به گزارش خبرنگار ایمنا، مهدی مقدری پیش از ظهر امروز (یکشنبه) در نطق پیش ازدستور خود در پنجاهمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر اصفهان با بیان این که مسئولان استان اصفهان طی یکسال اخیر در جلسات با اعضای شورای شهر و بسیاری از نشستهای کارشناسی و بازدیدها، قول عملیاتی کردن راهکارهایی که نتیجه فعالیت سالیان گذشتهِ کارشناسان و کنشگران محیطزیست بود را دادند، اظهار کرد: تشکیل ستاد احیای زایندهرود، کنترل مصرف آب باغات غرب استان بر اساس تحقیقات کارشناسان جهاد کشاورزی و از همه مهمتر تامین منابع مالی پروژههایی که به طور مستقیم کسری آب زایندهرود را در عرض دو سال رفع میکند از مهمترین وعدههای مسئولان استان به کنشگران محیط زیستی در خصوص رودخانه زاینده رود بوده است.
وی افزود: امروز در حالیکه دولت محلی باید بابت موفقیت یا عدم موفقیت این وعدهها توضیح دهند، به یک باره شاهد عزم استاندار برای اجرایی کردن طرح بازچرخانی آب در بخش محدودی از زایندهرود هستیم.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان با بیان اینکه ۱۸ مهر ماه روز بزرگداشت زایندهرود است و بیان اجرای طرح بازچرخانی طرح در محدوده ناژوان تا سد آبشار رودخانه، بودن را از زایندهرود حذف میکند، ادامه داد: رودخانه چیزی نیست که فقط شهروندان اصفهان آن را بخواهند بلکه مردم ورزنه، زیار، فلاورجان و سایر شهرها و روستاهای بزرگ و کوچک این مسیر هم رودخانه را میخواهند.
وی با طرح سوالی مبنی بر اینکه طرح بازچرخانی آب در رودخانه زایندهرود بر پایه کدام ارزیابیهای محیط زیستی و اجتماعی مطرح و خلق شده است، اظهار کرد: نمیتوانیم آب را در بخش محدودی از رودخانه جاری کنیم سپس بگوییم رودخانه احیا شد چرا که از سد چمآسمان تا تالاب گاوخونی ٢٨۰ کیلومتر فاصله است و چگونه میتوانیم ادعا کنیم این طرح تالاب گاوخونی را احیا میکند؟
مقدری تصریح کرد: زمانی که در سرچشمههای زایندهرود بیش از ۱۴۰۰ میلیمتر بارندگی داشتیم، هشت ماه از سال رودخانه خشک بود، چگونه با ۶۰ میلیون مترمکعب آب میخواهیم رودخانه را احیا کنیم، آب به تالاب برسانیم و آب مورد نیاز کشاورزان شرق را هم تامین کنیم؟
وی با بیان اینکه بر پایه نظرات کارشناسان و دانشگاهیان طرح بازچرخانی آب در رودخانه زایندهرود کارکرد نقطهای دارد، ادامه داد: به این معنا که تنها شمایل یک نقطه را خوب جلوه میدهد ولی صورت مساله که چگونگی نجات یک پیکره باشد را حل نمیکند و به جای حل مساله، راه نزدیکتر را میانبر زده است. پذیرفتن این طرح یعنی پذیرفتن مرگ دائمی زاینده رود. جاری ساختن آب یا پساب در بخش کوچکی از بستر رودخانه توهم حل مشکل را بین مردم و جهانیان ایجاد میکند و مسئولان کشوری را بابت جاری ساختن رودخانه و حل مشکل این پیکره بیانگیزه میکند.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان تاکید کرد: اگر به تاریخچه وضعیت کنونی رودخانه نیک بنگرید، ایجاد مشکلات کنونی برای زایندهرود نتیجه همین نگاه نقطهای و سازه محور بوده است.
وی با بیان اینکه مشکل فعلی نقطهای نیست، اضافه کرد: تنها پلهای تاریخی در خطر نیستند، فرونشست زمین تمام اصفهان باشکوه را تهدید میکند و ما باید حیات در این مجموعه را حفظ کنیم.
مقدری تصریح کرد: طرح بازچرخانی آب نقاط ابهام فراوانی دارد. برای ارزیابی فنی این طرح توسط موافقان و مخالفان باید اطلاعات کامل و دقیقی از طرح ارائه شود. این در حالی است که اظهارات متفاوتی درباره جاری شدن یا نشدن پساب گفته میشود. از طرف دیگر در مورد طول مسافت انتقال آب نیز آمارهای متعددی ارائه شده و آنچه در جلسات داخلی عنوان میشود با آنچه علنی بیان شده، متفاوت است.
وی ادامه داد: تجربه نشان داده در زمان خشکی چهار تا پنج مترمکعب در ثانیه از آب زایندهرود به آبخوانها فرو میرود یا تبخیر میشود. در زمان جاری بودن نیز این میزان ۱.۲ مترمکعب در ثانیه است؛ در این شرایط با حجم آبی که گفته شده (دو متر مکعب بر ثانیه) چگونه میتوان هم آب را در بستر نگهداشت هم سهم تالاب گاوخونی و آب مورد نیاز کشاورزان شرق را تامین کرد. از سوی دیگر در صورتیکه پساب به طور کامل تصفیه نشود مشکلات بهداشتی برای شهروندان به وجود میآورد؛ از این رو، لزوم تصفیه تکمیلی و بوزدایی قبل از عملیات اجرایی ضروری است.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان با بیان اینکه در مباحث میراث فرهنگی نیز لولهگذاری به پلهای تاریخی و همچنین سیما و منظر شهری آسیب میزند، اضافه کرد: پساب سبب خورندگی بسیار زیاد لولههایی که با صرف میلیاردها تومان تامین شده و دچار فرسایش و خوردگی میشوند و از این رو آسیبهای زیادی به پلهای تاریخی میزند.
وی ادامه داد: همچنین باید توجه داشت که منابع مالی مورد نیاز برای انجام طرح بازچرخانی آب در رودخانه زایندهرود تقریباً معادل منابع مالی مورد نیاز برای ساخت و پیشرفت و راهاندازی سد تونل سوم است.
نظر شما