مرتضی پدریان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا در خصوص چالشهای نظام آموزشی در ایران گفت: حوزه آموزشی در ایران تنها به دنبال تربیت افرادی در حوزههای تخصصی هستند برای مثال مشتاق تربیت پزشک، استاد دانشگاه یا معلم هستند که این به خودی خود کار بدی نیست، اما هدف از آموزش الزاماً این نیست.
این آسیبشناس اجتماعی افزود: آنچه باید در آموزش آن به کودکان کوشا باشیم در قدم اول باید انسان بودن را به آنها بیاموزیم به جای آن که در ابتدا به آنها ریاضی و لگاریتم یا زبان عربی و انگلیسی بیاموزیم.
وی با ابراز تاسف از نبود آموزش انسان بودن در وهله اول در نظام آموزشی کشور اظهار کرد: متاسفانه دوست داشتن و دوست داشته شدن را به کودکان خود آموزش ندادهایم و این امر در نظام آموزش ما تا کنون معنا و مفهومی نداشته است، در واقع احساس تعلق در جامعه معنایی ندارد.
این استاد دانشگاه در خصوص احساس تعلق گفت: باید به کودکان احساس تعلق نسبت به خودمان، کشورمان، دین و تمام پدیدهها را بیاموزیم، اما به جای این مسائل، تنها ریاضی، زبان خارجه و دیگر مسائل غیر کاربردی را آموزش دادهایم.
پدریان با انتقاد از جامعه معلمی گفت: متاسفانه معلمان ما هم چنین آموزشی را ندیدهاند و مهارت یاد دادن این موارد را بلد نیستند؛ چرا که این موضوعات جزء اهداف کتابهای آموزشی مدارس نیست و علاوه بر این در خانوادهها هم این آموزشها وجود ندارد.
وی با هشدار به وجود زنگ خطر وحشتناک در رفتارهای اجتماعی کودکان در آینده نزدیک تصریح کرد: امروز کودکان به صورت منزوی رشد میکنند، در واقع افراد را به صورت پدیدههایی درآوردهایم که هیچگونه ارتباطی با سایرین ندارند به این صورت که کودکان امروز جلو مدرسه سوار سرویس میشوند و جلوی خانه از سرویس پیاده میشوند و هیچ ارتباطی با دنیای بیرون ندارند، در خانواده هم نبود اعتماد و ارتباط با دیگران را به آنها یاد میدهند که نتیجه این کار نداشتن آموزش مهارتهای ارتباطی در کودکان است.
این جامعهشناس با تاکید بر لزوم آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان گفت: متاسفانه در مدارس موضوعی به عنوان آموزش رفتارهای گروهی و مهارتورزی نداریم و افراد نمیتوانند به خوبی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند چرا که حوزه اعتماد اجتماعی در جامعه ما آسیب دیده است و با توجه به خبرهایی که حکایت از ضربه زدن برخی افراد در نظام آموزش به کودکان دارد میزان بیاعتمادی در جامعه به این حوزه چندین برابر شده و کاهش میزان ارتباطی در نظام آموزشی و نظام اجتماعی جامعه اتفاق افتاده است.
پدریان با بیان اینکه کودکان در نظام آموزشی با پدیدههای واقعی و بیرونی آشنا نیستند، اظهار کرد: بیشتر، ذهن بچهها را با مطالب پر میکنیم تا این که مهارت به آنها بیاموزیم و برای آشنایی کودکان با حقایق جامعه باید آنها را به دل طبیعت و جامعه ببریم و در حال حاضر سیستم آموزشی دنیا بر آشنا کردن کودکان با واقعیتهای بیرونی تمرکز میکنند نه این که محفوظاتی به عنوان علم به آنها آموزش دهند.
این استاد دانشگاه با انتقاد از شیوه تربیتی خانوادهها افزود: درصد بسیاری از والدین امروز تنها یک عابربانک و پولدهنده خوب برای کودکانشان هستند و والدین امروز نقش مؤثری در سیستم آموزش کودکانشان ندارند؛ والدین امروز تنها برای تامین بهترین مدرسه، بهترین سرویس و بهترین معلم خصوصی تلاش میکنند و برای هدف آموزشها که انسان بودن است هیچ تلاشی نمیکنند.
وی با ابراز تاسف از معنا نداشتن هوش هیجانی، احساسی و عاطفی گفت: عواقب چنین نادیده گرفتنی تنها وجود انواع آسیبهای اجتماعی در آینده کودکان خواهد بود.
پدریان با انتقاد از مراکز آموزش عالی کشور گفت: نباید بگوییم ایران بالاترین مراکز آموزش عالی را دارد بلکه باید گفت ایران بالاترین آمار مراکز تولید مدرک را دارد، در مراکز آموزش عالی، افرادی که موافق بخشی از پدیدهها هستند حق آموزش و تدریس دارند و افرادی که کوچکترین مخالفتی با شیوههای آموزشی داشته باشند و دست اندرکاران حوزههای آموزش از این افراد خوششان نیاید اجازه آموزش به آنها داده نمیشود.
نظر شما