۱۰ سال گذشت؛ ۱۰ سال از روزهایی که طراوت آب و سرسبزی در نگاه مردم اصفهان جریان داشت. حال هر طرف که نگاه می‌کنی زمین‌های خشک کشاورزانی را می‌بینی که هنوز چشم به راه آب، زمین را شخم زده و آماده کشت هستند، چاه‌های آبی را می‌بینی که فقط صدای فریاد را منعکس می‌کند...

خشکسالی راه شرق را می‌رود سرزمینی که آب تنها راه روزی آن بود. بیکاری کابوسیست برای این مردمان سخت کوش که هر روز رنگ بیشتر واقعیت به خود می‌گیرد...

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.