هنگام دعوای کودکان چه رفتاری داشته باشیم؟

افسانه کرباسی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه در بسیاری ازموارد دخالت های بیش از اندازه والدین فرزندان را عصبانی کرده و دعوای آنها را شدیدتر می کند، اظهار کرد: این امر موجب سخت تر شدن شرایط شده و ضروری است که والدین تا زمانی که دعوای فیزیکی فرزندان با همدیگر شدید و خطرناک نیست، دخالت نکنند.

وی همراهی با کودکان و فراهم کردن شرایط آرام برای بیان کردن مسایل را از وظایف والدین دانست و افزود: کودکان در فاز لجبازی به امر و نهی والدین گوش نمی دهند و ایجاد محیطی آرام تر برای آنها ضروری است. در این وضعیت فرزندان به نظر خواهی والد بهتر گوش می دهند.

این متخصص روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: کودکان در دعوای فیزیکی عصبانی هستند و بعد از مدتی آرام تر شده و با همدیگر کنار  آمده و راه حل را پیدا می کنند اما در صورت ایجاد شرایط سخت تر، مشاجره های طولانی و درگیری فرزندان والدین می توانند تنبیه مشترک  برای آنها در نظر بگیرند.

وی با بیان اینکه کنترل عصبانیت و همدردی با کودکان برای بیان احساسات آنها اهمیت زیادی دارد، افزود: لازم است که والدین ضمن کنترل خشم خود با فرزند همفکری کرده و به راه حل های او گوش دهند تا کودک برای حل مشکل، راه‌حل‌های متفاوتی بیابد.

کرباسی  با بیان اینکه راه حل دیگر، نوید دادن به بچه‌ها و افزایش اعتماد به نفس آنها است، گفت: ایجاد حس امیدواری در بین کودکان و اینکه خودشان می‌توانند مسایل را حل کنند موجب بهتر کنار آمدن آنها با اوضاع و کاهش مشاجره‌هایشان می‌شود.

این متخصص روانپزشکی کودک و نوجوان نوید و حس امیدواری را در توقف کوتاه مدت دعوای فرزندان موثر دانست و  افزود: صحبت های والدین و نوید دادن به آنها علاوه بر افزایش  اعتماد به نفس بچه‌ها، توقف کوتاه مدت مشاجره آنها و ایجاد جو آرام و گوش دادن به حرف‌های والدین را به ارمغان می‌آورد.

وی خاطر نشان کرد: تنبیه مشترک آخرین مرحله است. هنگامی که والدین به هر وسیله ای بتوانند کودکان را آرام کرده و سکوت را در محیط خانه برقرار کنند. مشاجره کودکان کمتر شده و به سمت بازی با همدیگر می روند و والدین هم در این شرایط می توانند با تشویق و گشاده رویی آنها را به سمت بازی کردن ترغیب کنند.