به گزارش خبرنگار ایمنا پرونده برخورد فیزیکی اوسیانو کروز دستیار کارلوس کی‌روش با خبرنگاری که بعد از بازی دوستانه تیم ملی در مقابل ترینیداد و توباگو به دنبال سوال از دیگر دستیار کادر فنی تیم ملی بود ابعاد جدیدی در رابطه رسانه‌های ورزشی با سرمربی پرتغالی تیم ملی بوجود آورد.
رسانه‌هایی که تا قبل از این حامی دست اول و سینه سپرکرده کارلوس کی روش بودند امروز خودشان هم از این رفتار مغرورانه و به دور از انصاف ناراضی هستند و تحریم کنفرانس مطبوعاتی سرمربی تیم ملی توسط تعدادی از رسانه‌های پربیننده و معتبر نشان می‌دهد که راه جدیدی در مقابل کی‌روش قرار گرفته است. البته کی‌روش آدم باهوشی است و همین که در کنفرانس خودش با عقب نشینی در مورد اختلافاتش با سرمربی پرسپولیس صحبت کرده نشان می‌دهد که نفر اول کادر فنی تیم ملی شرایط را به خوبی درک کرده است ولی با این حال هنوز به خاطر رفتار ناشایست مربی تیم ملی با خبرنگار یک رسانه ورزشی توضیحی داده نشده است.
برخورد ناشایست با خبرنگاران ورزشی اتفاق جدیدی در فوتبال ایران نیست و حتی در سالهای دور یکی از سرمربیان وقت تیم ملی که برد پرگلش در مقابل کره جنوبی هنوز از یاد نرفته از فنس‌های زمین تمرین تیم ملی بالا رفته بود تا به روش خودش و با ضرب و شتم یک خبرنگار منتقد روزنامه را مورد تفقد قرار دهد.
یک ماه قبل علی دایی در پاسخ به اعتراض یک گزارشگر تلویزیونی با نواختن سیلی بر گوش او پاسخش را می‌دهد و در یکی از همین استانهای مطرح در حوزه ورزش گزارشگر ورزشی تلویزیون به جرم انتقاد از مدیرکل ورزش و جوانان استانش ممنوع الدوربین می‌شود. در استانی دیگر به نیروهای حراست اداره کل خبر داده می‌شود که از حضور فلان خبرنگار در مراسم تودیع معارفه و اففتاح استادیوم ورزشی جلوگیری بعمل بیاید و در جایی دیگر صفحات مجازی یک خبرنگار منتقد به واسطه حمایت از یک تیم خاص و اعتراض به سرمربی تیم مقابل، مورد حمله هواداران ناراضی قرار می‌گیرد.
در اینکه انتقاد باید منطقی، منصفانه و به دور از هر گونه غرض ورزی مطرح شود هیچ شکی نیست ولی سوال اینجاست که چرا مدیران و مربیان شاغل در ورزش ایران آینقدر نسبت به انتقادات واکنش منفی نشان می‌دهند و در صدد برخورد با عوامل آن بر می‌آیند. به هر حال در هر سیستمی ضعف، کمبود و مشکل وجود دارد و قرار نیست که مدیران ورزش همیشه شاهد شنیدن به به و چه چه از جانب همکاران رسانه‌ای باشند.
تعامل بیشتر با رسانه‌ها فرصت را برای پرداختن به مشکلات و توجه سازمان‌های مربوطه بالادست را فراهم می‌کند و خاموش کردن صدای انتقاد هیچ دردی را از جامعه ورزش ما دوا نخواهد کرد. ای کاش آنهایی که به عنوان مدیر یا مربی و حتی ورزشکار جایگاهی در ورزش ایران ایران دارند با دوراندیشی بهتر و ارتباطی دوستانه فضا را برای پرداختن رسانه‌های ورزشی آن هم به صورت عادلانه به مشکلات موجود فراهم کنند تا از این پس شاهد شکستن دوربین فلان عکاس و ممنوع التصویر شدن فلان گزارشگر نباشیم.
نظر شما