خبرگزاری ایمنا- گروه سیاسی- محمد غلامی*: یکی از مهمترین مسائلی که در هفته های اخیر همچنان در تیتر یک بسیاری از رسانه ها قرار دارد، سخنرانی دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا پیرامون توافق هسته ای و برجام و آثار و پیامدهای مربوط به آن است. دونالد ترامپ در نطق 20 دقیقه ای خود در 15 اکتبر و مصادف با 23 مهرماه عنوان کرد که این توافق به نفع کشورش نبوده و بایستی با اعمال فشار بر جمهوری اسلامی ایران، مذاکرات برجام از سر گرفته شود. از جمله مواردی که مد نظر دونالد ترامپ قرار گرفت و بر آن تأکید شد، «قانون کاتسا» است؛ قانونی که کشورهای ایران، کره شمالی و روسیه را مورد هدف خود قرار داده و نوک پیکانِ حملات آن به سوی جمهوری اسلامی ایران و توان دفاعی-موشکی کشورمان است.
ترامپ موظف است تا اواسط آبان تحریمهای مربوط به این قانون را اعلام نماید؛ اما مشخصاً خشم و عصبانیت از توسعه توان دفاعی، بازدارندگی و موشکی ج.ا.ا (آن هم مشروع و برای دفاع از سرزمین) موجب شده تا به دنبال ضربه زدن به اقتدار نیروهای مسلح و حفظ منافع خود و همپیمانانش (عربستان و رژیم صهیونیستی) در منطقه غرب آسیا باشد. بدعهدی و کارشکنی دولت آمریکا پیرامون برجام، عدم پایبندی به این توافق و رفتار خلاف عرف قوانین بینالمللی از سوی این کشور در قبال ج.ا.ا، قطعاً آینده را برای سایر کشورها شفاف تر میسازد. یکی از کشورهایی که در این زمان همواره از سوی آمریکا تهدید شده و آمریکا سعی کرده به انحای مختلف این کشور را از توسعه موشکی-هسته ای بازدارد، کره شمالی است؛ کشوری که علیرغم تهدیدات متنوع و متعدد در ماههای اخیر، چندین آزمایش موشکی را انجام داده است.
به عقیده بسیاری از کارشناسان سیاسی و مسئولین اسبق در دولت آمریکا، حل مسائل شبه جزیره کره با مذاکرات به نتیجه می رسید؛ اما رفتار متناقض این دولت(آمریکا) با توافقات بین المللی و نادیده گرفتن مسائل بین الملل قطعاً پیونگ یانگ را برای مذاکرات به شک خواهد انداخت(هر چند تاکنون از سوی مقامات پیونگیانگ پیرامون انجام مذاکره و نشستن بر سر میز با آمریکا نظری عنوان نشده است).با توجه به اوضاع اخیر اولین کشوری که از هیاهوی ایجاد شده میتواند در راستای منافع و سیاستهایش استفاده کند و از طرفی در مقابل سیاست های آمریکا سر تعظیم فرو نیاورد، «کره شمالی» است.
اوضاع ایجاد شده و بدعهدی های آمریکا برای پیونگ یانگ مفهومی مهم را دربر دارد. ضمناً اگر سیاستمداران دنیا هم از این اوضاع طفره نروند و براساس منطق فکر کنند و تصمیم بگیرند میتوان به پیش رو بودن انزوای سیاسی ایالات متحده پی برد. کره شمالی قطعاً از این اوضاع نابسامان فکری- سیاسی آمریکا استفاده را خواهد برد و به راحتی با آمریکا پای میز مذاکره نخواهد نشست. دولتی که به راحتی توافقنامه های بین المللی را نادیده گرفته و هر روز برای مقابله با آن موضوع و بهانه ای جدید پیدا می کند و از تار و پود این توافقنامه ها به دنبال روزنه ای برای تحصیل منافع بیشتر (حتی به قیمت نابسامانی نظم بین المللی) است، قطعاً اگر روزی با کره شمالی هم مذاکره کند، پس از مدتی که از وضعیت نظامی و تجهیزات این کشور آگاهی کامل پیدا کرد و از شکست قطعی این کشور (البته با حفظ منافعش در منطقه شبه جزیره کره) مطمئن شد، (همانند سناریوهایی که برای کشور لیبی اجرا کردند و در نهایت این کشور را به عرصه تاخت و تاز خودشان تبدیل کردند)، سرنوشتی بدتر از لیبی را برای کره شمالی رقم خواهد زد. در آن زمان لیبی به تمامی خواسته‌های غرب تن داد وآمریکا لیبی را الگوی موفقی برای دیپلماسی اعمال زور خود معرفی کرد.
شاید بتوان گفت برآیند اوضاع لیبی و بدعهدی های آمریکا پیرامون برجام نقطه عطفی برای کره شمالی محسوب میشود؛ اینکه نمیتوان به حرفها و وعدههای آمریکا دل بست و اعتماد کرد چرا که قطعاً در ورای آن سناریوهایی برای تأمین منافع آمریکا و همپیمانانش چیده شده است. حال باید منتظر ماند؛ شاید واکنش این کشور (کره شمالی) به رجزخوانیهای آمریکا بگونه ای رقم بخورد که ایالات متحده بار دیگر دچار سردرگمی سیاسی شود.
دانشجوی دکتری روابط بین الملل
نظر شما