به گزارش خبرنگار ایمنا با وجود اینکه توجه رسانه‌های ورزشی در چند روز گذشته متمرکز بر روی شرایط تیم فوتبال ذوب‌آهن و انتخاب سرمربی جدید این تیم بودند نباید فراموش کرد که ورزش اصفهان فقط مربوط به فوتبال نیست و بسیاری از افتخارات بین‌المللی و جهانی که نام و پرچم اصفهان را هم بالا برده در رشته‌های دیگری مثل وزنه‌برداری، ووشو، تکواندو، کبدی، والیبال نشسته بوده و با حضور همین ورزشکاران مدال آور و موفق اصفهانی حتی رکوردهای جهانی هم به نام ورزش اصفهان جابجا شده است.
برگ زرین موفقیت ورزشکاران اصفهانی در رقابتهای بازی‌های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ رقم خورد که نمایندگان استان اصفهان نقشی تاثیرگذار در مقام ششمی کاروان ایران ایفا کردند و ۵ مدال طلا بر گردن سهراب مرادی(وزنه برداری) سمیرا عطاردیان و رویا داودیان(کبدی بانوان) امیر غفور و محمدجواد معنوی‌نژاد(والیبال ) درخشید. ۶ نقره نصیب الهه منصوریان، شهربانو منصوریان،مرجان سلحشوری ، زهرا کیانی(ووشو) آرن داودی و ارسلان کاظمی(بسکتبال) شد و احمدرضا طالبیان هم در کایاک چهارنفره یک مدال برنز کسب کرد تا اصفهانی‌ها با ۱۲ مدال رنگارنگ نامشان در لیست مدال‌آوران جاکارتا به ثبت برسد.
بر اساس قول مساعد دکتر مهرعلیزاده استاندار اصفهان وقت که به واسطه بازنشستگی از استان اصفهان خداحافظی کرد، قرار است پاداشی معادل با ۵۰ سکه برای طلایی‌ها، ۳۰ سکه برای نقره‌ای‌ها و ۲۰ سکه برای برنزی‌ها در نظر گرفته شود که بر اساس اعلام مدیران استانداری ردیف بودجه آن در حال پیگیری است. پرداخت این پاداش به مدال آوران اصفهانی می‌تواند انگیزه همه ورزشکاران منهای فوتبالی را برای بالا بردن پرچم اصفهان در مسابقات بعدی بیشتر کند.
اما جدای از این حمایت‌های مالی باید توجه کرد که متاسفانه در این چند سال گذشته حمایت‌های معنوی آنچنان زیادی از ورزشکارانی که برند ورزش اصفهان بوده‌اند صورت نگرفته و تقریبا اکثریت قریب به اتفاق ورزشکاران مطرح اصفهانی در این مدت به عناوین مختلف نسبت به تبعیض و بی مهری‌های صورت گرفته از طرف مدیران ورزشی و مسئولان در اداره کل ورزش و جوانان و و هیئت‌های ورزشی معترض بوده‌اند.
احمدرضا طالبیان، رضا قاسمی، خواهران منصوریان، جمال چاوشی فر ،امیرحسین اکبری و چند ورزشکار دیگر نمونه‌ای از مدال آوران اصفهانی هستند که آمارشان در کسب عناوین برتر در آمار کلی لحاظ شده ولی معمولا خودشان آنطور که باید و شاید مورد حمایت قرار نگرفته‌اند.
عمر دوران حرفه‌ای یک ورزشکار به واسطه فشارهای زیادی که تحمل می‌کند آنقدر زیاد نیست و همین ورزشکار در همان دوران مدال آوری خودش باید مورد توجه قرار بگیرد تا سن دوران قهرمانی‌اش به نوعی افزایش پیدا کند. ضمن اینکه بی توجهی به ورزشکاران قهرمان، که در ورزش اصفهان بی سابقه هم نبوده می‌تواند در سالهای آینده فرصت مناسبی را از ورزش اصفهان برای کسب موفقیت‌های دوباره در مسابقات جهانی بگیرد.
نظر شما