به گزارش ایمنا به نقل از اتاق بازرگانی اصفهان، ﺳﻴﺪﻣﺤﻤﺪ ﺑﺤﺮﻳﻨﻴﺎﻥ در همایش چالش های اقتصادی ایران در مسیر توسعه پایدار، اظهار کرد: برنامه ریزی منسجم در تصمیم گیری های اقتصادی و پس از آن نظارت مستمر روی اجرای فعالیت های اقتصادی را وجه متمایز اقتصاد کشورهای پیشرفته اقتصاد با اقتصاد کشورهای جهان سوم می داند.
وی فقر نظریه کاربردی در تصمیم گیری های اقتصادی را مانع رونق گرفتن اقتصاد ایران عنوان کرد و افزود: در حالی که کشور های پیشرفته اصل انتخاب و تمرکز را در تصمیم گیری های اقتصادی خود مطرح می کنند؛ اما ایران اصل اتفاق و تصادف را برای تصمیم گیری ها و انجام فعالیت های اقتصادی انتخاب کرده است.
عضوهیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران تاکید کرد: دولت های کشورهای جهان سوم بیشتر به دنبال پروژه هایی همچون ساخت بنادر و بزرگراه ها هستند؛ اما واقعیت این است که تنها دولت‌هایی می توانند وضعیت اقتصادی را تکان دهند که ریسک پذیر باشند و وارد فعالیت های غیرمعمول شوند. در واقع دولت ها باید فعالیت های اقتصادی نوآور را در اولویت قرار دهند و از کارآفرینان نوآور حمایت کنند.
وی افزود: قدرت سازمان دهی حلقه مفقوده اقتصاد ایران است و به دلیل بد فهمی توسعه یافتگی و الزامات توسعه یافتگی اقتصاد ایران با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کند. در کشور ما صنایع زیادی در حال فعالیت هستند. اما نکته این است که این صنایع نوآور نیستند و قابلیت تجاری‌سازی محصولات و کالاها را ندارند.
بحرینیان با بیان اینکه در کشور ما ۸۲ درصد صنایع دارای فناوری پایین و متوسط رو به پایین هستند، ادامه داد: در واقع ایران روی صنایع دارای بازدهی پایین تمرکز می کند و در زمینه های که به فناوری نیاز ندارد وارد می شود این در حالیست که کشوری همچون کره به اهمیت فناوری پی برده و روی ساخت ماشین آلات صنعتی متمرکز شده که از این طریق فناوری روانه این کشور شده است.
وی تصریح کرد: در کشور کره از محل وضع مالیات های سنگین بر کالاهای لوکس، منابع مالی صنایع بزرگ تامین می شود و دولت اجازه نمی دهد صنایع این کشور به ورطه نابودی کشیده شوند. اگر کارخانه ارج در کشور ما روبه نابودی می رود این فقط به معنی مرگ یک کارخانه نیست بلکه در واقعیت دانش ضمنی انباشته شده طی چندین سال نابود می شود.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه در کشورهای پیشرفته دولت ها برای تصمیم‌گیری های اقتصادی برنامه ریزی منسجمی دارند و با نظارت مستمر فعالیت های اقتصادی خود را پیش می‌برند، گفت: این در حالیست که در ایران فقر نظریه کاربردی در تصمیم گیری های اقتصادی مانع از تکان خوردن وضعیت اقتصادی می شود و نباید این طور باشد که دولت ها برای اقتصاد در جا تصمیم گیری کنند.
وی با تاکید بر اینکه نظام بانکی در کشور ما با مشکلات فراوانی روبه رو است، نرخ متوسط بازده سهام در بانک های آمریکایی ۱۰ درصد بیشتر نیست، اظهار کرد: این در حالیست که نظام بانکی کشور ما در شرایطی که باید بی طرفانه رفتار کند، اما همواره از تسهیل دهندگان حمایت کرده است. میزان سود پرداختی به سپرده گذاران از ۲.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی در سال ۱۳۸۷ به ۹.۷ درصد تولید ناخالص داخلی در سال ۹۴ رسید این در حالیست که در کره این رقم ۱.۲، در آلمان ۲.۸ درصد و در آمریکا ۶.۹ درصد است.
بحرینیان گفت: کشوری مانند کره اجازه نمی دهد تا بازده دارایی های بنگاه های تولیدی از بازده دارایی های واسطه گری های مالی و بخش های غیرمولد کمتر شود و این کشور اصل انتخاب و تمرکز را برای پیشبرد فعالیت های اقتصادی مطرح کرده در حالی که اقتصاد کشور ما براساس اصل اتفاق و تصادف پیش می رود.
وی با بیان اینکه تفکر در کشورهای جهان سوم این‌گونه است که آموزش انگیزه اولیه را برای توسعه ایجاد می کند این در حالیست که با توسعه یافتگی، کشورها خود به خود به این سمت و سو کشیده می‌شوند، افزود: اشتیاقی که برای ورود بازیگران کره ای به ایران وجود دارد برای رتبه های برتر المپیادها وجود ندارد در حالیکه که کره‌ای ها برای برترین های المپیاد در کشورشان جشن برگزار می کنند و همین تفکر منجر به ارتقای دانش و مهارت های شغلی این کشور می شود.
به اعتقاد عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران، نباید تنها واژه پردازی سیاست جایگزینی واردات را تقلید کرد بلکه مهم این است که الزامات و انسجامات لازم را برای تحقق آن فراهم کرد.
وی گفت: کشوری مانند کره در حالی که از معادن سنگ آهن هم برخوردار نیست، اما سومین کارخانه فولادساز جهان شده و از طریق غرامت هایی که از ژاپن دریافت می کند منابع را برای ساخت کارخانه فولاد فراهم کرده است در واقع کشورهای پیشرفته برای ایجاد صنایع و حمایت از آنها تکلیف خود را می دانند و با تکنیک فعالیت های خود را پیش می‌برند.
بحرنیان با اشاره به ﻋﺪﻡ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻚ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ، گفت: ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛـﻪ ﺩﻭﻟﺘ ﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺪﺍﺭﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴت هاﻱ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺍﻱ ﺟﺪﻳـﺪﻱ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻟ ﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻋﺮﺿﻪ شده ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﺳﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨـﻴﻦ ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭی هایی ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻜﻮﻓﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮﻳﻦ ﺭﺷﺪ ﻣﺘﻮﺍﺯﻥ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ، ﻣﻤﻜﻦ است ﺑﺎﻋﺚ ﺯﻳﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﻔﺘﻀﺤﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺷﻮﻧﺪ؛ به این دلیل ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﺷـﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺴﭙﺎﺭﻧﺪ.
همچنین نایب رییس اتاق بازرگانی اصفهان در این همایش، با اشاره به محورهای فعالیت اتاق بازرگانی اظهار کرد: علم آموزی و افزایش دانایی محور فعالیت‌های اتاق بازرگانی است که در قالب برنامه های مختلف از جمله کلاس‌های آموزشی، سمینارها و همایش تخصصی و یا حتی به صورت بازدیدهای صنعتی و علمی اجرا می گردد.
مصطفی رناسی افزود: مسیر زندگی و تجارت بعضی فعالان اقتصادی با حضور در کلاس‌ها و همایش‌های اتاق بازرگانی انتخاب می‌شود.
وی با مقایسه آمارهای اقتصادی سال‌های ٧٠ تا ٩٥، گفت: در این سال ها قیمت کالاهای وارداتی ٤٠ برابر، تورم حدود ٨٠ درصد، افزایش قیمت تولید داخل ٨١ برابر، مزد کارگر ١٦٠ برابر و قیمت ارز ٢٦ برابر افزایش یافته است.
نایب رییس اتاق بازرگانی اصفهان اظهار کرد: این تفاوت‌ها حکایت از آن دارد که مسیر کشور به سوی واردات است و عزمی برای توجه به تولید داخلی وجود ندارد.
وی ادامه داد: در حال حاضر تولیدات داخلی با مشکل جدی مواجه شده و شهرک های صنعتی تعطیل یا نیمه تعطیل هستند.
رناسی به اهمیت ارز در اقتصاد کشور اشاره کرد و گفت: راجع به مقوله ارز نگرش‌های زیادی وجود دارد و اما در همه این نگرش ها این اتفاق نظر وجود دارد که دلارهای نفتی نباید برای واردات کالاهای مصرفی یا تجملاتی مانند خودروهای لوکس، اسباب‌بازی های خارجی و پارچه‌های قاچاق مصرف شود.
نایب رییس اتاق بازرگانی اصفهان تصریح کرد: دلارهای نفتی باید برای سرمایه گزاری های اساسی و ایجاد زیرساخت‌ها مورد نیاز کشور هزینه شود تا نسل امروز و نسل های آینده از آن بهره مند شوند. در حقیقت واردات و صادرات باید بالانس شوند و دولت با مدیریت منطقی از تنش‌ها و نوسانات جلوگیری کند.
وی افزود: واردات و صادرات باید با هم تعادل داشته باشند و تورم با واردات مهار نشود. اگر تورم با تولید کنترل شود کنترل پایدار شکل می‌گیرد و ما را به مسیر توسعه پایدار هدایت خواهد کرد.
وی اظهار کرد: نرخ دستمزد کارگر در ایران بر خلاف اذهان عمومی، ارزان نیست، نرخ دستمزد کارگر در کشورهای همسایه مثل پاکستان و هند ١٨٠ دلار است در حالیکه در ایران، یک کارگر برای کارفرما ٣٠٠ دلار هزینه دارد.
نظر شما