گِل ‌فِشان پدیده‌ای طبیعی است که طی آن گل‌ ولای از زیر زمین، چشمه ‌وار به سطح زمین می ‌رسد و شکل ماهوری به خود می ‌گیرد. چشمه‌ های گل افشان چابهار جاذبه ‌ای شگرف، نادر و منحصر به فرد طبیعی زمین‌ شناسی است.

در سیستان وبلوچستان و در شمال جاده کهیر- تنگ (جنوب جاده کهیر- زرآباد) کوه گل فشان مخروطی شکلی وجود دارد که بزرگ ‌ترین و مشهورترین کوه گل افشان فعال ایران است. این گل‌ فشان ها در ۹۵ کیلومتری غرب بندر کنارک و در دشت کهیر نرسیده به روستای تنگ در زمینی مسطح واقع شده و دارای سه تپه کوچک گل فشان است که یکی از آنها شبیه آتشفشان و در حال حاضر فعال است و بقیه آنها نیز از چند سال قبل به صورت غیرفعال درآمده‌اند.

در بلندای این تپه‌ها، دهانه‌ هایی به قطر چند سانتی متر وجود دارد و از دهانه گل‌ فشان که در حال حاضر فعال است، به طور متناوب گل خاکستری رنگ خارج شده و به سوی دامنه‌ها سرازیر می ‌شود. دوره تناوب این پدیده نادر و زیبا ده تا پانزده دقیقه است که این عمل با لرزش خاک همراه است و گاهی به هنگام خروج گل، صدایی همانند شلیک تفنگ از آن به گوش می ‌رسد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.