به گزارش ایمنا، در قدیم بازار علاوه بر مرکز کسب درآمد و تبادل اطلاعات، محلی برای گردهماییهای مردمی و استقبال از افراد مهم و موردعلاقه مردم نیز بوده است و حتی در مناسبتهای گوناگون همچون جشنها و اعیاد ملی و مذهبی، همواره بازارها چراغانی و آذین بندی میشدهاند. البته در دوران باستان بازارها به شکل امروزی خود، یعنی ثابت و دائمی نبودهاند و در مناسبتهای خاص و به صورت مقطعی تشکیل میشدهاند. مثلاً تا پیش از قرن پنجم هجری هر ساله در ایام نوروز در کنار دروازه شهر اصفهان بازاری یک ماهه تشکیل و در آن مراسم، آیینها و جشن های نوروزی و برخی از انواع بازی پها و سرگرمیها برپا میشده است. گیلان و مازندران نیز شاهد بازارهایی با انواع بازیهای سرگرم کننده و مسابقات ورزشی در اعیاد و مناسبتهای عمومی و مذهبی بودهاند.
اگر بخواهیم بیشتر به عقب برگردیم، به کتیبههای تحت جمشید میرسیم که در آنها از بازار به عنوان فضایی عمومی و مهم که محل رفت و آمد میباشد یاد شده است. امروزه نیز هنوز بازار نقش به سزایی در جامعه ایفا میکند و شاید بتوان گفت در بازار و بازاریان شاهد مهمترین تلاشها در راستای تغییرات اقتصادی و سیاسی هستیم. همچنین در حال حاضر در دهه عاشورا، مجالس عزاداری و روضه خانی در سراها و چهارسوهای بازار تشکیل میشود.
از این رو ایرانیان، با توجه به اهمیت این مکان پر رفت و آمد و باارزش، روزی را به بازار اختصاص داده و روز "دی به مهر" یعنی پانزدهم شهریور را به عنوان "بازار جشن" که همچون "جشن کشمین" بازاری همگانی بوده است، به شادی میپرداختهاند. در رابطه با این جشن نیز اطلاعاتی در دست نیست ولی از نام آن برمیآید که با توجه به اهمیت بازار، ایرانیان این روز را به بهانه بازار همگانی به جشن و سرور نیز میگذراندهاند چرا که شاید و پایکوبی جزئی جدانشدنی از فرهنگ جشنهای ایرانی است. به احتمال زیاد در این روز مردم نسبت به فروش محصولات برداشت شده تابستانی خود اقدام نموده و در شادی این غنیمت، اهورامزدا را سپاس گفته و برای سال بعد طلب ازدیاد نعمت مینمودند.
نظر شما