حامد شفیعی در گفتگو با خبرنگار ایمنا اظهارکرد: وقتی ما وارد هر فضا یا حریمی می‌شویم، تغییراتی احساس می‌کنیم، این تغییرات باید در ورودی‌های شهر نیز محسوس و ملموس باشد.
وی افزود: زمانی که کتاب یا یک مقاله‌ای را می‌خوانیم در ابتدا چکیده‌ای از محتوای آنها را به عنوان ورودی می‌بینیم، بنابراین ورودی یک شهر نیز باید ویژگی‌های فرهنگی، اقتصادی و طبیعی آن شهر را نشان دهد.
عضو هیئت علمی دانشگاه شیخ بهایی با بیان اینکه ورودی شهرها باید معانی هویتی شهر را در خود جای دهد، گفت: در گذشته های نه چندان دور وقتی به ورودی شهرها نزدیک می‌شدیم، شکل آنها به گونه‌ای بود که می توانستیم تشخیص دهیم وارد چه شهری شده‌ایم، ورودی‌های شهر اصفهان نیز با تناسب و معماری شهر مرتبط بوده است، اما امروزه از هر طرف وارد شهر می‌شویم ساختمان های بلند مرتبه‌ای را می بینیم که با هویت شهری بیگانه هستند.
وی ادامه داد: بسیاری از ورودی‌های شهر را پل‌ها و تقاطع‌های غیر همسطح پیاده تشکیل داده‌اند و بیشتر عملکرد سازه‌ای نمایان است که هیچ ارتباطی با هویت، معماری و شهرسازی شهر ندارد.
شفیعی تصریح کرد: با گسترش اصفهان حاشیه‌های شهر که در آن کارگاه‌های صنعتی و تعمیراتی استقرار یافته بودند به لبه‌های ورودی شهرها رسیده اند از این رو هنگام ورود به شهر در برخی جهات از لابه لای تعمیرگاه‌ها، کارگاه‌های ساختمانی، سنگبری و کارخانجات عبور می‌کنیم که هیچ ارتباطی با زیبایی‌های شهر اصفهان که به شهر گنبدهای فیروزه‌ای معروف است، ندارد.
وی با تاکید بر اینکه در طراحی ورودی شهرها باید ویژگی‌های فرهنگی، طبیعی و تاریخی شهرها لحاظ شود، گفت: اصول معماری اصفهان باید در ورودی‌های این شهر پیاده‌سازی شود، همچنین باید شکل و شمایل ورودی‌ها جذاب، دعوت کننده و گویای حال و هوای شهر باشد.
این کارشناس ارشد معماری و شهرسازی تصریح کرد: وقتی به این مهم واقف هستیم که پل‌های تاریخی اصفهان از جمله سی و سه پل و پل خواجو با تمام پل های دنیا تفاوت دارد، باید ورودی های این شهر نیز از ورودی تمام شهرها متفاوت باشد و المان‌های شهری متناسب با فرهنگ و گذشته شهر در آنها لحاظ شود.
نظر شما