اقتصاد وطن اسیر جولان کوته نظرها 

برنامه ششم توسعه به عنوان مهم‌ترین سند قانونی کشور متوسط رشد ۸ درصدی اقتصادی و ضریب جینی ۳۴ و سالانه ۷۷۰ هزارمیلیارد تومان سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی را برای ۵ سال آتی کشور تعیین کرده است.

به گزارش ایمنا، اعداد و ارقامی که قرار است از مسیر و در جهت تحقق اهدافی همچون: بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد شهری، توسعه معدن و صنایع معدنی، کشاورزی، گردشگری، فناوری‌های نوین، توانمندسازی محرومان و فقرا، بیمه‌های تامین اجتماعی و... تامین شود.

این در حالی است که در ایران زیرساخت‌های اقتصادی در بحران‌هایی مشابه به سر می‌برند و این اجازه را نمی‌دهند تا سرمایه گذار به بازار وارد شده و اقدام به حرکتی مثبت برای بازآفرینی و ایجاد هدف کند.

طبیعتا استان‌هایی که از لحاظ زیرساختی در وضعیت مطلوب‌تری به سر می‌برند انتظارات بیشتری در این برنامه از آنها می‌رود اما باید به این نکته توجه داشت که اقدامات زیربنایی تنها به داشته‌های فعلی یک منطقه ختم نمی‌شود و نحوه پیاده سازی آن نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. اصفهان که از دیرباز یکی از مهمترین ارکان اقتصادی کشور در زمینه‌های مختلف بوده امروز نتوانسته با توجه به ظرفیت اسمی خود به توفیقات خوبی دست پیدا کند. بهره‌برداری از ظرفیت‌های بالقوه اصفهان در حوزه‌های متعدد اقتصادی از جمله صنایع شعاری که این شهر را به سرمنزل سیاست مردان برای انتخابات و حضور در کارزارهای تبلیغاتی بدل کرده است. اما همانطور که اشاره شد اینها تنها شعارهایی است که توسط سیاست مردان و مدیران فعلی و وقت داده می‌شود تا از این طریق به اهداف خود دست پیدا کنند و درست در زمان اجرا موضوع به گونه‌ای دیگر پیش می‌رود.

مشکلات عدیده‌ای که استان اصفهان توانسته به جای حسن‌هایش آن را برند خود به حساب آورد از تعداد انگشتان دست گذشته و می‌توان این اپیدمی تلخ را که هرباره تکرار می‌شود به حساب یک اتفاق بد نسبت داد.

اتفاقی که می‌تواند اصفهان را از آن شکوه و عظمت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی که در اعصار گذشته کسب کرده به زیر آورد. در این یادداشت سعی داریم تا به نکاتی که در اصفهان مدت‌هاست از اذهان مغفول مانده و چاره‌ای جدی برای آن اندیشیده نشده است، اشاره کنیم.

«زاینده رود» برندی که بی لیاقتی خشکش کرد

به طور قطع و بدون هیچ اغماضی زاینده رود مشکلی است که نه تنها شهروندان بر زنده کردن آن اصرار بلکه نهادهای مدنی مختلفی در  داخل و خارج بر این موضوع تاکید دارند. نزدیک به دو دهه بستر زانیده رود دیگر رمق گذشته را ندارد و این بستر همیشه جاری به پهنه‌ای خشک و بی حاصل تبدیل شده است. چاره جویی برای زانیده رود شاید اولین وعده‌ای باشد که هر مدیری در بدو روی کار آمدنش به آن اشاره می‌کند، اما نکته اینجاست که متاسفانه هنوز وعده‌ها بر روی کاغذ مانده‌اند و به مرز عمل نرسیده‌اند.

خشک شدن بستر زاینده رود و ادامه این خشکسالی را می‌توان نمونه بارز بی تدبیری مدیران وقت و حاضر در مهار این بحران دانست که هنوز کماکان اندر خم یک کوچه مانده است.

هوای پاک میان اصفهانم آرزوست

محسوب شدن اصفهان به عنوان قطب صنعتی ایران نه تنها برای این استان مزایایی در بر نداشت بلکه بسیاری از خصوصیت‌های این شهر را نیز با خود درگیر کرد. تعدد صنایع کارگاهی آلاینده در شهر اصفهان و حومه، ترددهای خودروهای آلاینده و ... از جمله مواردی است که چند سالی است آسمان آبی را از اصفهان ربوده و به جای آن هوای ناپاک ارمغان آورده است.

گردشگری اصفهان در محاق

نه تنها بخش گردشگری در اصفهان مظلوم مانده بلکه این معضل در گوشه گوشه ایران نیز به چشم می‌خورد. با استناد به صحبت‌های روسای جمهور و مسئولان دیگر کشورهای جهان، مواهب طبیعی، آثار تاریخی و باستانی و هزاران جاذبه گردشگری در ایران عملا می‌تواند رونق خوبی را در گردشگری ایران ایجاد کند و ارز آوری خوبی به دنبال داشته باشد، اما گردشگری همیشه مهره سر در قفل مانده و نیاز به درمان جدی دارد.

با توجه به آمارهای واصله از نهادهای اجتماعی و اقتصادی طی سال‌های اخیر در دوران پسابرجام توفیقات خوبی در حوزه گردشگری در اصفهان ایجاد شده است، اما استفاده هرچه بیشتر از ظرفیت‌های این بخش هنوز هم نیاز به مدیریتی جدی تر در استان دارد.

بازتوانی صنایع و احیا آن

پس از تشدید تحریم‌ها توسط ایادی غرب و با تکیه بر خام فروشی ایران که طی سال‌های اخیر رواج داشته و هنوز هم بر قوت خود باقی مانده است، صنایع متضرران اصلی این نابسامانی در طی سال‌های اخیر بودند به طوری که آمارها و شواهد نشان از یک عقبگرد تاریخی در صنعت داده است. صنعتی که روزی خود تولیدات را در مرز صادرات قرار می‌داد امروز دست به دامان مونتاژ و یا بسته بندی اجناس چینی بی کیفیت شده و دیگر هویت و توانی برای آن نمانده است.

درد صنعت همانند دیگر مشکلات رایج اقتصادی دارای علاج است، اما اگر تدبیر از سوی مدیریت استان باز به روال گذشته باشد قطعا کاری از پیش نخواهیم برد.

کشاورزانی که روزی زکات می دادند...

مدیریت ناصحیح در بخش اقتصادی صنعت کشاورزی را نیز تنها نگذاشته و آسیب‌های جدی طی چند دهه اخیر به آن وارد کرده است. آسیب هایی که اصفهان را رفته رفته به سمت هرچه بیابانی تر شدن پیش می‌برد.

اشتغال، شاه کلید می‌خواهد

از دیگر مشکلاتی که این روزها گریبان اصفهان را گرفته مشکل نبود اشتغال در بین جوانان و سنین بالاتر است که هر روز بر رشد آن افزوده می‌شود. عدم عرضه مناسب نیروی کار نسبت به تقاضا بازار این روند را بوجود آورده که اشتغال در مقاطع مختلف دچار مشکلاتی عدیده شود.

در لایه‌های بعدی رصد مشکلات در اصفهان که به نوعی از مدیریت بدون تدبیر سرچشمه گرفته می‌توان به مسائلی همچون حاشیه نشینی، بندر خشک، فرودگاه و ... اشاره کرد.

در ریشه یابی مشکلات یکی از عواملی تاثیر گذار عدم اطمینان به مدیران جوان و اثر گذار است که اصفهان سال‌ها از این مقوله بی‌بهره مانده و نتوانسته بود آنطور که باید از پتانسیل‌های خود در راستای جذب سرمایه‌های مادی و معنوی استفاده کند.

امید داریم با همراهی مسئولان در کشور و به ‌خصوص در شهر و استان اصفهان بتوان قدم‌های جدی تر در آبادانی شهر و استان خود برداشت.

یادداشت مهمان: داوود شیخ جبلی

کد خبر 350814

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.