عامل اصلی تهدید ثبات سیاسی در ایران چیست؟ 

وقتی ترامپ تصمیم گرفت آمریکا را به عنوان بزرگترین آلاینده هوای کره زمین از پیمان زیست محیطی پاریس خارج کند، «استفان والت»، نظریه‌پرداز آمریکایی با کنایه به این خروج، در توئیتر نوشت: «طرح سری ترامپ برای خاورمیانه: منطقه آنقدر داغ شود که کسی نتواند در آن زندگی کند. مشکل حل شد»! 

به گزارش ایمنا، این کنایه والت، دغدغه جدی عده ای است که تصور می کنند پدیده هایی مثل تغییرات اقلیمی، خشکسالی و یا حتی پروژه ناشناخته «هارپ»، از سوی قدرت های بزرگ برای اعمال فشار و خسارت به ایران دنبال می شود. هر چند عده ای دیگر هم این مساله را امری خلاف واقع و ذیل اصل «تئوری توطئه» قلمداد می کنند؛ اما چه این مساله حقیقت داشته باشد چه نه، امروزه معضلات محیط زیستی در ایران را بایستی در زمره مهمترین منابع تهدید نرم علیه کشور به حساب آورد.

در حال حاضر مناطق بحرانی در نقاط مختلف کشور رو به افزایش هستند؛ در صورتی که روند خشک شدن دریاچه ارومیه متوقف نشود، ریزگردهای نمکی ناشی از خشکی این دریاچه تا شعاع بیش از پانصد کیلومتری منتشر خواهد شد. این امر در کنار نابودی زراعت و دامداری صدها روستای پیرامون دریاچه، تهدید امنیتی بزرگی به حساب می آید که ثبات شمال غرب ایران را بر هم خواهد زد.  

ریز گردها در استان خوزستان و برخی از استان های همجوار آن که به مساله ای حل ناشدنی تبدیل شده، علاوه بر تاثیر مخرب بر سلامتی شهروندان، خسارات زیادی به مزارع این مناطق، زیر ساخت های شهری و گردشگری آنها وارد کرده است. طبعا شکیبایی مردم این مناطق تا زمانی است که هنوز روزنه امیدی برای مدیریت این بحران وجود داشته باشد و غفلت در رفع این معضل به بروز تبعات ناخوشایندی منجر  خواهد شد. 

در اصفهان اما، چنانچه شاهد آن بودهایم سال هاست خشکی رودخانه زاینده رود باعث پیدایش نابسامانی های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در استان گردیده است. کشاورزان شرق اصفهان عملا در شرایط خشکسالی از هستی خود ساقط شده اند و گویی هیچ راه چاره ای جز سوختن و ساختن ندارند. در عین حال با خشکی گاوخونی، خطر بروز بحران ریزگردهای صنعتی، استان اصفهان و استان های همسایه را نیز تهدید می کند. اصفهانی در حالی بایستی آب شرب، کشاورزی و صنایع دیگر استان ها را تامین کنند که هیچ استانی حاضر به انتقال مازاد آب خود به اصفهان نیست.  

اینها به علاوه موارد متعدد دیگر از تهدیدات زیست محیطی، امنیت ایران را به طور نگران کننده ای به خطر انداخته است. موارد مذکور در صورت عدم رسیدگی و رفع آنها، آینده ثبات سیاسی در ایران را تهدید خواهند کرد. امید است با درایت مسئولین امر، آسیب های احتمالی به حداقل رسیده و کاستی های پیشین جبران گردد.

یادداشت از: بشیر اسماعیلی- عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد شهرضا

کد خبر 335626

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.