به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا، پس از چند ماه مشغله کاری عصر هنگام یک روز تابستان، به یکی از پارک های شهرضا واقع در ورودی شهر رفتم تا علاوه بر گشت و گذار، نسیم خنک عصرگاهی را بر صورتم احساس و زمزه زیبای پرندگان را بشنوم.
از سمت میدان شهدا وارد مجموعه دیدنی پارک آبشار شدم، که چند سالی است در کنار جاده شهرضا - اصفهان احداث شده است، در ابتدای بوستان، دریاچه مصنوعی آن نظرم را جلب کرد؛ تلفیق دامنه کوهستان و چمن و این دریاچه زیبا، بسیار شگرف و زیبا است.
صدای شادی چند کودک در اطراف دریاچه پارک، لحظه ای مشغله های زندگی را از ذهنم زدود و با کشیدن نفسی عمیق از هوای مطبوع یک عصر تابستانی به افکار خود استراحت دادم.
بعد از طی پیاده روهای پر شیب و پیچ در پیچ این پارک، در مسیر خانواده های زیادی را دیدم که از گرمای محیط خانه به دامن طبیعت پناه آورده و زیرانداز خود را روی سکوهای مخصوص پهن کرده و کنار هم نشسته بودند و از لحظه های با هم بودن در این هوای دل انگیز لذت می بردند.
به علت شلوغی پیاده روهای پارک، در حاشیه پیاده روی مسیر دوچرخه سواری به مسیر خود را ادامه دادم؛ در بین راه پسرک چهار یا پنج ساله ای را که با پدرش در حال یاد گرفتن دوچرخه سواری بود، دیدم که با چه شوق و ذوقی در حال تمرین بود.
با چشمانم حرکت این پسر بچه را دنبال می کردم که در انتهای آن، دو نوجوان حدود ۱۵ ساله که در نیمکت فلزی پشت به خورشید نشسته بودند، توجهم را جلب کردند.
گمان کردم که آنان نیز همچون دیگران برای لذت از محیط پارک به این مکان امده‌اند که با دیدن شیشه قلیان بین آن ها، رشته افکارم از هم گسست.
سرخی زغال بالای قلیان و سفیدی دودی که یکی از نوجوان ها آن را به بیرون فوت می کرد مرا به مقایسه شوق و ذوق پسرک دوچرخه سوار برای یادگرفتن توانایی جدید خود با غرور جوانی این دو نوجوان برای از دست دادن سلامتی شان، واداشت.
دیگر در گوشم خبری از صدای آب و خوشحالی بچه ها نبود بلکه قل قل قلیان این دو نوجوان ذهنم را مشغول کرد و قدم هایم برای ادامه مسیر سست شد.
با نیم نگاه کلی به اطرافم در چند نقطه پارک، جوانان و نوجوانانی را دیدم که قلیان عضوی از محفل صمیمی شان شده و برخی از آن ها با کمال تعجب کنار پدر و مادر خود قلیان دود می کردند.
وقتی ریزگردها، آسمان شهرهای مختلف کشور را تار و آلوده می کند و از انجمن های مردم نهاد گرفته تا خانواده ها و مسوولان از آسیب های آن می گویند، چرا برخی به ویژه خانواده ها از کنار شیشه های قلیان که موجب سیاهی ریه نسل آینده می شود به آسانی می گذرند و در بهترین حالت به مختصری نصیحت در باره مضرات قلیان بسنده می کنند.
مجید طاهرزاده – کارشناس ستاد مبارزه با مواد مخدر فرمانده انتظامی استان اصفهان، گفت: برای مبارزه کارآمدتر با مصرف مواد مخدر باید به دنبال ایجاد تغییرات اساس در نگرش افراد به این مواد باشیم.
وی تصریح کرد: همه افراد می‌دانند فست فودها برای سلامتی مضر است اما باز هم از آن می‌خورند و همه می‌دانند قلیان و سیگار دشمن سلامتی است اما باز هم از ان مصرف می‌کنند؛ وقتی از این افراد علت این رفتار را سؤوال کنیم می‌گویند که این کار به آنها لذت می‌دهد.
کارشناس ستاد مبارزه با مواد مخدر فرمانده انتظامی استان اصفهان گفت: تجربیات علمی و میدانی نشان می‌دهد که علاوه بر آموزش مضرات مواد مخدر باید شیوه مقابله با آنها را نیز به افراد بیاموزیم، به عبارت دیگر باید توانمندی مقابله با این مواد را نیز در افراد ایجاد کنیم.
طاهرزاده تأکید کرد: نباید جلسات ما به صورت نمادین باشد بلکه همه دست اندرکاران مبارزه با مواد مخدر باید به سویی حرکت کنند که تغییرات محسوس‌تری در حوزه مبارزه با آن را شاهد باشیم.
وی عنوان کرد: مبارزه با اعتیاد باید به یک دغدغه ملی تبدیل شود، برگزاری همایشها به تنهایی سودی ندارد، باید کاری کنیم که فرهنگ مبارزه با اعتیاد در خانواده‌ها اصلاح شود.
کارشناس ستاد مبارزه با مواد مخدر فرمانده انتظامی استان اصفهان تصریح کرد: خانواده‌ها اغلب بر اساس یک رویکرد سنتی به دنبال اجرای اصول مقابله‌ای هستند در حالی که با توجه به ویژگیهای اجتماعی جدید همچون استفاده از وسایل ارتباط جمعی و همچنین انواع جدید مواد مخدر صنعتی، شیوه های سنتی دیگر جوابگو نیست.
طاهرزاده اذعان کرد: بر اساس آمارهای حاصل از مطالعات انجام شده ۲۲ درصد از جوانان در حالت سرخوشی و شادی اقدام به مصرف مواد مخدر کرده‌اند، پس مشاهده می‌کنیم که تنها آگاهی بخشی به افراد کافی نبوده و باید مهارت استفاده از این آگاهیها را نیز به افراد بیاموزیم.
وی گفت: متأسفانه در برخی موارد قبح مصرف مواد مخدر همچون قلیان ریخته شده و این مسئله می‌تواند به عنوان زنگ خطری برای ورود افراد به چرخه مصرف مواد مخدر باشد.
دکتر فضل الله حسینی – مدرس دانشگاه و پژوهشگر مسائل اجتماعی نیز در گفت و گو با خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا، عنوان کرد: برای مقابله کارآمد با معضل اعتیاد باید مجموعه‌ای از تغییرات بنیادین در جامعه ایجاد شود.
وی ادامه داد: متأسفانه بر اساس یک رویکرد غلط در جامعه ما، فرزندان خوب خانواده کسانی هستند که بهتر و بیشتر درس بخوانند، این افراد بعد از طی ندارج عالی تحصیلی، عناوینی مثل دانش اموز، دانشجو و سرباز را به دنبال خود خواهند داشت اما بعد از طی دوره سربازی به عنوان فردی که جویای یک هویت جدید است وارد جامعه ای می‌شوند که کاری برای افراد فاقد مهارت ندارد و این افراد ممکن است برای پُر کردن این خلاء در نزدگی خود، اعتیاد را جایگزین آن کنند.
این پژوهشگر مسائل اجتماعی تأکید کرد: باید ارزشهای اجتماعی تغییر کند، باید فرزندان را به خاطر اوصافی همانند راستگویی، پرتلاش بودن و ایمان و انضباط کاری تشویق کنیم زیرا همه این اوصاف در تضاد به گرایش به آسیبهای اجتماعی همچون اعتیاد است.
حسینی اذعان کرد: متأسفانه برخی از والدین برداشت غلطی از اعتیاد دارند، در نظر آنها مصرف مخدراتی همچون قلیان و یا حتی سیگار اعتیاد محسوب نمی‌شود در حالی که این دیدگاه غلط دروازه ای به دنیای پرخطر اعتیاد برای فرزندانشان است.
وی تأکید کرد: فرزندان به شدت از والدین خود الگو می‌گیرند، پدری که در کنار فرزند خود قلیان مصرف می‌کند و یا اجازه می‌دهد فرزندش این کار را در حضور او انجام دهد، باید منتظر عواقب دردناک ناشی از اعتیاد فرزندش به مواد دخانی بدتر نیز باشد.
بر اساس آنچه بیان شد، به نظر می‌سد باید فرهنگ تفریح و سرگرمی نیز در جامعه دوباره تعریف شود، ما باید بدانیم تفریحات دوستانه و خانوادگی الزاماً نباید همراه با مصرف قلیان، سیگار یا هر ماده مخدر دیگری باشد، باید بتوانیم از آنچه درباره مضرات مواد مخدر می‌دانیم به خوبی استفاده کنیم و خانواده نخستین، بهترین و مهمترین محلی است که می‌تواند این توانمندی را در افراد ایجاد و چنین آموزش هایی را به آنها ارائه دهد.
نظر شما