امین همدانی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهارکرد: اقدامات خوبی در حوزه حمل و نقل و ترافیک در شهر اصفهان رقم خورده که نمونه بارز آن راهاندازی خط یک مترو و ساماندهی ناوگان حمل و نقل عمومی شهر با اضافه شدن اتوبوسهای جدید است، اما بزرگترین مشکل یا کمبود در شهر نبود مدیریت یکپارچه در سیستم حمل و نقل شهری است.
وی با تاکید بر اینکه باید از سیستمهای متفاوتی که در شبکه حمل و نقل وجود دارد، به صورت بهینه استفاده کرد، افزود: در حال حاضر ایستگاههای مترو راه اندازی شده، اما برنامهریزی جامعی برای پس از آن اتفاق نیفتاده است، یعنی شهروند پس از پیاده شدن از مترو به سیستم حمل و نقل دیگری دسترسی ندارد و باید مسیری طولانی را طی کند تا به ایستگاه اتوبوس و یا تاکسی برسد.
عضو هیئت علمی دانشگاه شیخ بهایی اظهارکرد: در سیستم حمل و نقل و ترافیک «پیشبینی و پیشگیری» مطرح است، به عنوان مثال در آستانه بازگشایی مدارس یا ایام پایانی سال باید پیش بینیهای لازم برای کنترل بار ترافیک انجام و راهکارهای لازم ارایه شود، نه اینکه بگذاریم به یک بحران برسیم و بعد بخواهیم آن را مدیریت کنیم.
وی با بیان اینکه شهرداری اصفهان باید با دیگر بخشهای شهر هماهنگی داشته باشد، گفت: در حال حاضر نوعی گسستگی در بخش های مختلف مشاهده میشود، به عنوان مثال بخش حمل و نقل به عنوان بخشی مجزا از سایر بخشها دیده میشود، در حالی که بخش حمل و نقل یک بخش زیرساخت و اساسی در شهر است.
همدانی ادامه داد: اگر در شهر حمل و نقل و ترافیک روان باشد، شهروندان نیز به آسایش و آرامش دست مییابند و حاصل این اتفاق میتواند بازخوردهای مثبت دیگری در شهر داشته باشد و رضایتمندی شهروندان را افزایش دهد.
وی با بیان اینکه این روزها در ترافیک شهری شاهد قفل شدن اکثر مسیرها هستیم، افزود: قفل شدن اکثر مسیرها بیانگر آن است که در شبکه حمل و نقلی پیشبینی درستی نداشته و اجازه دادیم شرایط به مرز بحران برسد، در حالی که در اکثر نقاط دنیا با مدیریت دقیق، یکپارچه و تعریف کردن سیستمهای جامع شبکه حمل و نقلی سعی در بهبود این موضوع دارند.
این دکترای حمل و نقل خاطرنشان کرد: شهرداری میتواند با مدیریت عرضه و تقاضا همچنین افزایش مشارکت بخش خصوصی سیستم حمل و نقل را در شهر کارآمدتر کند و رضایت حداکثری شهروندان را به دست آورد.
وی با تاکید بر استفاده مدیریت شهری اصفهان از دانشگاهیان و نخبگان حمل و نقل، تصریح کرد: از شهرداری اصفهان انتظار میرود برای حل مسائل و مشکلات از دانشگاهها و دانشگاهیان استفاده کند و پروژهها را به مراکز علمی واگذار کرده تا با همکاری آنها بتواند این مشکلات را آسیبشناسی و حل کند.
نظر شما