تشنگی اصفهان در ماه رمضان/ تدبیر مسئولان مرهم درد زاینده رود نشد

موضوع کمبود آب در ایران به خصوص در حوضه مرکزی کشور، همواره نیازمند مدیریت بوده و هست و شاید به همین خاطر بود که شیخ بهایی سالیان دور حقابه ها را تعیین کرد اما با دور شدن از سال هایی که اصفهان به طراوت و شادابی خود می‌بالید، حالا باید بر خشکی زاینده رود گریست.

به گزارش خبرنگار ایمنا، زاینده رود از ارتفاعات چلگرد در چهار محال و بختیاری و نیز کوه های فریدونشهر در غرب استان اصفهان به شکل رودهای کوچک از هم جدا سرچشمه گرفته و پس از درآمیختن در دریاچه سد زاینده رود به صورت رودخانه ای واحد به سمت اصفهان و تالاب گاوخونی جاری می شود.
این رودخانه به عنوان بزرگترین جریان آبی منطقه مرکزی ایران برای نخستین بار در سال ۱۳۷۹ درست زمانی که مردم اصفهان شاهد انتقال آب رودخانه همیشه زنده و زاینده به استان همجوار خود بودند، خشک شد و پدیده خشکسالی، افزایش برداشت و سوء مدیریت منابع آب عاملی برای خشکی مقطعی ۱۷ ساله زاینده رود شد.

 انگار دیگر عادت کرده ایم به این که سالی چند بار رودخانه شهرمان را خشک ببینیم، به خصوص در تابستان با گرم شدن هوا، لرز خشک شدن زاینده رود به جان اصفهانی ها می افتد، رگ حیاتی اصفهان تبدیل به یک رودخانه فصلی شده؛ امروز هست و فردا  نیست.

با توجه به صحبت‌های مسئولان درباره بسته شدن دوباره آب زاینده رود در اواسط خردادماه، چندی است این مسئله به دغدغه‌ مردم اصفهان تبدیل شده است؛ آب زاینده‌رود نه تنها مایه نشاط روحی شهروندان اصفهانی نیست بلکه در تعدیل هوا به ویژه در فصل تابستان که هوای اصفهان بسیار گرم و خشک می‌شود، تأثیرگذار است.

وقتی رودخانه خشک می شود، هر کس از روی پل های وسط آن جاده خاکی سابقاً پرآب گذر می کند، صدای آه و افسوس مردم این دیار به آسمان بلند می شود که باز هم رودخانه خشک شد.

زاینده رود برای چندمین بار خشک می شود تا هر از گاهی اگر آبی در آن جاری شد، برای اصفهانی ها خوشایند باشد و برایش جشن بگیرند.

یکی از شهروندان به خبرنگار ما می گوید: دلخوشی ما جاری بودن آب در این رودخانه است، اگر روزهای آخر هر هفته سری به مسیر رودخانه در شهر اصفهان زده باشید، دیده اید که انبوهی از مردم برای رسیدن به آرامش روحی به کنار رودخانه آمده اند.

رضا یاوری ادامه می دهد: هر بار که رودخانه خشک می شود، در منطقه بالادست آن به خصوص در شهر زرین شهر جریان آب همچنان ادامه دارد، اگر قرار است آب بسته شود، باید همه جا بسته باشد!  

یکی دیگر از شهروندان اصفهانی اظهار می کند: چند روز پیش که از رادیوی تاکسی خبر بسته شدن آب رودخانه زاینده رود در خردادماه را شنیدم، فوق العاده ناراحت شدم.

احمد رحیمی ادامه می دهد: واقعاً چرا مردم اصفهان، برکات رودخانه زاینده رود، این موهبت خدادادی را باید با مشقات فراوان و رضایت و  امضای مدیران و مسئولان و ... بهره مند شوند، در صورتی که اقتضای همیشگی اقلیم اصفهان، برخورداری از رودخانه جوشان و خروشان زاینده رود بوده و هست.

این شهروند اصفهانی که به همراه سایر دوستان خود به پارک مشتاق آمده بود، بیان می کند: یادم می آید سال های نه چندان دور، زاینده رود همیشه پرآب بود و در این شهر سرسبز، خودنمایی می کرد اما متاسفانه به خاطر کم لطفی مسئولان، باید سالی چندبار شاهد خشک شدنش باشیم.

مسئولان بر این باورند که ذخیره‌سازی آب تا پایان تابستان و شروع فصل بارش در پاییز ضروری است بنابراین بر اساس تصمیم شورای مدیریت بحران استان اصفهان، میزان اختصاص آب به همه بخش‌های مصرف‌کننده از جمله شرب، صنعت و کشاورزی کاهش یافته است.

زیاده خواهی ها درد لاعلاج زاینده رود شده است

اقلیم مرکزی ایران، دوره های متناوب خشکسالی دارد؛ دوره هایی که اغلب ۱۰ ساله هستند اما خشکسالی این دوره بیشتر از ۱۰ سال شده و متأسفانه شاهد بحران جدی بارش کم در کل حوضه آبی زاینده رود هستیم اما این همه دلیل خشکی این رودخانه در اصفهان نیست.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی، به زیاده خواهی مردم شهرهای بالادستی زاینده رود اشاره می کند و می گوید: «متأسفانه مدت هاست که مباحث حقوقی زاینده رود نادیده گرفته می شود و آن را رعایت نمی کنند، حقابه ای که به زاینده رود تعلق دارد به آن سرازیر نمی شود و زیاده خواهی ها درد لاعلاج زاینده رود شده است.

حمیدرضا فولادگر اضافه می کند: بسیاری از کشاورزان اصفهانی می گویند تقسیم آب و میزان مجاز برداشت آب برای شرایط معمولی است و وقتی آب کم باشد باید دسترسی همه به همان میزان کم شود نه اینکه کشاورزان استان های بالادستی همان قدر که قبلا آب برمی داشته اند، بردارند و فقط ما هزینه کم آبی را بدهیم!
وی مشکل خشک شدن آب زاینده رود را موضوعی کلان و ملی می داند که برای حل آن از دست نماینده های یک استان کاری که عاجل باشد، برنمی آید.

نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی ادامه می دهد: دولت قبل طرحی را تصویب کرده بود که بخش عمده ای از اختیار زاینده رود به دست استانداری استان های بالادست بیفتد که با تلاش نمایندگان اصفهان این مصوبه ملغی شد.

وی تاکید می کند: دولت و مجموعه نظام باید همانگونه که برای نجات دریاچه ارومیه تلاشی همه جانبه داشتند، به حوضه های آبی مرکز ایران نیز توجه بیشتری داشته باشند.
آغاز خشک شدن زاینده رود در دولت‌های نهم و دهم رقم خورد

اصفهان بدون زاینده‌رود دیگر معنایی ندارد، پس نبایداز هیچ تلاشی برای بهبود شرایط زاینده‌رود دریغ کرد.  

نماینده کشاورزان استان اصفهان در شورای هماهنگی حوضه زاینده رود اما درباره جاری شدن مقطعی آب در بستر زاینده رود و ضرری که به کشاورزان وارد می‌شود، می گوید: زاینده رود در گذشته همیشه پرآب بوده اما در این چند سال که آب به‌ طور محدود در آن جاری می‌شود، موجب شده محصولات کشاورزان کیفیت گذشته را نداشته باشد.

اسفندیار امینی شروع اتفاق ناگوار خشک شدن زاینده رود را در دولت‌های نهم و دهم دانسته و می افزاید: درحقیقت وزارتخانه‌های نیرو و جهاد کشاورزی با خشک کردن و قطع آب زاینده رود در دادن حقابه کشاورزان و محیط زیست استان اصفهان، کوتاهی کردند و این به لحاظ قانونی تخلف محسوب می‌شود.
مدیرعامل کانون خبرگان کشاورزی استان اصفهان با اشاره به اینکه با خشک کردن زاینده رود آب از سرشاخه‌ها یا بالادست برداشت می‌شود، اظهار داشت: با این کار دیگر آب به تالاب پایین دست نمی‌رسد و از حالت چرخشی خارج می‌شود.
وی با تأکید براینکه برداشت آب از رودخانه‌ها به حالت دل بخواهی انجام می‌گیرد، تاکید می کند: علت اینکه بیشتر تالاب‌ها در کشور در حال خشک شدن هستند، ناهماهنگی مدیریت در این بخش‌ها است.

کد خبر 305705

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.