به گزارش ایمنا، اردشیر کامکار از دوران خردسالی نزد پدرش «حسن کامکار» به فراگیری تئوری موسیقی و ساز ویولن پرداخت و در همان اوان کودکی به عنوان نوازنده ویولن و کمانچه، به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد.
او سال ۱۳۵۹ در تهران همکاری اش را با گروه های شیدا و عارف آغاز کرد و همزمان نکات و ظرایف ردیف های سازی و آوازی موسیقی سنتی ایران را نزد اساتیدی چون «محمد رضا لطفی»، «پشنگ کامکار»، «داوود گنجه ای»، «محمدرضا شجریان» و «اصغر بهاری» فرا گرفت.
اردشیر کامکار همواره بر این اعتقاد بوده است که ساز کمانچه قابلیت های بسیاری در اجرای قطعات تکنیکی و پیچیده دارد و در همین راستا می توان به انتشار آلبوم «به یاد صبا» در سال ۱۳۶۵ که شامل گزیده ای از آثار «ابوالحسن صبا» با اجرای کمانچه است و همچنین تالیف آثاری مانند «بی غبار عادت» و یا قطعات «بر تارک سپیده» و کنسرتینو کمانچه اشاره کرد. اردشیر کامکار علاوه بر عضویت در گروه کامکارها، از دیر باز در پی عملی ساختن پروژه هایی نظیر ایجاد ارکستر بزرگ کمانچه(آنسامبل) و نیز گروه آنسامبل موسیقی ملی بوده است.
همزمان با وقوع زمین لرزۀ هولناک در غرب کشور که استان های بسیار و به ویژه استان کرمانشاه را تحت تأثیر قرار داد، «اردشیر کامکار» با همراهی «زکریا یوسفی» دیگر نوازندۀ اهل کرمانشاه، اثر مشترک «ژان» را در راستای همدردی با بازماندگان این زلزله منتشر کرد. «ژان» قطعه‌ای بی‌کلام و در زبان کردی به معنای «درد» است که با کمانچه و به همراهی سازهای کوبه‌ای اجرا شده است.
اردشیر کامکار و زکریا یوسفی در یادداشتی کوتاه برای این قطعه نوشته‌اند: «این نوا، مویه کردستان است؛ سرزمینی که زیر و بم موسیقی با لبخندها و رنج های مردمانش آمیخته است، با فراز و فرودشان، با تار و پودشان... و این زخمه‌ها پیشکشی است به سپیدارانی که به درازای تاریخ، در برابر تندبادها ایستادند، اما نشکستند و کمر خم نکردند... کردستان غمگینم تسلیت.
به یاد همه جان باختگان زلزله کرمانشاه اردشیرکامکار- زکریایوسفی».
گفتنی است، گروه اردشیر کامکار طی سالیان گذشته، با حضور نوازندگان و خواننده های مطرح کشور، آثار مشترکی را در قالب آلبوم های ضبط شده و اجرای کنسرت ارائه نموده است./
نظر شما