به گزارش خبرنگار ایمنا، این شاعر و قصه‌گو در آیین بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی که دیشب به همت کانون فرهنگی، هنری والفجر عاشق‌آباد و فرهنگسرای علامه دهخدا، هم‌زمان با اولین سالگرد تأسیس کانون خوشنویسان عاشق‌آباد برگزار شد، اظهار کرد: این شاعر ایرانی در بدترین شرایط زمانی، زبان فارسی را پاسداری کرد.
وی افزود: فردوسی در بدترین شرایط که زبان فارسی در حال انقراض و نابودی بود، توانست شاهنامه را بسراید که تمامی ابعاد زندگی ازجمله غم، شادی، بخشش و عشق در آن وجود دارد، ولی توجه به این موضوع که ما به‌عنوان یک ایرانی به چه میزان تحت تأثیر ادبیات بزرگان کشور هستیم، نکته‌ای قابل‌تأمل است.
رحماندوست بابیان این‌که ابوالقاسم فردوسی، برای مردم کشور تاجیکستان ارزش بالایی دارد، گفت: هیچ شهری در تاجیکستان وجود ندارد که به نام‌های یکی از شعرای ایرانی چون حافظ، سعدی یا فردوسی نام‌گذاری نشده باشد.
وی بابیان این‌که حفظ اشعار شاعران بلندآوازه ایرانی بر زبان مردم تاجیکستان دور از حد انتظارش بوده، تصریح کرد: این‌که مردم تاجیکستان، فردوسی را می‌شناسند و برای آن ارزش قائل هستند، برای من دور از انتظار نبود، چون این شاعر ایرانی برای آن‌ها مقدس است، ولی این‌که اشعار فردوسی بر زبان مردم این کشور جاری باشد، دور از حد انتظارم بود.
رحماندوست افزود: بهترین روش برای بالا بردن سطح مطالعه در کشور، این است که از بدو تولد برای بچه‌ها شعر و قصه خوانده شود تا روح کتاب‌خوانی و اهمیت دادن به این موضوع در وجود افراد نهادینه شود.
این شاعر و قصه‌گو ادامه داد: در کشور سوئد، هر پدر و مادری موظف است روزانه برای فرزندان خود قصه بگوید و این کار، از حقوق فرزندان بر پدر و مادر محسوب می‌شود. علت انتخاب کتاب «بازی با انگشتان» توسط شهروندان سوئدی هم به دلیل قالب قصه‌گویی آن است.
وی شاهنامه فردوسی را منبع مناسبی برای قصه‌گویی دانست و افزود: استفاده از شاهنامه برای والدینی که تمایل دارند کودکان خود را با کتاب و کتاب‌خوانی آشنا کنند، انتخاب مناسبی است، زیرا علاوه بر وجود داستان‌های متعدد در شاهنامه، کودکان ایرانی را با قصه نیاکان کشور پیوند می‌زند و زبان را تقویت می‌کند.
نظر شما