به گزارش خبرنگار ایمنا، هر چه زمان میگذرد، جنبه احمقانه بودن نوع تصاویر و توهمات و ادعاهایی که نتانیاهو هر ساله در مجمعهای جهانی از قبیل سازمان ملل متحد یا جلسه تجارت جهانی در داووس سوئیس ارائه داده و به آن استناد میکند، بیشتر مشخص می شود. اما وی چرا چنین میکند؟
دشوار میتوان باور کرد که اینگونه رفتار و اجرای چنین شوهای تلویزیونی از طرف نتانیاهو تنها از تاثیر القای اطرافیانش بر او؛ آنگونه که عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه میگوید، ناشی شده باشد.
هر ساله در چنین روزهایی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نزدیک به دویست نفر از سران کشورهای مختلف جهان، تنها پانزده دقیقه وقت دارند تا مواضع کشور متبوع خود را بسیار خلاصه به گوش جهانیان برسانند. هر چند شبکههای خبری مهم جهان همه این سخنرانیها را پوشش داده و اکثراً به پخش زنده و ترجمه هم زمان این سخنرانیها میپردازند؛ حقیقت این است که غالب این سخنرانیها، هر چقدر هم آتشین و پرحرارت باشند یا از طرف قدرتهای جهانی ایراد شده باشند، پس از مدت کوتاهی زیر سایه خبرهای دیگر قرار گرفته و به تدریج فراموش می شوند.
تنها تعداد انگشت شماری از این سخنرانیها توانسته از ظرف زمانی خود خارج شده و مدت زمان طولانیتری ماندگار شوند. برخی سران جهان سیاست به درستی دریافتهاند که صحنه سیاست تنها زمانی برای مخاطبین جهانی میتواند جذاب باشد که عملی غیر از سخنرانی صرف در مدت زمان محدودی که در اختیار آنها قرار گرفته، انجام داده و از این راه بر ذهن مخاطب ، اثرگذاری با ماندگاری طولانی تر داشته باشند.
شاید کمتر کسی متن سخنان «شهید رجایی» در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی را به یاد داشته باشد. ولی بیشک همگی عکس به یاد ماندنی گرفته شده از وی هنگام آن سخنرانی را دیده و در اذهان ایرانیان نقش بسته است. او هنگام ایراد سخنانش با نشان دادن کف پای خود، آثار شکنجههایی که در زندانهای رژیم شاه متحمل شده بود به حضار جلسه نشان داد و این شد که آن عکس در خاطره جهانی ثبت و ضبط شد و هنوز نیز پیام آن بدون واسطه به بیننده منتقل میشود.
شهید رجایی در سخنرانی خود در شورای امنیت آثار شکنجههای رژیم گذشته را به حضار نشان میدهد
کالین پاول، وزیر امور خارجه آمریکا در زمان جورج بوش، در جلسه شورای امنیت کپسولی حاوی باکتری سیاهزخم به حضار نشان داد و آنرا مدرک آمریکا در دستیابی عراق به سلاحهای ممنوعه عنوان کرد. از همین جا بود که مجوز حمله به عراق صادر شد. هرچند به زودی مشخص شد که این مدارک مورد استناد آمریکا از جمله مدرک ادعایی پاول همگی جعلی بوده و توجیهگر تجاوز به عراق نبودند، اما این تصویر در اذهان عمومی ماندگار شد.
کالین پاول کپسول حاوی باکتری سیاهزخم ادعایی را به عنوان مدرک دستیابی عراق به سلاحهای بیولوژیک نشان میدهد.
از این رو میتوان اقدامات نخست وزیر رژیم صهیونیستی را در همین راستا، یعنی تأثیرگذاری بر افکار عمومی جهانی از راه نشان دادن عکسها و طرحهایی که اکثراً سادگی تمسخر برانگیزی دارند، ارزیابی کرد. اگر پوشش خبری این روزهای خبرگزاریها، شبکههای خبری و روزنامههای مهم بینالمللی را در این زمینه بررسی کنیم، حجم عظیمی از مطالب تولیدی خبری در این رابطه وجود دارد. هر چند اکثر این اخبار از جنبه طنز و تمسخر با این عمل نتانیاهو برخورد کردهاند، اما متأسفانه تأثیری که این عکسها بر ذهن مخاطب جهانی بر جا میگذارد، بسیار ماندگار خواهد بود. کمتر کسی طراحی بچگانه وی از بمب اتم در سالهای گذشته را از یاد برده است. نام «تورغوزآباد» نیز در ذهنها میماند. انتخاب موذیانه این اسم عجیب در به خاطر سپاری آن تأثیر زیادی خواهد داشت.
طراحی ساده، احمقانه و در عین حال بسیار موذیانه نتانیاهو از مراحل تولید بمب اتمی
بیم آن میرود که با دست کم گرفتن اینگونه رفتارهای تبلیغاتی و به شدت حساب شده سران کشورهای متخاصم به ویژه رژیم صهیونیستی که عامدانه در تلاش برای منحرف ساختن اذهان عمومی و حتی تصمیمسازان مهم سیاسی جهان هستند، سناریوی «کالین پاول» در توجیه تجاوز به عراق تکرار شود.
از طرف دیگر مایه تعجب است که پس از نزدیک به چهل سال از عمل هوشمندانه «شهید رجایی» و ابهره مناسب وی از حافظه بصری جهانی در راستای اثبات حقانیت جمهوری اسلامی، این اصل مهم جهانی از طرف سیاستمداران کشور مغفول واقع شده است. این در حالی است که بافراگیر شدن رسانههای اجتماعی، استفاده از این سیاست میتواند در دیپلماسی عمومی کشور و مقابله با هجمه همه جانبه دشمنان این آب و خاک کمک شایان بکند.
یادداشت از: احمدرضا مجدنیا-خبرنگار سیاسی ایمنا
نظر شما