به گزارش خبرنگار ایمنا، فریدون فراهانی صبح امروز (پنجشنبه) در اجلاس کمیته‌های نظام پیشنهادهای شهرداری اصفهان اظهار کرد: شهر فضایی برای زیستن و نه زنده بودن است، البته زیستن به معنای کامل آن برای ارتقاء رابطه با جهان، رابطه‌ای سرشار از معنا با محیط طبیعت، فضاها، بناها با دیگران و با خود است.
وی افزود: شهر باید بتواند علاوه رفع نیازهای فیزیکی و روزمره دارای معنا باشد و به این رابطه‌ها عمق ببخشد.
فراهانی ادامه داد: انسان‌ها با محیط زندگی خود ارتباطی پویا دارند و در آن شناور هستند، فرازو فرودها و چالش‌های آن را درک می‌کند و از آن تأثیر می‌پذیرند همچنین با حضور خود بر آن تأثیر می‌گذارند و دوست دارند در مدیریت آن مشارکت کنند.
این دکترای طراحی شهری با بیان اینکه انسان شهری با ایجاد موازنه میان درون و بیرون به کمال می‌رسد و علاوه بر حریم خصوصی میل به حضور فعال در شهر خود دارد، گفت: شهر باید برای انسان نشانی از روح اجتماعی باشد و اگر در آن سهمی نداشته باشد از این روح جدا شده و به زیست صرفاً مکانیکی دچار می‌شود.
فراهانی تصریح کرد: طراحی و برنامه ریزی شهری ساخت و سازگرا با نگرش صرفاً سودمدار نشان از مدیریت شهری در نازل‌ترین سطح کیفی دارد، مدیریتی که منفعلانه کیفیت و محتوای انسانی و اجتماعی شهر را به پای توسعه ظاهری و نامتوازن قربانی کرده است؛ در این روند نقش مشارکت شهروندان و همچنین خلاقیت در مدیریت شهری به کمترین حد می‌رسد.
وی با اشاره به انعکاس نارضایتی جامعه از شیوه مدیریت شهری در هنر گفت: اعتراض هنرمندان معاصر از دهه‌های گذشته تاکنون در بسیاری از موارد نشان از میل به مشارکت دارد و جستجوی سهم شهروند را می‌توان در آن‌ها دید، این هنرمندان بخشی از طبقه خلاق هستند.
فراهانی افزود: روایت هنرمندان از شهر همواره گلایه آمیز نیست چرا که هنرمندان گاهی زیبایی شهر را به رخ می‌کشند و با تأکید بر بخشی از این زیبایی‌ها و جذابیت‌ها دیگران را به بهتر و بیشتر دیدن آن‌ها فرا می‌خوانند.
این دکترای طراحی شهری تصریح کرد: این اعتراض‌ها در تمام هنرها وجود داشته به خصوص از دوره مدرنیسم به این سو با توسعه شهری در کشورهای غربی شدت یافته، هنرمندان بسیاری در آثار خود نسبت به عدم توازن در توسعه، کیفیت ظاهری و حسی شهرها همچنین کاهش تعاملات و روابط انسانی، اجتماعی و... اعتراض کرده و نوع مدیریت شهری را زیر سؤال برده‌اند.
وی با بیان اینکه در دوران ما تحول در شیوه‌های گذشته مدیریت شهری اجتناب ناپذیر است، اظهار کرد: با توجه به گسترش ابعاد مشکلات زندگی شهری، تنها با روش‌های قدیمی نمی‌توان شهر را به خوبی مدیریت کرد بلکه باید پذیرش، رویکرد تعاملی و ریسک پذیری را در سازمان شهرداری‌ها برگزید.
این دکترای طراحی شهری ادامه داد: با نگاهی به گذشته شهرهای ایران درمی‌یابیم که بسیاری از کاستی‌های مدیریت شهری کنونی در آن‌ها وجود نداشته و به همین دلیل آنچه از آن دوران‌ها به یادگار مانده، نشانه‌های فراوانی از کیفیت و خلاقیت شهری را در خود دارد.
فراهانی با بیان اینکه خلاقیت در فرهنگ کهن ایرانی و در تعالیم اسلامی نیز جایگاه والایی دارد، گفت: خداوند مظهر خلاقیت و ابداع است و انسان باید به عنوان جانشین خدا بر زمین چنین مسیری را در زندگی اجتماعی برگزیند.
وی افزود: شهر خود محصول خلاقیت انسان است، خلاقیتی برای کمال یافتن زندگی اجتماعی و البته حیات کامل و آرمانی شهر تنها در پرتو خلاقیت امکان پذیر است و بدون آن زوال زندگی جمعی را شاهد خواهیم بود که متأسفانه اگر این روند ادامه پیدا کند قطعاً چنین خواهد شد.
این دکترای طراحی شهری با بیان اینکه محیط‌های شهری معاصر به دلیل غلبه زندگی ماشینی و تغییر سبک زندگی مردم، دچار سندروم تقلید و یکنواحتی شده و تنها به بستری برای رفع نیازهای سطحی و اولیه مانند دسترسی، کار و زندگی خوابگاهی تنزل یافته‌اند، تأکید کرد: این موضوع حس تعلق مردم و انگیزه آن‌ها را برای مشارکت در مدیریت شهر به شدت کاهش می‌دهد.
فراهانی افزود: یکی از راه‌های تغییر و بهبود این وضعیت، تغییر در مدیریت شهری با هدف تبدیل شهر به محیطی خلاق است.
وی با اشاره به ویژگی‌های محیط خلاق گفت: محیط خلاق استقبال کننده و دارای آمادگی ریسک، تغییر و نوآوری است؛ همچنین در محیط خلاق برقراری حس همکاری و کار گروهی بین یادگیرندگان و مسئولان انجام می‌شود و تشویق و احترام نسبت به کنجکاوی به عنوان نخستین پله یادگیری برقرار است.
این دکترای طراحی شهری تصریح کرد: شهر برپایه میزان و قدرت محیط‌های خلاق خود، شهر خلاق و نوآور به شمار می‌آید و محیط‌های خلاق یکی از مؤلفه‌های سنجش خلاقیت شهری است؛ البته شهرها در گذشته از این محیط‌های خلاق برخوردار بودند و فرصت‌های زیادی را برای تعامل و ارتباط در اختیار مردم قرار می‌دادند.
فراهانی با بیان اینکه از وظایف مدیریت شهری در شهر خلاق، توسعه محیط‌های خلاق است تا بتواند شهروندانی خلاق تربیت کند، اظهار کرد: شهر باید بستر مناسبی برای جذب و ماندگار شدن طبقه خلاق باشد تا فرایند خلاقیت در آن پردوام باشد.
وی ادامه داد: برپایه ایده شهر خلاق، در صورت وجود شرایط مناسب، حتی مردم عادی نیز می‌توانند کارهای فوق العاده ای انجام دهند؛ از این رو نگاه متفاوتی در مدیریت شهری نسبت به مسائل شهر پدیدمی آید که در پی راهی برای یافتن خلاقیت‌های نهفته در شهر است.
این دکترای طراحی شهری خاطر نشان کرد: نظام پیشنهادها یکی از مهمترین روش‌ها برای جستجوی فرصت‌های خلاقیت شهری است.
فراهانی با بیان اینکه نظام پیشنهادها به معنای پذیرش هدفمند ایده‌ها و پیشنهادها برای رشد شهر و ارتقاء کیفیت زندگی در آن است، افزود: این پذیرش از درون شهرداری و تمام اعضاء این نهاد تا بیرون آن و تمام شهروندان از عادی تا طبقه خلاق شهر را در بر می‌گیرد و با نگاهی باز به زندگی اجتماعی برپایه ریشه‌های فرهنگی می‌نگرد.
وی گفت: نظام پیشنهادها، مدیریت شهری را به امری انعطاف پذیر و فرایندی تعاملی تبدیل می‌کند و از مدیریت یک سویه و آمرانه به شدت می‌پرهیزد؛ با این رویکرد شهر به شکلی ساختارمند و خلاق اداره می شود و برای بسیاری از مشکلات راهکارهایی انتخاب می‌شود پیش از آنکه به معضلات غیرقابل حل تبدیل شود.
این دکترای طراحی شهری با بیان اینکه ایده‌ها می توانند نقش مهمی در رفع نیازهای شهر داشته باشند، گفت: درگذشته و در ادوار پیشین شهرسازیِ ایران نیز همین روش در مدیریت شهر به کار می‌رفته که با وجود اشتباهات اجتناب پذیر آن نتایج بهتری به بار آورده و شهر را به عنوان محصول خرد جمعی تعریف کرده است، از این رو مدیریت شهری باید ریسک پذیر باشد و از اشتباهات احتمالی نهراسد.
فراهانی تصریح کرد: در بسیاری از موارد ریسک هزینه چندانی نخواهد داشت و سبب وسعت دید تجربه‌های تازه و ارزشمند خواهد شد.
وی با بیان اینکه شهرخلاق تجسم اندیشه طبقه خلاق است که به عنوان نرم افزار می‌تواند سخت افزار شهر خلاق شکل دهد، تأکید کرد: طبقه خلاق، شهر خلاق را شکل می‌دهد و شهر خلاق محلی برای پرورش استعدادهای خلاق آینده است.
این دکترای طراحی شهری با اشاره به اولویت‌های لازم برای تدوام خلاقیت شهری اظهار کرد: این اولویت‌ها شامل شناخت درست نام و برند هر شهر و ارائه خدمات خلاقانه در خور اسم هر شهر، فراهم کردن شرایط جذب و حضور مؤثر طبقه خلاق و پرورش خلاقیت در نسل‌های آینده شهر است.
نظر شما