به گزارش خبرنگار ایمنا، محمود غفاری به عنوان یکی از معدود فیلمسازانِ به معنای واقعی مستقل سینما است که با جسارت و هوشمندی به سراغ ایده‌ای که در ابتدا به نظر می‌رسد طرح و بسط و اجرایش از محدوده ظرفیت و دایره مضامین مرسوم و معمول و قابل طرح سینمای ایران فراتر است رفته و سپس با روایت و اجرایی به‌اندازه و حساب‌شده و با ظرافت از این مضمون و قصه، کار دشواری را به سرانجام رسانده است.
رفتن سراغ این ایده گویی یک تمرین و طبع‌آزمایی دوطرفه است؛ هم برای سینماگری که دنبال کار با سوژه‌های جدید است و هم برای متولیان سینما که ببینند می‌شود درباره چنین سوژه‌های ملتهب و تابویی هم فیلم ساخت. سرانجام کار امتیاز مهمی در کارنامه دو طرف ثبت می کند.
فیلم فقط قرار نیست نان موضوع و جسارت در سوژه‌یابی را بخورد و فیلم‌سازش هم سرخوش از گذراندن فیلم از لابیرنت مجوزهای رسمی بماند و فقط به این عبور خطیر و موفقش بنازد. فیلم کوشیده و کم و بیش موفق شده موضوعش را اجرا کند و همین فکرشدگی و توانایی در اجرا مجوز عبور از لابیرنت‌ها را صادر کرده است؛ اجرایی به‌اندازه تلخ و شیرین، به قدر کفایت متمرکز و بی‌حاشیه و از همه مهم‌تر پایبند به جنس و الگویی از سینما که کارگردان دوستش دارد و تا حد قابل قبولی از پس اجرای دشوارش برمی‌آید.
فُرمی متکی بر نماهای بلند و پلان-سکانس‌هایی که به کمک فیلم‌برداری توانا و اهل خطر به سرانجام رسیده و فیلم‌نامه‌ای که آن‌قدر درست نوشته شده که در صحنه‌هایی حس بداهه و شکار لحظه و حتی مستند را به تماشاگر منتقل می‌کند. قطعاً در به بار نشستن چنین الگویی، بازیگری از ستون‌های اصلی فیلم است؛ در کنار بازی شیرین و به‌اندازه و دلپذیر مهرداد صدیقیان در نقشی خاص، نقش‌آفرینی درجه‌یک زهرا داودنژاد از امتیازهای بزرگ فیلم است؛ یک انتخاب درست و جسورانه که سهم مهمی در کیفیت و جذابیت فیلم دارد و شجاعت و ریسک بازیگر _ کارگردان در این همراهی و همکاری در سینمای محافظه‌کار و نگرانِ این سال‌ها به برگ برنده فیلم تبدیل شده است. پتانسیل‌های موضوع و داستان و کاراکتر اصلی البته خیلی بیش‌تر از این است که در فیلم می‌بینیم، اما پتانسیل ممیزی بعید می‌دانم بیش از این باشد!
اگر در سینمای به شدت مردانه و مردسالارانه‌ی ایران مشتاق تماشای قصه‌ای زنانه و درک و کشف بخش مهم و مغفول‌مانده‌ای از دغدغه‌های خاص آن‌ها هستید یا میان این همه تکرارِ مکررات و کپی‌کاری، دنبالِ حال و هوای تازه و تجربه‌های متفاوت می‌گردید، دیدن "سهیلا شماره ۱۷" که به تازگی در شبکه نمایش خانگی توزیع شده را از دست ندهید.
نظر شما