به گزارش خبرنگار ایمنا، شاید در ذهن همه با آمدن نام زاینده رود، تصویری از پل‌های تاریخی اصفهان شکل بگیرد و نام سی و سه پل و پل خواجو و ... در کنار آن آورده شود اما این رود در استان چهار محال و بختیاری هم جریان دارد و طبیعت این استان را نیز به وجودش آراسته است. در گوشه‌ای از این استان و در شهرستان سامان پلی تاریخی دو ساحل این رود خروشان را به هم متصل کرده و سال‌های سال است که بر روی زاینده رود ایستاده و تصویر خودش را در میان آب پر تلاطم این رود جستجو می‌کند.
طبیعت شهرستان سامان در کل استان چهار محال و بختیاری نظیر ندارد. سامان آنقدر زیباست که مردم این منطقه نام “نگین چهار محال و بختیاری” را بر روی آن گذاشته‌اند. یکی از مواهب خداوند در این شهرستان، که موجب رونق و آبادانی گردشگری آن شده، جاری بودن رودخانه زاینده رود در آن است. به برکت زاینده رود، باغ‌های بسیاری در این مکان وجود دارند.
در این جا هم کوهستان خواهید دید، هم دشت‌ها و باغ‌های خرم و هم آثار تاریخی ارزشمندی که همگی در اطراف زاینده رود قرار گرفته‌اند. به غیر از پل زمان خان، مسجد جامع سامان، پل هوره، قلعه هوره، مقبره دهقان سامانی، مجموعه آسیاب‌های آبی پل زمان خان و … از جمله دیگر جاذبه‌های تاریخی شهر سامان هستند.
پل تاریخی زمان خان
پل تاریخی زمان خان در شهرستان سامان و بر روی زاینده‌رود، ساخته شده است. این پل یکی از بناهای با ارزش شهر سامان است که با طبیعتی زیبا و رودی پرآب ، سالانه گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند.این پل دارای دو دهانه است و بر روی سه پایه ی سنگی طبیعی قرار گرفته است.
این پل زیبا به دلیل تاریخی بودن ، خاص و همچنین قرار گرفتن بر روی رودخانه خروشان زاینده‌رود دارای طبیعت سرسبز و بسیار زیبایی است. این منطقه دارای باغات بسیار زیادی است و هوای خنکی دارد، و از امکانات تفریحی مثل رفتینگ نیز برخوردار است.
معماری پل از شاهکارهای معماری پل‌های دوره صفویه است. این پل که در ۲۶ کیلومتری شهرکرد است، ۳۰ متر طول و ۱۳ متر ارتفاع دارد. پل زمان خان بر روی سه پایه سنگی با دو دهانه نامساوی، یکی به طول ۵ و دیگری به طول ۵٫۶ متر تشکیل شده که ستون وسط آن متکی به یک تخته سنگ بریده شده است. این پل به صورت جناغی و بنای آن با سنگ آجر و ملاط گچ و ساروج ساخته شده است. تاق پل نیز با آجر ساخته شده است. در گذشته پل‌های بسیاری برای گذشتن از زاینده‌رود ساخته شده بود، اما به دلیل طغیان رودخانه فرو می‌ریختند. اما این پل به دلیل استحکام پایه‌های سنگی بسیار مقاوم ساخته شده و از لحاظ اهمیت تاریخی، بعد از سی وسه پل اصفهان دومین پل قرار گرفته روی رودخانه زاینده‌رود است.
این پل به دستور زمان خان، رییس طایفه نفر از خاندان ایل بیگی ایلات ترک زبان قشقایی استان فارس و از سرداران معروف شاهان صفوی که زمانی دامنه کوچ آن‌ها تا منطقه سامان می‌رسید و در روستای ایل بیگی ساکن هستند، روی زاینده‌رود ساخته شد. در رودخانه زاینده‌رود و در کنار پل زمان خان، ماهی‌های بسیاری زندگی می‌کنند که بیشتر آن‌ها ماهی قزل‌آلای وحشی (گوشت صورتی) هستند.
این پل تاریخی که با شماره ۱۷۴۴ در فهرست آثار ملی ثبت شده است ، در دوره های مختلف سه بار مرمت و تعمیر شده است.
استان چهارمحال و بختیاری حدود ۹۰۰ روستا دارد که هر کدام از این روستاها از نظر گردشگری زیبایی خاصی دارد و تعداد بی‌شماری از این روستاها نیز دارای بافت‌های تاریخی است که باید به پتانسیل‌های گردشگری این روستاها توجه شود.در شهرستان سامان تعدادی روستا وجود دارد که این روستاها در کنار رودخانه زاینده‌رود احداث شده‌اند و هر کدام زیبایی خاصی دارند.
تعدادی از این روستاها مانند روستای هوره، یاسه چای، سوادجان و... بافت‌های تاریخی دارند و از طرفی قرار گرفتن در کنار رودخانه خروشان زاینده‌رود و باغات گسترده منطقه زیبایی و جلوه خاص ایجاد کرده است.
روستای یاسه چای
یاسه چای یکی از این روستاها است که در کنار زاینده‌رود و در ۵۲ کیلومتری شهرکرد و ۶۰ کیلومتری نجف‌آباد اصفهان واقع شده است.یاسه چای حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. این کلمه ترکیبی از یاسه و چای است که کلمه‌ای ترکی و به معنای جایی است که پهنای رودخانه زیاد می‌شود.مردم این روستا به زبان ترکی سخن می‌گویند.
این آبادی دارای کوچه‌های سرپوشیده و دالان‌های قدیمی و بافت معماری خاصی است که آن را به یک روستای هدف گردشگری تبدیل کرده، این روستا به علت کم بودن زمین برای احداث خانه بیشترین بهره را از زمین‌ها گرفته است. این مهم موجب شده که در این روستا کوچه‌ای به چشم نیاید، بلکه رفت‌وآمدها از طریق دالان‌ها صورت گیرد. تونل‌های روستا با گذشت بیشتر از یک قرن همچنان پابرجاست. مسیر اصلی این دالان به طول ۴۰۰ متر، شمال و جنوب روستا را به هم وصل می‌کند و پنج دالان فرعی، راه‌های ارتباطی خانه‌های بافت قدیمی است.
بافت روستای یاسه چای از خشت و گل و متعلق به دوره صفویه است. هسته اولیه آن در بخش غربی و اطراف حمام و مسجد بوده و کم کم به سمت شرق توسعه یافته و برای حفظ امنیت روستا و کنترل آمدوشد تنها راه ورود و خروج دروازه شرقی و غربی بوده است. دو دروازه اصلی این روستا در زمان حمله و هجوم اقوام بیگانه در ادوار گذشته توسط اهالی بسته می‌شد.
عمده مصالح به کار رفته در این بافت خشت و گل، چوب، سنگ، ملات‌های گل و اندود و کاهگل بوده است. مصالح رایج بناهای روستا خشت است که به دلیل وجود سنگ‌ریزه در خاک منطقه حاوی مقدار زیادی خرده سنگ است.روستای یاسه چای در گذرگاه کمربند سبز زاینده‌رود قرار دارد که در میان باغ‌های وسیع گردو و بادام همگونی طبیعت و معماری تاریخی را به نمایش گذاشته است.
خانه‌های مسکونی روستا عمدتاً نقشه ساده و بدون دید مستقیم از درب ورودی دارند و فضاهای یک خانه در طبقه همکف شامل درب، دالان ورودی، حیاط، ایوانچه، مطبخ، انبار علوفه و آذوقه و در طبقه بالا شامل اتاق‌های نشیمن، مهمان خانه، ایوان مسقف با ستون و نرده چوبی است که بام‌ها و ایوان‌ها علاوه بر کاربرد معمول برای خشک کردن محصولات کشاورزی نیز استفاده می‌شود.
بافت تاریخی روستای یاسه چای در کشور نمونه است، این روستا به علت شکل هندسی و داشتن خانه‌ها و دالان‌های تاریخی روستایی منحصر به فرد برای توسعه گردشگری روستایی است. در این روستا خانه‌های تاریخی با معماری خاص وجود دارد و همچنین ارتباط خانه‌ها در این روستا از طریق دالان‌ها است، به گونه‌ای درب خانه‌های این روستا در در داخل دالان‌ها باز می‌شود.
معماری تاریخی این روستا در کنار طبیعت زیبای منطقه مانند درختان گسترده بادام و گردو و گذر رودخانه زاینده رود از منطقه این روستا در ردیف زیباترین و پرظرفیت‌ترین روستاهای گردشگری کشور قرار داده است.
نظر شما