویه یکی از موارد مهم تعاملات فرهنگی است، گفت: در عصر صفوی با انتقال پایتخت به اصفهان، شکوفایی روابط اصفهان با ایتالیا شگفت‌آور است. بعد از دوره صفویه تا دوره قاجار تعاملات فرهنگی اصفهان با ایتالیا تا حدی رو به افول گذاشت و اتفاق جالبی که حدود ۱۶۰ سال پیش در منطقه جلفای اصفهان رخ داد، ورود یک هیات ایتالیایی به این منطقه بود که گروهی از افراد به آن‌ها حمله می‌کنند و مرحوم محمد حسین خاتون‌آبادی، امام جمعه اصفهان آن‌ها را نجات داد.
این باستان‌شناس افزود: من در همه مراسم‌ها و سخنرانی‌ها با افتخار از فرهنگ ایران سخن می‌گویم، ولی زمانی که سخن از فرهنگ ایتالیا به میان می‌آید، سر تعظیم فرو می‌آورم، چرا که به نظرم اگر هنر را به ۱۰ بخش تقسیم کنیم، شش بخش آن متعلق به ایتالیا است.
وی با اشاره به تفاوت معماری اصفهان و فلورانس ادامه داد: اصفهان به عنوان شهری زیبا در تمام دنیا مطرح است؛ اما فکر کرده‌اید که اگر میدان نقش جهان و چند پل را از اصفهان جدا کنیم، از اصفهان چه باقی می‌ماند؟ آیا ما آثاری داریم که انگیزه و تفکر هنری را برای خلق آثار دیگر به وجود بیاورد؟
جعفری زند تصریح کرد: فلورانس معماری هماهنگ و یک دست دارد، جالب است بدانید بعضی از ساختمان‌ها با اختلاف تاریخی ۷۰۰ ساله با یک دیگر ساخته شده‌اند. اما یک تفکر همه آن‌ها را به شکلی موزون به نمایش گذاشته است. اما در شهر تاریخی اصفهان که حداقل پیشینه آن به زمان هخامنشی برمی‌گردد، یک دستی و هماهنگی وجود ندارد و ما با معماری در هم ریخته‌ای مواجه هستیم.
این باستان شناس اضافه کرد: دستاوردهای معماری ما در گذشته دستاوردهای خوبی بوده است، اما چقدر توانسته‌ایم از این دستاوردها امروز استفاده کنیم؟ چقدر بنا بر اساس معماری سنتی خود ایجاد کرده‌ایم؟ اگر ما امروز در فلورانس ساختار منظم معماری را می‌بینیم، این ناشی از تلاش شهرداری‌ها است. شهروند مجاز است در داخل منزل هر تغییری را بر اساس سلیقه خود انجام دهد، اما نمای ساختمان باید زیر نظر شهرداری باشد و کسی حق دخل و تصرف در آن را ندارد. رعایت این موضوع باعث یک شهر زیبا و یک نواخت می‌شود.
وی با اشاره به تغییرات مثبت که امروزه در سطح شهر اصفهان اتفاق افتاده است گفت: بازگشت خیابان چهارباغ به حالت تفرجگاهی و خارج شدن از حالت خیابان تغییرات مثبتی در سطح شهر بود. «شاردن» ضمن تحسین میدان نقش جهان، از کوچه پس کوچه‌های چرکین و کثیف صحبت می‌کند که در اصفهان وجود داشته است. ما می‌دانیم که در قرون وسطی ایتالیا وضعیت بهتری نداشته است، اما توانست با تغییرات تاثیراتی در جهان غرب بگذارد که ما امروز به عنوان رنسانس از آن یاد می‌کنیم.
جعفری زند ادامه داد: به بیان دیگر غرور و شخصیتی که آن‌ها به آثار هنرمندان خود می‌بخشند، ناخودآگاه روی دیگران نیز تاثیر می‌گذارد. این در حالی است که ما به آثار تاریخی خود کم توجه هستیم. آثار تاریخی ما در شرایط خوبی نگه‌داری نمی‌شوند و همواره با تخریب آن روبرو هستیم.
نظر شما