به گزارش ایمنا، یکی از نام آورترین افراد در آمیختن اندیشه و دل، محمدحسین بهجت تبریزی معروف به شهریار است. کسی که بیشتر از مغز، با قلبش میسرود، و چنان عمیق و تأثیرگذار به زبان میآورد که کلامش در قلبها نفوذ میکرد و میهمان خانه دل میشد.
شهریار، شاعر گرانقدر این سرزمین که اندیشه و احساس را در کلامی نو و البته به زبانی ساده عرضه داشته است، سلطان غزلهای ساده و دل انگیز است که از مرزهای این سرزمین کهن پا فراتر گذاشته و به ورای مرزهای ایران راه یافته است. کلام هنرمندانه وی در راستای معرفی مذهب، ملت و میهن خویش به جهانیان از جمله نقشهای مؤثر شهریار در معرفی فرهنگ و ادب پارسی به دیگر نقاط دنیا است که به همین سبب، سالروز در گذشت او را روز شعر و ادب پارسی نامیدهاند. وی عِرق ملی خود نسبت به زادگاهش و علاقه وافر خود به سرزمین مادری و مردم آذربایجان را با سرودن "حیدر بابایه سلام" به نمایش گذاشته است که نه تنها در میان ترک زبانان ایرانی، بلکه در تمام دنیا به گردش درآمده و میتوان گفت به ۹۰% از کل زبانهای زنده دنیا بازگردانی شده است.
امروزه پس از گذشت ۳۰ سال از فقدان وجود ارزشمند این شاعر بزرگوار، که در ۲۷ شهریورماه سال ۱۳۶۷ چشم از روشنای این جهان فروبسته و به آغوش حق پیوسته است، شاید کمتر کسی را بتوان یافت که زمزمهای از دو شعر معروف وی، "آمدی جانم به قربانت" و یا "علی ای همای رحمت" را نشنیده باشد. علاوه بر این دو غزل معروف و ساده وی، ویژگی دلنشینی، بیان لطیف، سادگی، روانی و جذابیت کلام اشعار شهریار باعث شده که این سرودهها راه قلب را بپیمایند و در حافظه قلبها ثبت شوند به گونهای که حتی اگر کسی نمیداند شاعر این شعرها کیست باز هم زمزمه این سرودهها را جاری بر زبانها مییابیم. شعرهایی که نه به قشر خاصی اختصاص دارند و نه به سن خاصی، بلکه راه خود را در میان هر جمعیت با هر فرهنگی گشوده و برای خواننده و راوی خود خاطره ساز خواهند شد و در یادها به یادگار خواهند ماند. از این روست که استاد بزرگوار نیز در این باره سروده است:
برای ما شعـرا نـیـست مـردنی در کـار کـه شعـرا را ابـدیـت نوشـته اند شعـار
نظر شما