از تربیت فرزند معتادپرور بپرهیزید

خانواده هسته جامعه و اولین واحدی است که فرد در آن قرار می‌گیرد و بیشترین تأثیر را بر فرد و شخصیت او دارد، هرچقدر هم که ساختارهای اجتماعی را در زندگی و انتخاب مسیر افراد مؤثر بدانیم باز هم خانواده و تربیت تأثیرگذارترین عامل را در زندگی افراد یک جامعه دارند.

روی زمین نشسته و به حرف پدر فکر می‌کند، وقتی‌که از آرزویش پرسیده بودند و گفته بود که می‌خواهد خلبان شود پدر خندیده بود و گفته بود «هنوز خیلی بچه‌ای، این شغل‌ها به ماها نمیر سه، مال  پولداراست.»

جمله با صدای بابا توی گوشش تکرار می‌شد، «این کارها مال ماها نیست، تو هم که نمی تونی.» به هواپیماهای گوشه اتاقش نگاه کرد، قدیمی بودند اما با همان قدمت تمام دنیای او بودند، تمام دنیای یازده‌ساله‌اش، حالا دنیایش را از خودش دور می‌دید، امیدی نداشت این اولین بار نبود که پدر و مادر مُهر «نمی‌توانی» روی آرزوهایش زده بودند و حالا او مانده بود و آرزویی که دور بود و امیدی که نبود.

خانواده هسته جامعه و اولین واحدی است که فرد در آن قرار می‌گیرد و بیشترین تأثیر را بر فرد و شخصیت او دارد، هرچقدر هم که ساختارهای اجتماعی را در زندگی و انتخاب مسیر افراد مؤثر بدانیم بازهم خانواده و تربیت تأثیرگذارترین عامل را در زندگی افراد یک جامعه دارند.

سید محمود انوشه، روان‌شناس و درمانگر بابیان اینکه فرزندان ما همه در یک مسیر و به یک صورت با آسیب‌های اجتماعی درگیر می‌شوند، می‌گوید: برای مثال درباره اعتیاد باید گفت همه افراد به یک صورت معتاد می‌شوند و یک فرآیند را طی می‌کنند.

او اضافه می‌کند: اگر همیشه به بچه‌ها بگوییم تو «محبوب»، «محترم»، «مفید» و «مهم»، هستی، اگر به آن‌ها نشان بدهیم که «می‌توانی» و «تو می‌فهمی» دیوارهای نفوذناپذیری را در برابر آسیب‌های اجتماعی به دور آن‌ها کشیده‌ایم، این‌ها ۶ «میم» موفقیت در تربیت فرزند هستند.

انوشه با اشاره به اینکه این باورها عین دیواره‌های بتن فرزند ما را احاطه می‌کند و حلقه حمایتی ما به دور فرزندان خواهد بود، می‌گوید: همین حلقه حمایتی آن‌ها را از آسیب‌ها در امان نگه می‌دارد چراکه فرزندی باعزت نفس و کرامت نفس را روانه جامعه کرده‌ایم که می‌داند برای خانواده مهم و ارزشمند است و نیازی به خودنمایی‌های کاذب و اثبات خود به دیگران به روش‌های منفی ندارد.

این کارشناس روان‌شناسی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر «ترس»، «تنبیه»، «تبعیض»، «تهدید»، «تحقیر»، «تنفر» و «توهین» را اگر از کودکان و نوجوانان بگیریم، گرفتار آسیب‌های اجتماعی نمی‌شوند، این‌ها ۶ «ت» نحس در تربیت فرزند هستند که باعث می شوند تربیت ما  تربیتی «معتادپرور» بشود.

او بابیان اینکه، برای مثال بزرگ‌ترین عامل استمرار اعتیاد، قیاس ناامیدکننده است، تصریح می‌کند: تصور اینکه با اعتیاد زندگی من ازدست‌رفته و راه بازگشتی وجود ندارد، فرد را بیش‌از پیش در گرداب فرومی‌برد، درحالی‌که باور و ایمان مذهبی همراه با اعتماد به‌ نفسی که خانواده از کودکی می‌توانند به فرد بدهند در نجات او بسیار مؤثر است.

کد خبر 323586

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.