به گزارش خبرنگار ایمنا، حسن دلبری، شاعر و نویسنده در این نشست گفت: غزل نوکلاسیک به گونه‌ای از غزل گفته می‌شود که از نظر زبانی و مبانی اندیشگی تا حد بسیار، به شعر نو نزدیک شده و در عین حال قالب سنتی خود را حفظ کرده‌است.
وی گفت: تجربه نشان داده است زبان نوکلاسیک در شعر انقلاب زبان مسلط تری است و شاعران موفقیت بیشتری در آن دارند.
این شاعرافزود: غزل نوکلاسیک به‌طور جدی از اواخر دهه چهل آغاز شده است و در سال‌های بعد به دور از تکانه‌های حباب وار و فانتزی ادامه یافته است.
وی خاطر نشان کرد: محسن پزشکیان، منوچهر نیستانی، فروغ فرخزاد، حسین منزوی را می‌توان بنیانگذارن غزل نوکلاسیک دانست.
همچنین، محمد کاظم کاظمی، شاعر و نویسنده افغان نیز در این نشست اظهار کرد: شعر معاصر را باید به دو مقطع قبل از انقلاب اسلامی و بعد از انقلاب تقسیم کنیم، چون در هر یک، گرایش شاعران به گونه‌ای خاص است.
وی افزود: در شعر قبل از انقلاب، مضامین و مفاهیم مذهبی، در انزوا و غربت قرار می‌گیرد، زیرا گرایش های نوین غربی یا چپ‌گرایانه از نوع مارکسیستی در میان شاعران شدت می‌گیرد و از سویی حاکمیت پهلوی نیز چندان به مذهب و امور مذهبی پابندی و علاقه‌ای نشان نمی‌دهد.
وی تصریح کرد: می‌توان گفت انقلاب اسلامی، یکی از مقاطع درخشان برای شعر مذهبی فارسی به ویژه در موضوع قیام عاشورا بوده است.
نظر شما